• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Mlekotok

    Przeczytaj także...
    Międzymózgowie (diencephalon) – część mózgowia kręgowców zawierająca trzecią komorę mózgu. Po obu stronach zlokalizowane jest wzgórze (thalamus) podzielone na wiele jąder. Do tylnej powierzchni wzgórza przywierają ciała kolankowate (corpora geniculata) zawzgórza (metathalamus). Sklepienie trzeciej komory (nadwzgórze epithalamus) różnicuje się na narządy szyszynkowe: szyszynkę, narząd przyszyszynkowy, czołowy i ciemieniowy. Dno trzeciej komory (podwzgórze hypothalamus) składa się z części wzrokowej (przysadka (hypophysis), lejek (infundibulum), pasma wzrokowe (tractus optici) i ich skrzyżowanie (chiasma opticum)) i sutkowatej. Międzymózgowie położone jest między spoidłem mózgu przednim (commissura cerebri anterior) i tylnym (c. c. posterior).Chlorpromazyna (łac. Chlorpromazinum) – organiczny związek chemiczny, lek psychotropowy, pochodna fenotiazyny o działaniu przeciwpsychotycznym, przeciwautystycznym i uspokajającym. W lecznictwie stosowana w postaci chlorowodorku. Budową chemiczną zbliżony do chlorprotiksenu.
    Hiperprolaktynemia – podwyższone stężenie prolaktyny we krwi. Osiowe objawy hiperprolaktynemii dają obraz wtórnego hipogonadyzmu hipogonadotropowego.

    Mlekotok (łac. galactorrhoea) — u kobiet, to wydzielanie mleka bez związku z ciążą lub przedłużony po porodzie okres laktacji. U mężczyzn - każde pojawienie się wydzielania mleka.

    Prawie zawsze świadczy o zaburzeniach w układzie podwzgórzowo-przysadkowym i związany jest z zaburzeniami wydzielania prolaktyny, spowodowanego procesem zapalnym, nowotworowym, bądź organicznym uszkodzeniem OUN, zwłaszcza międzymózgowia.

    W diagnostyce różnicowej mlekotoku nieznanego pochodzenia trzeba brać również pod uwagę chorobę Wilsona (wątrobowo-soczewkowe zaburzenie metabolizmu miedzi), szczególnie jeśli objawy kliniczne sugerują hiperprolaktynemię, a stężenie prolaktyny mieści się w normie.

    Prolaktyna (PRL) – hormon peptydowy zbudowany ze 198 aminokwasów (u człowieka), o masie cząsteczkowej 23 kDa. Ma zbliżone efekty metaboliczne, budowę chemiczną i centrum aktywne do somatotropiny. Prolaktyna wiąże cynk, co prawdopodobnie zwiększa trwałość cząsteczki.W anatomii człowieka klatka piersiowa (łac. thorax) – część tułowia między szyją i jamą brzuszną. Chroni ona narządy wewnętrzne (głównie serce i płuca) i umożliwia proces wymiany gazowej.

    Do mlekotoku może dochodzić również w wyniku przewlekłego zażywania leków, takich jak rezerpina, chlorpromazyna lub też w wyniku urazów psychicznych i po operacjach w obrębie klatki piersiowej.

    Rezerpina (Reserpinum, ATC: C01 AA52, C02 LA01) — alkaloid pochodzenia naturalnego, wyizolowany z korzeni rauwolfii żmijowej (Rauwolfia serpentina) rosnącej u stóp Himalajów, od wieków stosowanej w medycynie. Pod względem chemicznym jest pochodną indolu, zaliczaną do alkaloidów indolowych, typu johimbanu. Jest estrem kwasu trimetoksybenzoesowego.Laktacja – proces wydzielania mleka przez gruczoły mleczne samic ssaków. Laktacja pojawia się po porodzie i trwa przez okres potrzebny do wykarmienia młodych.




    Warto wiedzieć że... beta

    Mleko – wydzielina gruczołu mlekowego samic ssaków pojawiająca się w okresie laktacji. Jako produkt żywnościowy dla człowieka największe znaczenie ma mleko krowie. Według Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej mleko krowie jest produktem całego, nieprzerwanego doju, od zdrowej, dobrze żywionej krowy mlecznej, otrzymany w sposób prawidłowy, bez domieszek siary.
    Ośrodkowy układ nerwowy (OUN, łac. systema nervosum centrale, ang. central nervous system (CNS)) – najważniejsza część układu nerwowego kręgowców. Ośrodkowy układ nerwowy jest chroniony przez kości czaszki oraz kręgosłup. Zbudowany jest z istoty szarej i białej. Częścią składową istoty szarej są komórki nerwowe. Oprócz nich znajdują się włókna nerwowe rdzenne i bezrdzenne, tkanka glejowa i naczynia krwionośne wraz z paskami tkanki łącznej. Skład istoty białej to tkanka glejowa, naczynia włókien nerwowych nie mających osłonki Schwanna.
    Łacina, język łaciński (łac. lingua Latina, Latinus sermo) – język indoeuropejski z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, wywodzący się z Lacjum (łac. Latium), krainy w starożytnej Italii, na północnym skraju której znajduje się Rzym.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.81 sek.