Mezopotamia
Podstrony: [1] [2] [3] 4 [5]
Przeczytaj także...
Rim-Sin I, Rimsin I (1822-1763 p.n.e. według chronologii średniej) – król Larsy, syn Kudur-Mabuka, brat i następca Warad-Sina. Rozszerzył królestwo Larsy na całą południową Babilonię, odbijając w pierwszej połowie swego panowania z rąk Babilończyków m.in. Isin i Uruk. Do klęski w 1763 r. p.n.e. główny przeciwnik Hammurabiego w walce o hegemonię w Babilonii.Gutejowie (Gutejczycy, Gutowie) – starożytny lud wywodzący się z gór Zagros (dzisiejszy zachodni Iran), o nieznanej bliżej przynależności etnicznej. Pod koniec III tysiąclecia p.n.e. doprowadził on do upadku imperium akadyjskiego przejmując na ponad stulecie kontrolę nad terenami środkowej i południowej Mezopotamii.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Rim-Sin I, Rimsin I (1822-1763 p.n.e. według chronologii średniej) – król Larsy, syn Kudur-Mabuka, brat i następca Warad-Sina. Rozszerzył królestwo Larsy na całą południową Babilonię, odbijając w pierwszej połowie swego panowania z rąk Babilończyków m.in. Isin i Uruk. Do klęski w 1763 r. p.n.e. główny przeciwnik Hammurabiego w walce o hegemonię w Babilonii.Gutejowie (Gutejczycy, Gutowie) – starożytny lud wywodzący się z gór Zagros (dzisiejszy zachodni Iran), o nieznanej bliżej przynależności etnicznej. Pod koniec III tysiąclecia p.n.e. doprowadził on do upadku imperium akadyjskiego przejmując na ponad stulecie kontrolę nad terenami środkowej i południowej Mezopotamii.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Jerzy A. Kowalski: Homo eroticus. Opole: Wydawnictwo IBS, 2011, s. 274, seria: Eros i logos. ISBN 978-83-931776-0-8.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Okres lub Kultura Uruk – okres dziejów starożytnej Mezopotamii obejmujący większą część IV tysiąclecia p.n.e., przy czym dokładniejszy zakres czasowy jego istnienia jest dyskusyjny - niektórzy badacze zamykają go w l. 3750 - 3150 p.n.e., inni w l. 4000-3100 p.n.e., a jeszcze inni w l. 4300-3450 p.n.e. Nazwa okresu pochodzi od starożytnego miasta Uruk, na terenie którego odkryto po raz pierwszy liczne znaleziska tej kultury. Jej zasięg terytorialny obejmował przede wszystkim tereny południowej Mezopotamii, a twórcami byli najprawdopodobniej Sumerowie.Kultura archeologiczna - zespół stale współwystępujących ze sobą na pewnym terytorium i w pewnym czasie charakterystycznych form źródeł archeologicznych.
Podstrony: [1] [2] [3] 4 [5]
Warto wiedzieć że... beta
Sztuka starożytnej Mezopotamii – przejaw działalności artystycznej człowieka na obszarze, położonym w dorzeczu Tygrysu i Eufratu, w okresie od VI tysiąclecia p.n.e., tj. początków rolnictwa, do VI wieku p.n.e., tj. do upadku ostatniego niezależnego państwa na tym terenie.
Amoryci (sum. MAR.TU, akad. Amurru) – lud semicki, pokrewny Kananejczykom, który na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e. opanował większość Mezopotamii i rozległe obszary Syrii. Spowodowali oni upadek sumero-akadyjskiego państwa III dynastii z Ur, tworząc na jego gruzach szereg zwalczających się państewek, z których ostatecznie zwycięzcą okazał się Babilon Hammurabiego. Amoryci przejęli kulturę sumero-akadyjską i stworzyli podstawy państw babilońskiego i asyryjskiego.
Zatoka Perska (per. خليج فارس – Chalidż-e Fars, arab. الخليج العربي – Al-Chalidż al-Arabi) – zatoka Morza Arabskiego, wcinająca się między Półwysep Arabski a wybrzeże Iranu. Tradycyjnie nazywana jest zatoką, ale ze względu na jej powierzchnię (233 000 km²) można by ją uznać także za morze śródlądowe. Z Morzem Arabskim połączona jest poprzez Cieśninę Ormuz i Zatokę Omańską.
Mitraizm – kult solarnego boga Mitry; był kultem misteryjnym znanym początkowo w Azji Przedniej, później rozprzestrzenił się na całe cesarstwo rzymskie.
Puzur-Aszur I (akad. Puzur-Aššur, tłum. "Ochroną jest bóg Aszur") – jeden z wczesnych, słabo znanych władców asyryjskich, wymieniony w Asyryjskiej liście królów. Panował w 2 poł. XX w. p.n.e.
Ur (sum. uri2/urim2(ŠEŠ.UNUG) lub uri5/urim5(ŠEŠ.AB)) – starożytne miasto w południowej Mezopotamii, w XXI w. p.n.e. stolica imperium III dynastii z Ur; obecnie stanowisko archeologiczne Tall al-Mukajjar w Iraku, położone ok. 15 mil (24 km) na południowy zachód od miasta Nasirijja; przez niektórych badaczy identyfikowane z Ur chaldejskim – biblijnym miastem Abrahama.
Akad, Akkad (akad. māt Akkadî) – nazwa starożytnej krainy w Mezopotamii leżącej na północ od Sumeru. W 2 połowie III tys. p.n.e. i początku II tys. p.n.e. obejmowała ona obszar, którego granicę północną wyznaczało miejsce, gdzie rzeki Eufrat i Tygrys najbardziej zbliżały się do siebie, a granicę południową miasto Nippur. Najważniejszym miastem tej krainy było miasto Akad, od którego wzięła ona swą nazwę. To stąd wywodził się Sargon Wielki (2334-2279 p.n.e.), twórca imperium akadyjskiego i założyciel dynastii akadyjskiej (2334-2154 p.n.e.). Od czasów III dynastii z Ur (2113-2005 p.n.e.) określenie "Sumer i Akad" stało się synonimem Babilonii.