Modula-2
Definicja (z łac. definitio; od czas. definire: de + finire, "do końca, granicy"; od finis: granica, koniec) – wypowiedź o określonej budowie, w której informuje się o znaczeniu pewnego wyrażenia przez wskazanie innego wyrażenia należącego do danego języka i posiadającego to samo znaczenie.Język wysokiego poziomu (autokod) – typ języka programowania, którego składnia i słowa kluczowe mają maksymalnie ułatwić rozumienie kodu programu dla człowieka, tym samym zwiększając poziom abstrakcji i dystansując się od sprzętowych niuansów. Kod napisany w języku wysokiego poziomu nie jest bezpośrednio „zrozumiały” dla komputera – większość kodu stanowią tak naprawdę normalne słowa, np. w języku angielskim. Aby umożliwić wykonanie programu napisanego w tym języku należy dokonać procesu kompilacji.
Instrukcja warunkowa jest elementem języka programowania, które pozwala na wykonanie różnych obliczeń w zależności od tego czy zdefiniowane przez programistę wyrażenie logiczne jest prawdziwe, czy fałszywe. Możliwość warunkowego decydowania o tym, jaki krok zostanie wykonany w dalszej kolejności jest jedną z podstawowych własności współczesnych komputerów – dowolny model obliczeń zdolny do wykonywania algorytmów (tj. równoważny maszynom Turinga) musi ją posiadać.
Modula 2 – język programowania wysokiego poziomu stworzony przez Niklausa Wirtha.
Historia[ | edytuj kod]
Język Modula 2 stworzony został podczas prac badawczych w Instytucie Informatyki Politechniki w Zurichu. Prace nad językiem rozpoczęto w 1977 r., a ich efektem była pierwsza implementacja tego języka zrealizowana w 1979 r. na komputerze PDP-11. Definicja języka opublikowana została w 1980 r.
Język wywodzi się z Pascala i Moduli. Zawiera w sobie wszystkie mechanizmy Pascala oraz rozszerzenia o ważne pojęcia modułu i mechanizmy wieloprogramowości. Składnię języka oparto na składni Moduli (po zrealizowaniu Moduli 2 i innych, język Modula czasem określano – dla jednoznaczności – jako Modula 1). Należy podkreślić, że kolejne cyfry nie oznaczają kolejnych wersji rozwojowych, lecz osobne języki budowane na tych samych wzorcach, lecz o różniących się założeniach i przeznaczeniu.
Składnia[ | edytuj kod]
Każdy program składa się z modułu lub wielu modułów. Moduły zewnętrzne mogą być kompilowane niezależnie. Moduły mogą być zgłębione w innych modułach. Moduł ma postać:
pre MODULE nazwa; listy_importowe deklaracje BEGIN instrukcje END nazwa.
Moduły dzielą się na:
Instrukcja IMPORT listy_importowej pozwala importować obiekty z innych modułów. Do udostępniania własnych obiektów służy instrukcja EXPORT.
Obiekt nie jest tu używany w sensie projektowania obiektowego.
Język wyposażony został w instrukcje strukturalne wzorowane na instrukcjach Pascala z pewnymi rozszerzeniami. Zasadnicza różnica, wywodząca się z Moduli 1, to słowo kluczowe END zamykające każdą instrukcję strukturalną, co eliminuje konieczność stosowana instrukcji grupującej (jak begin…end w Pascalu, czy {…} w języku C). Ponadto rozszerzono postać instrukcji IF i FOR oraz wprowadzono instrukcję pętli LOOP dla programowania współbieżnego.
IF w1 THEN si1 [ELSIF w2 THEN si2 [ELSIF w3 THEN si3 …]] [ELSE si-else] END
CASE wyr OF w1 : si1 | [w2 : si2 [ | …]] [ELSE si_else] END
WHILE w DO si END
REPEAT si UNTIL w
FOR i:=w TO w2 [BY w3] DO si END
LOOP si END
Współbieżność[ | edytuj kod]
Język Modula 2 udostępnia mechanizmy do programowania procesów współbieżnych – zarówno procesów:
W Moduli 2 mechanizmy współbieżności oparto o rozwiązania znane z języków Modula i Concurrent Pascal. Komunikacja między procesami odbywa się za pomocą zmiennych współdzielonych i sygnałów.
Inne właściwości[ | edytuj kod]
W języku wprowadzono również dla potrzeb programowania systemowego mechanizmy niskiego poziomu pozwalające na ominięcie reguł związanych ze ścisłą kontrolą typów obowiązującą w tym języku.