Morfologia krwi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pobieranie krwi do badania morfologii krwi

Morfologia krwi, badanie morfologiczne krwi (ang. complete blood count, w skrócie CBC) – podstawowe, diagnostyczne badanie krwi, polegające na ilościowej i jakościowej ocenie występujących w niej elementów morfotycznych.

Rozmaz krwi (obwodowej), rozmaz mikroskopowy, rozmaz ręczny – badanie laboratoryjne krwi polegające na mikroskopowej ocenie krwinek czerwonych, białych i płytkowych wraz z określeniem składu procentowego krwinek białych (wzoru Schillinga). Rozmazem krwi nazywa się także barwiony, jak i niebarwiony preparat mikroskopowy (rozmaz) używany w tym badaniu.MCH (z ang. mean corpuscular hemoglobin, mean cell hemoglobin), SWH – wskaźnik średniej masy hemoglobiny w krwince czerwonej. Norma wynosi 27-31 pg. MCH oblicza się dzieląc masę hemoglobiny w danej objętości krwi przez liczbę krwinek (MCH=Hgb/RBC). Wartości większe są charakterystyczne dla sferocytozy wrodzonej. Mniejsze sugerują niedokrwistość z niedoboru żelaza, talasemię, zaburzenia utylizacji żelaza.

Wskazania do wykonania morfologii krwi[ | edytuj kod]

Jest to bardzo często wykonywane badanie, zarówno w celach profilaktycznych, jak i w diagnostyce różnorodnych schorzeń.

Najczęstsze przyczyny dla których wykonuje się to badanie:

Średnie stężenie hemoglobiny w erytrocytach (ang. Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration, MCHC) – jeden ze wskaźników erytrocytowych, odzwierciedlający średnie stężenie hemoglobiny w objętości krwinek czerwonych. Norma wynosi 32-36 g/dl. Jest pomocny w diagnostyce różnicowej niedokrwistości.Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
  • podejrzenie niedokrwistości, krwotoku wewnętrznego lub nadkrwistości
  • diagnostyka i kontrola innych chorób krwi
  • podejrzenie skazy krwotocznej
  • podejrzenie stanu zapalnego
  • podejrzenie choroby zakaźnej


    • Podstrony: 1 [2] [3]




    Warto wiedzieć że... beta

    Hematologia (od gr. haima, krew) - dziedzina kliniczna medycyny zajmująca się schorzeniami krwi i układu krwiotwórczego, a także dziedzina naukowa zajmująca się badaniami z tego zakresu w stanach zdrowia i choroby. Hematologia wyodrębniła się w 2. połowie XX wieku, co było związane z rozwojem wiedzy o krwi i narządach krwiotwórczych.
    Elementy morfotyczne krwi – upostaciowane składniki krwi, będące albo żywymi komórkami (leukocyty), wyspecjalizowanymi komórkami o ograniczonym metabolizmie (erytrocyty), bądź fragmentami komórek (trombocyty). Elementy morfotyczne krwi są wytwarzane w układzie krwiotwórczym, który obejmuje głównie szpik kostny czerwony, a także węzły chłonne, śledzionę, migdałki, grasicę. Muszą być stale wytwarzane; u człowieka długość ich życia wynosi od kilku godzin do kilku lat.
    MCV (ang. mean corpuscular volume) – wskaźnik średniej objętości krwinki czerwonej. Norma dla osób dorosłych 82-92 fl (femtolitr; femto = 10). Norma dla dzieci wynosi od 80–100 fl.
    Krew (łac. sanguis, stgr. αἷμα, haima) – płyn ustrojowy, który za pośrednictwem układu krążenia pełni funkcję transportową oraz zapewnia komunikację pomiędzy poszczególnymi układami organizmu. Krew jest płynną tkanką łączną, krążącą w naczyniach krwionośnych (układ krwionośny zamknięty) lub w jamie ciała (układ krwionośny otwarty). W szerokiej definicji obejmuje krew obwodową i tkankę krwiotwórczą, a w wąskiej tylko tę pierwszą. Jako jedyna (wraz z limfą) występuje w stanie płynnym. Dziedzina medycyny zajmująca się krwią to hematologia.
    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
    Zespół nabytego niedoboru (rzadziej upośledzenia) odporności, AIDS (ang. Acquired Immunodeficiency Syndrome lub Acquired Immune Deficiency Syndrome, SIDA łac. Syndroma Immunitatis Defectus Acquisiti) – końcowe stadium zakażenia wirusem zespołu nabytego braku odporności (HIV) charakteryzujące się bardzo niskim poziomem limfocytów CD4, a więc wyniszczeniem układu immunologicznego (odpornościowego), co skutkuje zapadalnością na tzw. choroby wskaźnikowe (niektóre formy nowotworów, grzybic, nietypowe zapalenia płuc) mogące zakończyć się śmiercią pacjenta. W latach 1983–2008 na AIDS zmarło 25 mln ludzi; obecnie rocznie z tego powodu umiera 2 mln osób.
    EDTA (kwas edetynowy, kwas wersenowy, komplekson II; łac. acidum edeticum) – organiczny związek chemiczny kwas polikarboksylowy i jednocześnie α-aminokwas. Z mocnymi zasadami tworzy sole werseniany. Jest szeroko stosowanym czynnikiem kompleksującym wiele kationów metali, takich jak Ca, Mg czy Fe. Zazwyczaj stosowany w postaci soli disodowej (wersenian disodowy) ze względu na jej większą rozpuszczalność w wodzie (tzw. komplekson III).

    Reklama