• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Metronom

    Przeczytaj także...
    Uderzenia na minutę – częstotliwość, miara tempa utworu muzycznego lub akcji serca, wyznaczająca liczbę regularnych uderzeń metronomu lub ćwierćnut przypadających na jedną minutę.Ostrosłup – wielościan, którego ściany boczne są trójkątami o wspólnym wierzchołku a podstawa jest dowolnym wielokątem.
    Ludwig van Beethoven (wymowa niemiecka: luːtvɪç fan ˈbeːthoːfn, ur. 15-17 grudnia 1770 w Bonn, zm. 26 marca 1827 w Wiedniu) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów.
    Metronom

    Metronom (miaromierz, taktomierz) – urządzenie mechaniczne lub elektroniczne służące do dokładnego podawania tempa utworu muzycznego. Przyrząd używany podczas ćwiczeń muzycznych oraz komponowania.

    Metronom mechaniczny został oficjalnie wynaleziony w 1816 przez Johanna Nepomuka Mälzla. Faktycznie jego wynalazcą był duński naukowiec Dietrich Nikolaus Winkel (ok. 1777–1826).

    Metronom zbudowany jest z mechanizmu zegarowego napędzanego sprężyną oraz wystającego do góry wahadła będącego jednocześnie skalą, po której przesuwać można ciężarek, umieszczając go przy zadanej wartości tempa. Wahadło przechodząc przez środkowe położenie wydaje charakterystyczny, dość głośny stuk. Skala jest wycechowana od 40 do 208 wychyleń wahadła na minutę, co odpowiada stosowanej współcześnie mierze uderzeń na minutę (BPM). W niektórych wersjach dodatkowo montuje się dzwonek, który akcentuje co drugie, co trzecie lub co czwarte uderzenie.

    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.Johann Nepomuk Mälzl, nazwisko zapisywane także Mälzel, Melzl, Maelzel (ur. 15 sierpnia 1772 w Ratyzbonie, zm. 21 lipca 1838 na pokładzie statku u wybrzeży Wenezueli), inżynier niemiecki, wynalazca, konstruktor instrumentów muzycznych, jeden z twórców metronomu.

    Starsze wersje metronomu posiadały charakterystyczną drewnianą obudowę w kształcie zbliżonym do ściętego ostrosłupa. W XX wieku do obudowy stosowano ebonit lub plastik. Metronom w niemal niezmienionej formie przetrwał do naszych czasów, choć coraz częściej korzysta się z jego elektronicznych odpowiedników.

    Wahadło – ciało zawieszone lub zamocowane ponad swoim środkiem ciężkości wykonujące w pionowej płaszczyźnie drgania pod wpływem siły grawitacji. W teorii mechaniki rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje wahadeł:Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.

    Pierwszym kompozytorem oznaczającym tempo swoich utworów za pomocą metronomu był Ludwig van Beethoven. Metronom czasem pełni też funkcję instrumentu muzycznego, jak w kompozycji György’ego Ligetiego Poème symphoniqueInformacje powiązane z artykułem „Poème symphonique” w Wikidanych, na 100 metronomów (1962).

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. ↑ Habela 1968 ↓, s. 113.
    2. ↑ Chodkowski 1995 ↓, s. 554.
    3. ↑ Metronome (ang.). W: Encyclopædia Britannica [on-line]. [dostęp 2018-07-26].

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
    • Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany. Tradycyjnie, w zapisie nutowym szybkość wykonania utworu podaje się w postaci włoskiej nazwy tempa nad partyturą lub pięciolinią; sposób ten definiuje tempo w sposób przybliżony. Nazwom tempa towarzyszą często dodatkowe określenia (również w języku włoskim), opisujące sposób wykonania utworu (np. adagio cantabile - powoli i śpiewnie, adagio risoluto - powoli ale pewnie, zdecydowanie). Określenia tempa podawane na początku utworów lub części utworów są często używane w charakterze ich tytułów, o ile kompozytor nie nazwał dzieła w inny sposób (np. Adagio – najbardziej znany utwór Tomasa Albinoniego).




    Reklama

    Czas generowania strony: 0.718 sek.