Maximilien de Béthune de Sully
Habsburgowie – dynastia niemiecka (von Habsburg). Założycielem dynastii był Guntram Bogaty (X wiek). Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg (od staro-wysoko-niemieckiego hab lub haw – przejście, przeprawa przez rzekę; legendarna etymologia od niem. Habichtsburg – Jastrzębi Zamek) położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech (a co za tym idzie także w Chorwacji) i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku oraz hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji i obu Amerykach. Dynastia w linii męskiej wygasła w 1740. Ostatnia z rodu Maria Teresa Habsburg wraz z mężem cesarzem Franciszkiem I Lotaryńskim założyła nową dynastię Habsbursko-Lotaryńską.Henryk IV Wielki (ur. 13 grudnia 1553 w Pau w Nawarze, zm. 14 maja 1610 w Paryżu) – król Nawarry od 1572 (jako Henryk III) i Francji od 1589 r., pierwszy z dynastii Burbonów, najmłodszej gałęzi Kapetyngów.
Poitou – kraina historyczna w zachodniej Francji, na terenie współczesnych regionów Poitou-Charentes (departamenty Vienne i Deux-Sèvres) oraz Kraj Loary (departament Wandea), położona nad Oceanem Atlantyckim.
Maximilien de Béthune de Sully (ur. 13 grudnia 1560 w Rosny k. Mantes-la-Jolie (Yvelines) – zm. 21 grudnia 1641 w Villebon (Eure-et-Loir), k. Chartres) – francuski polityk, hugenot, zwolennik i przyjaciel króla Henryka IV, marszałek Francji.
Walczył w armii Henryka, a gdy ten objął tron, w 1596 został zarządcą finansów królestwa, a potem ministrem skarbu i zwierzchnikiem administracji. Będąc zwolennikiem merkantylizmu, zreorganizował finanse, rozwinął gospodarkę, popierał rozwój rolnictwa, przebudował sieć dróg i fortyfikacji. W polityce zagranicznej był przeciwnikiem Habsburgów. Od 1601 do 1610 pełnił funkcję wielkiego mistrza artylerii (potem stanowisko to objął jego syn). W 1604 został gubernatorem Poitou. Po zamordowaniu Henryka IV wycofał się z życia publicznego, jednak wspierał radami Ludwika XIII, od którego otrzymał tytuł marszałka Francji.
Rodzina[]
W 1583 Maximilien ożenił się z Anną de Courtenay (1564-1589), z którą doczekał się syna:
W 1592 Maximilien ożenił się z Rachel Cochefilet (1562-1659), z którą miał następnie dziewięcioro dzieci, z których tylko troje dożyło wieku dorosłego: