• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Metyda

    Przeczytaj także...
    Język słowacki (słow. slovenský jazyk, też slovenčina) należy do zachodniosłowiańskiej grupy językowej. Językiem tym posługuje się ponad 6 mln osób – przede wszystkim na Słowacji i w należącej do Serbii Wojwodinie, gdzie jest jednym z języków urzędowych. Używają go także Słowacy mieszkający w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, w USA i Kanadzie. W Polsce język słowacki mógł być zdawany na maturze jako jeden z języków nowożytnych.Uranos (także Uran, Niebo; gr. Οὐρανός Ouranós, łac. Uranus, Caelus ‘niebo’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie nieba.
    Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.

    Metyda (także Metis, Rozsądek, Roztropność; gr. Μητις Mētis, łac. Metis ‘Roztropność’, ‘Rozwaga’, ‘Rozum’, ‘Przebiegłość’) – w mitologii greckiej jedna z okeanid; bogini i uosobienie roztropności (w pozytywnym znaczeniu) i przewrotności (w negatywnym znaczeniu).

    Roztropność – cnota moralna, która wyraża się umiejętnością dobierania właściwych środków prowadzących do celu. Jest zasadą doskonalenia postępowania człowieka.Vojtech Zamarovský, czes. Vojtěch Zamarovský (ur. 5 października 1919 w Trenczynie lub Zamarovcach, zm. 26 lipca 2006 w Pradze) – słowacki prozaik, autor słowackiej i czeskiej literatury faktu, publicysta, badacz, propagator hellenizmu i olimpizmu, tłumacz, prawnik, podróżnik, agent wywiadu.

    Uchodziła za jedną z najstarszych córek tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Była pierwszą żoną (lub pierwszą kochanką) boga Zeusa.

    Za jej namową Zeus podał swemu ojcu środek wymiotny, po którego zażyciu Kronos wyrzucił z siebie połknięte potomstwo i abadir.

    Uranos i Gaja (lub sama Metyda) przepowiedzieli Zeusowi, że po urodzeniu córki Metyda wyda na świat chłopca, który pozbawi go władzy. Zeus połknął ciężarną Metydę, po czym straszliwie rozbolała go głowa. Hefajstos otworzył Zeusowi głowę, a z niej wyszła na świat bogini Atena.

    Zakład Narodowy im. Ossolińskich (ZNiO, Ossolineum) – zasłużony dla polskiej nauki i kultury Instytut (do 1939 r. – łączył w sobie Bibliotekę, Wydawnictwo i Muzeum Książąt Lubomirskich), ufundowany dla Narodu Polskiego w 1817 roku przez Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, otwarty w 1827 roku we Lwowie.Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) – pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie (KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).

    Zobacz też[]

  • cnoty kardynalne
  • fronesis

    • Przypisy

    1. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 234. ISBN 83-04-04673-3.
    2. ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 284–285. ISBN 80-8046-098-1. (słow.); polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
    3. Początki świata. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 66. ISBN 83-7391-077-8.
    4. Zygmunt Kubiak, op.cit., s. 62–63. ISBN 83-7311-077-8 (formalnie błędny numer ISBN).
    5. Pierre Grimal, op.cit., s. 47. ISBN 83-04-04673-3.

    Bibliografia[]

    1. Aaron J. Atsma: Metis (ang.). theoi.com. [dostęp 2011-07-26].
    2. Metis (ang.). mythindex.com. [dostęp 2011-07-26].
    3. Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
    4. Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 759. ISBN 83-7399-022-4.
    5. Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: μῆτις (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2011-08-01].
    6. Carlos Parada: Metis1 (ang.). maicar.com. [dostęp 2011-08-01].
    7. William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Metis (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-07].
    8. Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Metis (ang.). perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-07].
    (window.RLQ=window.RLQ||).push(function(){mw.log.warn("Gadget \"edit-summary-warning\" styles loaded twice. Migrate to type=general. See \u003Chttps://phabricator.wikimedia.org/T42284\u003E.");mw.log.warn("Gadget \"wikibugs\" styles loaded twice. Migrate to type=general. See \u003Chttps://phabricator.wikimedia.org/T42284\u003E.");mw.log.warn("Gadget \"ReferenceTooltips\" styles loaded twice. Migrate to type=general. See \u003Chttps://phabricator.wikimedia.org/T42284\u003E.");mw.log.warn("Gadget \"main-page\" styles loaded twice. Migrate to type=general. See \u003Chttps://phabricator.wikimedia.org/T42284\u003E.");});
    Fronesis (phronesis; gr. φρόνησις) - słowo pochodzące ze starożytnej Grecji, oznaczające mądrość praktyczną, czyli wiedzę o właściwych celach postępowania oraz środkach do nich prowadzących. Arystoteles uważał fronesis za cnotę i odróżniał ją zarówno od wiedzy teoretycznej, jak i umiejętności technicznych. Czasami fronesis tłumaczy się jako roztropność.Okeanidy (gr. Ὠκεανίδες Ōkeanídes, łac. Oceanides, l.poj. gr. Ὠκεανίς Ōkeanís, łac. Oceanid) – w mitologii greckiej nimfy morskie.



    w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

    Warto wiedzieć że... beta

    Okeanos (gr. Ὠκεανός Ōkeanós, łac. Oceanus) – w mitologii greckiej tytan, bóg i uosobienie morza zewnętrznego.
    Pierre Grimal (ur. 21 października 1912 w Paryżu, zm. 11 listopada 1996 w Paryżu) – francuski historyk specjalizujący się z historii starożytnego Rzymu.
    Tetyda (także Tetys, gr. Τηθύς Tēthýs, łac. Tethys) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie „żeńskiej” siły rozrodczej morza; jedna z tytanid.
    Zeus (także Dzeus, stgr. Ζεύς Zeús, nowogr. Δίας Días, łac. Iupiter, Iuppiter) – w mitologii greckiej najwyższy z bogów. Syn Kronosa i Rei. Był szóstym dzieckiem Rei i Kronosa. Brat Hestii, Demeter, Hery (również jej mąż), Posejdona i Hadesa. Władca błyskawic. Uosobienie najwyższej zasady rządzącej Wszechświatem. Władca wszystkich bogów i ludzi. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza zwana egidą. Wychowały go nimfy górskie i koza Amaltea.
    Zygmunt Kubiak (ur. 30 kwietnia 1929, zm. 19 marca 2004) − polski pisarz, eseista, tłumacz, propagator kultury antycznej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, laureat Nagrody Kościelskich za 1963 rok.
    Abadir − w mitologii greckiej kamień, który bogini Reja podała swemu mężowi Kronosowi do pożarcia zamiast nowo narodzonego syna Zeusa.
    Atena (gr. Ἀθήνη Athene lub Ἀθηναίη Athenaie) – w mitologii greckiej bogini mądrości, sztuki, wojny sprawiedliwej oraz opiekunka miast, m.in. Aten i Sparty. Jedna z dwunastu głównych bogów olimpijskich. Jej atrybutami były: miecz, sowa, hełm, drzewo oliwne. Jej rzymskim odpowiednikiem jest Minerwa.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.02 sek.