Mimansa
Przeczytaj także...
Darśana ( dewanagari दर्शन, hindi darśan, pali dassana) – sanskryckie słowo o bezpośrednich znaczeniach spojrzenie i pogląd, które służy do nazwania:Wedy, Weda (dewanagari वेद , "wiedza"; podobieństwo tych słów wynika ze wspólnego językowego praprzodka indosłowiańskiego) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie.
Filozofia indyjska – filozofia uprawiana na subkontynencie indyjskim oraz na obszarach, w których zaznaczyły się indyjskie wpływy kulturowe (jak Azja Środkowa, Tybet, Indonezja, Indochiny). Powstała niezależnie od filozofii europejskiej i od filozofii chińskiej. Jest ściśle związana z religiami indyjskimi, zwłaszcza z hinduizmem, buddyzmem i dżinizmem.
Darśana ( dewanagari दर्शन, hindi darśan, pali dassana) – sanskryckie słowo o bezpośrednich znaczeniach spojrzenie i pogląd, które służy do nazwania:Wedy, Weda (dewanagari वेद , "wiedza"; podobieństwo tych słów wynika ze wspólnego językowego praprzodka indosłowiańskiego) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie.
Filozofia indyjska – filozofia uprawiana na subkontynencie indyjskim oraz na obszarach, w których zaznaczyły się indyjskie wpływy kulturowe (jak Azja Środkowa, Tybet, Indonezja, Indochiny). Powstała niezależnie od filozofii europejskiej i od filozofii chińskiej. Jest ściśle związana z religiami indyjskimi, zwłaszcza z hinduizmem, buddyzmem i dżinizmem.
Mimansa (dewanagari मीमांसा, trl. Mīmāṃsā) – ortodoksyjny kierunek w filozofii indyjskiej, jedna z darśan. Powstał prawdopodobnie w IV wieku p.n.e. Założył go Dźajmini. Jego wyznawcy to mimansakowie.
Według mimansy Wedy są źródłem wewnętrznej wiedzy, są wieczne i nieomylne. Zajmując się wedyjskim rytuałem ofiarnym i objaśnieniami o sposobach składania ofiar wedyjskich, przedstawiciele szkoły próbowali przeprowadzić systematyczną interpretacje tekstów wedyjskich i usunąć istniejące sprzeczności. Ważnym założeniem mimamsy jest wiara w zbawienie poprzez czyny (co zbliżone jest do filozofii karmajogi). Funkcjonuje pod nazwą „karmamimasa”.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||><|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Przedstawiciele szkoły i ich dzieła:
Przypisy[ | edytuj kod]
- Filozofia Wschodu. Beata Szymańska (red.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-233-1487-X.
- Obraz świata w hinduizmie. W: Andrzej Szyszko-Bohusz: Hinduizm, buddyzm, islam. Wyd. 1. Wrocław: Ossolineum, 1990, s. 20. ISBN 83-04-03162-0.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Dźajmini ( dewanagari जैमिनि , trl. Jaimini, ang. Jaimini ) – starożytny mędrzec (ryszi) indyjski , któremu tradycja hinduska przypisuje stworzenie filozoficznego systemu mimansa. Nazywany także Talawakara. Był uczniem Wjasy. Założył szkołę w której prowadzono studia nad Wedami traktując je jako nieomylne i wieczne. Zgodnie z tą szkołą, recytowanie hymnów wedyjskich jest formą oddawania czci Bóstwu. Tradycyjnie od swego mistrza otrzymał wiedzę głównie o Samawedzie. Przypisuje mu się liczne teksty między innymi: Jaiminiya-upanishad, Jaiminiya-brahmana, Jaiminiya-samhita.Rytuał – zespół specyficznych dla danej kultury symbolicznych sekwencji sformalizowanych czynów i wypowiedzi, wykonywanych w celu osiągnięcia pożądanego skutku, który jednakże może być znacznie oderwany od pozornie oczywistego celu funkcjonalnego.
Warto wiedzieć że... beta
Louis Frédéric (ur. 1923 - zm. 1996) - sławny francuski orientalista, specjalizujący się w kulturze Indii, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii.
Bhaszja ( dewanagari भाष्य , trl. bhāszja, mowa, dyskusja ) – rodzaj dzieła w klasycznej literaturze sanskryckiej. Bhaszja to komentarze do tekstów religijnych. Najczęściej pisano je objaśniając znaczenia treści takich dzieł jak : sutra, karika, i kawja.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Apadewa – pisarz i bramin indyjski działający około 1630 roku. Pisał w sanskrycie oraz w marathi. Jego najsłynniejsze dzieło to komentarz do filozofii Mimamsy -"Mimamsanyayaprakasha".
Andrzej Szyszko-Bohusz (ur. 25 września 1934 w Gdyni) – polski pedagog, profesor zwyczajny doktor habilitowany pedagogiki, specjalność teoria wychowania, tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1999 roku, z zamiłowania szachista.
Karmajoga (sanskryt: "joga działania") – jedna ze najważniejszych ścieżek indyjskiej jogi, polegająca na dążeniu do wyzwolenia poprzez bezinteresowne działanie. Opiera się głównie na zasadach wyłożonych przez Krysznę w Bhagawadgicie.