Medal Wollastona
Przeczytaj także...
Barbara A. Romanowicz-Jonikas (ur. 5 kwietnia 1950 w Suresnes we Francji) – francusko-amerykańska uczona polskiego pochodzenia, profesor geofizyki specjalizująca się w sejsmologii, dyrektor Berkeley Seismological Laboratory Uniwersytetu Kalifornijskiego. W latach 2002–2006 była przewodniczącą (Chair) Wydziału Nauk o Ziemi i Planetach (Department of Earth and Planetary Sciences) tej uczelni.Paul Heinrich von Groth (ur. 1843, zm. 1927) – niemiecki krystalograf oraz mineralog, profesor uniwersytetów Monachium i Strasburgu. W swoim dziele Chemische Kristalographie zawarł wyniki pomiarów goniometrycznych oraz opis właściwości fizycznych blisko 10 tysięcy substancji krystalicznych.
Eryk Stensiö, właśc. Eryk Andersson (ur. 2 października 1891 w Stensjö w regionie Kalmar, zm. 11 stycznia 1984 w Sztokholmie) – szwedzki paleontolog. Udowodnił, że ostrakodermy należały do bezżuchwowców, a nie do ryb pancernych.
Barbara A. Romanowicz-Jonikas (ur. 5 kwietnia 1950 w Suresnes we Francji) – francusko-amerykańska uczona polskiego pochodzenia, profesor geofizyki specjalizująca się w sejsmologii, dyrektor Berkeley Seismological Laboratory Uniwersytetu Kalifornijskiego. W latach 2002–2006 była przewodniczącą (Chair) Wydziału Nauk o Ziemi i Planetach (Department of Earth and Planetary Sciences) tej uczelni.Paul Heinrich von Groth (ur. 1843, zm. 1927) – niemiecki krystalograf oraz mineralog, profesor uniwersytetów Monachium i Strasburgu. W swoim dziele Chemische Kristalographie zawarł wyniki pomiarów goniometrycznych oraz opis właściwości fizycznych blisko 10 tysięcy substancji krystalicznych.
Eryk Stensiö, właśc. Eryk Andersson (ur. 2 października 1891 w Stensjö w regionie Kalmar, zm. 11 stycznia 1984 w Sztokholmie) – szwedzki paleontolog. Udowodnił, że ostrakodermy należały do bezżuchwowców, a nie do ryb pancernych.
Medal Wollastona – coroczna nagroda za osiągnięcia w badaniach geologicznych i pokrewnych przyznawana przez Londyńskie Towarzystwo Geologiczne. Jest to najwyższy laur tej organizacji. Przyznawany od 1831, a od 1835 corocznie. Nazwany na cześć angielskiego fizyka i chemika, zajmującego się również mineralogią – Williama Wollastona. Jedynym polskim laureatem (i jednym z nielicznych nie-Anglosasów) był Roman Kozłowski (1961).
Albert Charles Seward (ur. 9 października 1863 w Lancaster, zm. 11 kwietnia 1941 w Oksfordzie) – brytyjski botanik i geolog.Sir Roderick Impey Murchison - (ur. 26 lutego 1792 zm. 22 października 1871) - brytyjski geolog i stratygraf. Badał utwory ery paleozoicznej rejonu Anglii, Czech, Moraw i Rosji. W roku 1835 wydzielił system sylurski a wraz z Adamem Sedgwickiem w roku 1839 - system dewoński. W roku 1841, badając odsłonięcia skał osadowych w okolicach miasta Perm na Uralu, wydzielił system permski. Murchison odwiedził również ziemie polskie w 1843, gdzie wspólnie z L. Zejsznerem odbył podróż naukową w Góry Świętokrzyskie i Tatry. Od 1855 roku był dyrektorem Służby Geologicznej Wielkiej Brytanii oraz Muzeum Geologicznego w Londynie. W roku 1864 jego imieniem nazwano wodospad na Nilu Wiktorii.
Lista laureatów[ | edytuj kod]
1831-1850[ | edytuj kod]
1851-1900[ | edytuj kod]
1901-1950[ | edytuj kod]
1951-2000[ | edytuj kod]
2001-2020[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
Pentti Eelis Eskola (ur. 1883 w Lellainen w Finlandii, zm. 1964) – fiński petrograf, geolog. Studiował chemię na Uniwersytecie Helsińskim, w 1921 wyjechał do Waszyngtonu, gdzie pracował w laboratorium geofizycznym w Carnegie Institution in Washington. W 1924 powrócił na Uniwersytet Helsiński, gdzie przez blisko 30 lat był profesorem. Badał głównie skały metamorficzne. Napisał pierwszy podręcznik dotyczący petrografii skał metamorficznych.Jean Louis Rodolphe Agassiz (ur. 28 maja 1807 w Môtier, Szwajcaria, zm. 14 grudnia 1873 w Cambridge, Massachusetts, Stany Zjednoczone) – szwajcarski zoolog, paleontolog, geolog i glacjolog.
Warto wiedzieć że... beta
Ferdinand von Richthofen (ur. 5 maja 1833 w Pokoju, zm. 6 października 1905 w Berlinie) – niemiecki geolog, geograf, kartograf i badacz Chin
Victor Moritz Goldschmidt (1888-1947) – norweski geochemik, petrograf i mineralog, jeden z pionierów geochemii. Stworzył geochemiczną klasyfikację pierwiastków chemicznych. Ustalił ich średnią zawartość w zewnętrznych strefach Ziemi. Goldschmidt sformułował hipotezę o składzie chemicznym oraz budowie wnętrza Ziemi. Był profesorem Uniwersytetu w Oslo.
Joachim Barrande (ur. 11 sierpnia 1799 w Saugues we Francji, zm. 5 października 1883 w Lanzenkirchen w Austrii) - francuski paleontolog i geolog.
John Tuzo Wilson (ur. 24 października 1908 w Ottawie, Ontario, zm. 15 kwietnia 1993 w Toronto, Ontario) – kanadyjski geofizyk, pionier badań w dziedzinie tektoniki płyt, pedagog, profesor University of Toronto, rektor York University (1983–1986).
Karl Alfred von Zittel (ur. 25 września 1839 w Bahlingen w Badenii, zm. 5 stycznia 1904 w Monachium), paleontolog niemiecki.
Sir Richard Owen (ur. 20 lipca 1804, zm. 18 grudnia 1892) – angielski biolog, anatom porównawczy zwierząt i paleontolog.
Aleksandr Pietrowicz Karpinski (ur. 7 stycznia 1847 w Turjinskich Rudnikach, zm. 15 lipca 1936 w Moskwie) – rosyjski geolog, petrograf i paleontolog polskiego pochodzenia. Prezydent Petersburskiej Akademii Nauk, a później Akademii Nauk ZSRR. Karpiński był czynny naukowo przez 78 lat, w czasie których napisał ponad 500 publikacji naukowych.