Moc zasady

Moc zasady – ilościowa miara chemicznej „siły działania” zasad. Miarą tej mocy jest ujemny logarytm dziesiętny ze stałej dysocjacji zasady w danych warunkach temperatury i ciśnienia, oznaczany skrótem $\mathrm {p} K_{b}.$

Lech Pajdowski (zm. 10 września 2013) – polski chemik, specjalista w zakresie chemii i elektrochemii związków kompleksowych, profesor zwyczajny doktor habilitowany.Zasady – jedna z podstawowych obok kwasów i soli grup związków chemicznych. Wodne roztwory silnych zasad nieorganicznych są nazywane ługami (np. ług sodowy). Istnieją trzy różne definicje tej grupy związków:

\mathrm {p} K_{b}=-\log[K_{b}],

gdzie $K_{b}$ to stała dysocjacji zasady. Im $\mathrm {p} K_{b}$ jest mniejsze, tym moc zasady jest większa.

Temperatura – jedna z podstawowych wielkości fizycznych (parametrów stanu) w termodynamice. Temperatura jest związana ze średnią energią kinetyczną ruchu i drgań wszystkich cząsteczek tworzących dany układ i jest miarą tej energii.Stała dysocjacji (obecnie często zwana stałą jonizacji) – stała równowagi reakcji dysocjacji czyli rozpadu związków chemicznych na poszczególne jony, pod wpływem rozpuszczalnika, lub pod wpływem np. działania silnego pola elektrycznego.

Przykładowo dla NaOH: NaOH → Na + OH (dysocjacja w wodzie), $K_{b}=\mathrm {\frac {[Na^{+}][OH^{-}]}{[NaOH]}} >10^{14},\;\mathrm {p} K_{b}<-14.$

Moc zasad organicznych[ | edytuj kod]

Równanie dysocjacji dla zasad organicznych ma postać:

Wodorotlenek strontu – nieorganiczny związek chemiczny strontu. Z wodą tworzy ośmiohydrat, który daje się odwodnić do Sr(OH)2·H2O. Bezwodny wodorotlenek rozpuszcza się w wodzie z wydzieleniem ciepła, a uwodniony z pobraniem. Rozpuszczalność w wodzie wzrasta wraz z temperaturą (w temp. 273 K rozpuszczalność wynosi 0,41 g/100 g wody, a w 373 K – 21,8). Jest mocną zasadą.Wodorotlenek potasu (potaż żrący), KOH – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków, jedna z najsilniejszych zasad.

B + H
2O ⇄ BH + OH−
.

Dla zasadowych związków organicznych zamiast pKb współcześnie podaje się wartości pKa (moc kwasu) (oznaczane czasem jako pKBH) dla kwasu sprzężonego BH danej zasady B: B + H
3O+
⇄ BH+
+ H
2O.

Obie wartości skorelowane są wzorem: pKa + pKb = pKH2O = 14

Np. dla amoniaku pKb = 4,7 a pKa = 9,3, która to wartość odpowiada dysocjacji (jonizacji) kwasowej jonu amonowego NH+
4, a także reakcji hydrolizy tegoż jonu.

Wodorotlenek sodu, NaOH – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków, należący do najsilniejszych zasad.Magnez (Mg, łac. magnesium) – pierwiastek chemiczny, metal ziem alkalicznych (druga grupa główna układu okresowego). Izotopy stabilne magnezu to Mg, Mg oraz Mg.

Mocne zasady[ | edytuj kod]

Wartości Kb mocnych zasad w wodzie są na tyle duże (około 10 lub wyższe), że nie daje się ich zmierzyć bezpośrednio. Można jednak porównać ich moc w rozpuszczalnikach organicznych, np. DMSO. Mocne zasady:

wodorotlenki litowców: LiOH, NaOH, KOH, RbOH oraz CsOH;

wodorotlenki berylowców (bez berylu i magnezu): Ca(OH)2, Sr(OH)2 i Ba(OH)2.

Zobacz też[ | edytuj kod]

moc kwasu

skala pH

Przypisy[ | edytuj kod]

↑ Dissociation constants of organic acids and bases, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-42–8-51, ISBN 978-0-8493-0488-0 .
D.D. Perrin: Dissociation constants of organic bases in aqueous solution. Londyn: Butterworths & Co., 1965, s. 393, seria: IUPAC.
Dissociation constants of inorganic acids and bases, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-40–8-41, ISBN 978-0-8493-0488-0 .

Bibliografia[ | edytuj kod]

Lech Pajdowski: Chemia Ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981. ISBN 83-01-00555-6.

Ciśnienie – wielkość skalarna określona jako wartość siły działającej prostopadle do powierzchni podzielona przez powierzchnię na jaką ona działa, co przedstawia zależność:Wodorotlenek rubidu (RbOH) – nieorganiczny związek chemiczny, zawierający atom rubidu i grupę hydroksylową. Jest to bardzo silna zasada, silniejsza niż wodorotlenek sodu i wodorotlenek potasu, ale słabsza od wodorotlenku cezu. Związek ten nie występuje w naturze.

w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

[CRC42-1] Dissociation constants of organic acids and bases, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-42–8-51, ISBN 978-0-8493-0488-0 .

[Perrin-2] D.D. Perrin: Dissociation constants of organic bases in aqueous solution. Londyn: Butterworths & Co., 1965, s. 393, seria: IUPAC.

[CRC40-3] Dissociation constants of inorganic acids and bases, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-40–8-41, ISBN 978-0-8493-0488-0 .