Maurowie – współcześnie mieszkańcy: Mauretanii, części Algierii i Maroka, natomiast w średniowieczu, przez blisko osiem stuleci, ludy (w większości Berberowie z niewielką domieszką Arabów) zamieszkujące znaczne partie Półwyspu Iberyjskiego, wywierające ogromny wpływ na kulturę i architekturę dzisiejszej Hiszpanii i Portugalii.
Fatalizm – radykalna forma determinizmu. Pogląd mówiący, że przyszłość i wydarzenia, które jeszcze się mają wydarzyć, są już z góry ustalone i nie mogą być zmienione przez żadne działania pojedynczego człowieka, lub całej ludzkości. Fatalizm w różnych odmianach stanowi część wielu religii. Można go odnaleźć w doktrynie stoików; teorie chrześcijańskie skłaniające się do predestynacji zostały w filozofii scholastycznej określone jako „argument lenia”. Typowym przejawem fatalizmu jest tzw. „stoicki spokój”.Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.
Pochodzenie nazwy[ | edytuj kod]
Zasięg posiadłości muzułmańskich na Półwyspie Iberyjskim w 910 roku
Słowo Maurowie (łac. Mauri) pochodzi od Mauretanii, nazwy krainy historyczno-geograficznej, obecnie zachodniej części Algierii i północnego Maroka. W różnych okresach historycznych zmieniało ono swoje znaczenie:
Druga wojna punicka toczyła się w latach 218-201 p.n.e. między Kartaginą i Rzymem. Była to druga z wojen punickich.
Wojna domowa – konflikt zbrojny, w którym stronami są obywatele jednego państwa, plemienia lub grupy etnicznej. Wojna domowa jest częstą przyczyną osłabienia państwa czy plemienia. Jest rodzajem wojny.
- nazwa nadana przez Rzymian ludności Mauretanii, późniejszej prowincji rzymskiej, zamieszkiwanej przede wszystkim przez Berberów. Według niektórych autorów nazwa Maurów wywodzi się z niewielkiego numidyjskiego plemiennego królestwa Maure istniejącego w trzecim stuleciu p.n.e. w dzisiejszym Maroku. „Grecy nazywali ich Moryskami” pisał Strabon, „a Rzymianie Maurami”;
- w literaturze wczesnochrześcijańskiej nazwa berberyjsko-numidyjskich mieszkańców północno-zachodnich krajów Afryki;
- w średniowiecznej Europie nazywano tak muzułmańskich mieszkańców Półwyspu Iberyjskiego, którzy stworzyli państwo muzułmańskie na obszarze dzisiejszej Andaluzji, sięgając – w dobie podbojów w VII-VIII wieku – do środkowej Francji;
- obecnie nazwy tej używa się w odniesieniu do ludności Mauretanii, części Algierii, północnego Maroka i Sahary Zachodniej, przeważnie do jej nieczarnoskórej części lub osób pochodzenia mieszanego.
W średniowieczu nazwą Maurów określano w Europie wszystkich muzułmanów zamieszkujących zarówno Andaluzję, jak i północne obszary Afryki, wywodzących się od Arabów, jak i Berberów. Nazwa ta, wiążąca się jednoznacznie z muzułmańskimi mieszkańcami Hiszpanii, jest w czasach dzisiejszych archaizmem i odnosi się głównie do mieszkańców północnych wybrzeży śródziemnomorskiej Afryki, przede wszystkim Maroka.
Oran (arab. وهران, Wahran) – drugie pod względem wielkości miasto w Algierii, ośrodek administracyjny wilajetu Oran, nad Zatoką Orańską (Morze Śródziemne). Około 700 tys. mieszkańców. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji orańskiej. W Oranie rozgrywa się akcja powieści Alberta Camusa Dżuma.Stalaktyt, sopleniec, nawis – grawitacyjny naciek jaskiniowy mający zazwyczaj kształt wydłużonego, odwróconego stożka (sopla), narastającego od stropu jaskini krasowej ku jej spągowi.
Dzisiejsze hiszpańskie określenie Moreno – także pejoratywne – oznacza człowieka o ciemnej karnacji skóry, śniadego lub przesadnie opalonego.
Polskie słowo murzyn pochodzi z niem. Mohr, co z kolei wywodzi się od łac. maurus (-a, -um), plur. mauri (-orum) – czarny, będącym rzymskim określeniem mieszkańców dzisiejszego Maghrebu.
Mauretania (łac. Mauretania lub Mauritania, gr. Maurusía) – starożytne królestwo w północno-zachodniej Afryce, o zmiennych granicach – obejmowało współczesne północne Maroko i północno-zachodnią Algierię. Zamieszkiwane było przez przodków współczesnych Berberów, graniczyło z innymi krainami, których ludność była prawdopodobnie berberyjska – od wschodu z Numidią, od południa z saharyjską Getulią. Największym z zamieszkujących ją plemion, z których wiele prowadziło koczowniczy tryb życia, byli Maurowie (Mauri). Wybrzeże Mauretanii było objęte wpływami Fenicjan, a później Kartagińczyków. Pierwsze kontakty z Rzymem to okres wojny z królem numidyjskim Jugurtą, podczas której władca Mauretanii Bocchus I dopomógł Rzymianom w schwytaniu Jugurty. Synowie Bocchusa, sprawujący rządy wspólnie Bocchus II i Bogud II wspomagali Cezara w wojnie z Pompejuszem toczącej się na terenie Afryki w 46 p.n.e., otrzymując od niego w nagrodę zachodnią część Numidii. Po śmierci Cezara władcy Mauretanii nadal uczestniczyli w sprawach Rzymian, ale tym razem niezgodnie – Bocchus poparł bowiem Oktawiana, a Bogud Marka Antoniusza. Po śmierci Bocchusa (33 p.n.e.) August włączył Mauretanię do Rzymu jako prowincję, w 25 p.n.e. przekazał ją jednak władcy Numidii Jubie II. Ostatecznie, po zamordowaniu w roku 40 syna Juby II i Kleopatry Selene króla Ptolemeusza, ostatniego potomka Ptolemeuszy na rozkaz Kaliguli, Mauretania stała się prowincją rzymską; od 42 jej część zachodnia tworzyła prowincję Mauretania Tingitana ze stolicą w Tingis (obecny Tanger), jej część wschodnia razem z częścią Numidii prowincję Mauretania Caesariensis ze stolicą w Sitifis (obecnie Satif).Ferdynand II Aragoński (ur. 10 marca 1452 w Sos w Aragonii, zm. 23 stycznia 1516 w Madrigalejo) – drugi syn króla Jana II Aragońskiego, pierwsze jego dziecko z drugą żoną, Joanną Enriquez, córką Fryderyka Enriqueza, admirała Kastylii, księcia de Melgar e Rueda. Ojciec wyznaczył go na następcę tronu, pomijając jego starszego przyrodniego brata, Karola z Viany.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie (dosł. "leśni ludzie") – lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki).
Chrześcijaństwo, chrystianizm (gr. Χριστιανισμóς, łac. Christianitas) – monoteistyczna religia objawienia, bazująca na nauczaniu Jezusa Chrystusa zawartym w kanonicznych ewangeliach. Jej wyznawcy uznają w nim obiecanego Mesjasza i Zbawiciela, który ustanowił Królestwo Boże poprzez swoje Zmartwychwstanie. Kanon wiary chrześcijańskiej został spisany w Nowym Testamencie i przekazywany jest przez Kościoły.
Sahara Zachodnia, Saharyjska Arabska Republika Demokratyczna (arab. الصحراء الغربية, trl. Aş-Şaḩrā’ al-Gharbiyyah, trb. As-Sahra al-Gharbijja) – dawna kolonia hiszpańska (jako Sahara Hiszpańska, wcześniej jako Hiszpańska Afryka Zachodnia) w północnej Afryce nad Oceanem Atlantyckim, także państwo proklamowane w 1976 r. przez Front Polisario, częściowo uznane przez 50 państw; obecnie częściowo okupowana przez Maroko, które nazywa ją Prowincją Południową. Sahara Zachodnia graniczy z Marokiem, Algierią i Mauretanią. Do dzisiaj nie zostały rozstrzygnięte spory o przynależności lub samodzielności tego terytorium. Obecnie jest to terytorium sporne – jak i podzielone – pomiędzy Marokiem a Saharyjską Arabską Republiką Demokratyczną.
Karol Młot (fr. Charles Martel, niem. Karl Martell, ur. 23 sierpnia 686 w Herstalu, zm. 22 października 741 w Quierzy-sur-Oise) – frankijski majordomus, faktyczny władca państwa Franków.
Mauretania - prowincja rzymska na terenie dzisiejszego północnego Maroka i północnej Algierii. W 42 roku n.e. cesarz Klaudiusz podzielił Mauretanię na dwie prowincje - Mauretanię Tingitana (głównie na terenach północnego Maroka z głównymi ośrodkami administracyjnymi w Tingis i Volubilis) oraz Mauretanię Caesariensis ze stolicą w Cezarei.
Kościół katolicki – największa na świecie chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia określane mianem katolicyzmu. Kościół katolicki jest jednym z trzech głównych nurtów chrześcijaństwa, obok Cerkwi prawosławnej i Kościołów protestanckich.
Islam (arab. الإسلام ; al-islām) – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Świętą księgą islamu jest Koran, a zawarte w niej objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi.