Matysiakowie
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Proletariat (z łac. proletarius „należący do najuboższej klasy, niepłacący podatków, dający państwu tylko potomstwo” od proles „latorośl, potomstwo”) – jedna z wyróżnianych w socjologii klas społecznych. Saska Kępa – część Warszawy położona na prawym brzegu Wisły. Saska Kępa ma status osiedla z własnym samorządem i pod względem administracyjnym stanowi część dzielnicy Pragi Południe, w ramach której sąsiaduje z Kamionkiem, Grochowem i Gocławiem. Przez część osób Saska Kępa jest potocznie określana jako dzielnica. Na jej obszarze znajduje się geometryczny środek miasta. Część Saskiej Kępy jest wpisana do wojewódzkiego rejestru zabytków jako strefa ochrony konserwatorskiej (nr rej. 942-A z 2 kwietnia 1979 r.).
Matysiakowie – cykliczne słuchowisko radiowe, serial radiowy, emitowany w weekendy na antenie Programu I Polskiego Radia.
Historia[ | edytuj kod]
Pomysłodawcami słuchowiska byli Stanisław Stampf’l, Jerzy Janicki, Władysław Żesławski.
Słuchowisko zostało zapoczątkowane w sobotę 15 grudnia 1956 na antenie Programu II o godzinie 20:35 i obecnie nadawany w soboty o 13:10, w 25-minutowych odcinkach. Jest to najstarsze i najdłużej kontynuowane słuchowisko w Polsce. W początkowych latach emisji powieści słuchało jej 12 milionów osób.
Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 10 grudnia 2001 grupa osób została odznaczona krzyżami Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżami Zasługi za osiągnięcia w twórczości radiowej, a szczególnie przy realizacji powieści „Matysiakowie”. 18 grudnia 2011, Zarząd Polskiego Radia przyznał zespołowi autorów i realizatorów tej powieści – Dżennet Połtorzyckiej-Stampf’l, Januszowi Adamowi Dziewiątkowskiemu, Stanisławie Grotowskiej, Waldemarowi Modestowiczowi, Ewie Szałkowskiej i Marii Chludzińskiej – nagrodę Honorowy Złoty Mikrofon za „wybitne osiągnięcia artystyczne, wieloletni żywy kontakt ze słuchaczami, za inicjatywy uruchamiające ogromną aktywność społeczną”.
23 sierpnia 2014 roku został wyemitowany 3000. odcinek tego serialu.
W krótkim czasie po emisji radiowej odcinki udostępniane są na internetowej stronie słuchowiska. Archiwalne słuchowiska są dostępne jako streszczenia od odcinka 2379 (z 7 września 2002), oraz jako streszczenia i nagrania od odcinka 2603 (z 6 stycznia 2007). Strona internetowa słuchowiska podaje także drzewo genealogiczne głównych bohaterów oraz opisy/życiorysy postaci (i grających je obecnie aktorek i aktorów).
Opis[ | edytuj kod]
Powieść jest tworzona w ultrarealistycznej konwencji nieruchomego mikrofonu umieszczonego na stałe w mieszkaniu fikcyjnej tytułowej rodziny na ul. Dobrej na warszawskim, śródmiejskim osiedlu Powiśle. Jej twórcą i głównym scenarzystą był zmarły w 2007 roku Jerzy Janicki, tam właśnie mieszkający. Nie podaje się nazwisk twórców i aktorów na antenie. Stałe role są zazwyczaj zabierane przez aktorów do grobu (chyba że znikają z innych powodów, na przykład kiedyś politycznych) i dużo rzadziej kontynuowane przez aktorów o podobnym tembrze głosu.
Mikrofon nie jest jednakże ukryty. Jak w reportażu, postacie zdają sobie sprawę z tego, że są nagrywane, często nawet zapraszają do wysłuchania odcinka i czasami o tym wspominają w trakcie programu. Niekiedy w audycji pojawiały się osoby nie będące aktorami, grając samych siebie (np. Zofia Wóycicka z Towarzystwa Przyjaciół Powiśla)
W czasach przed wolnymi sobotami powieść była wieczorna, emitowana o 19:30 w Programie I i powtarzana w niedzielę o tej samej godzinie w Programie II. W latach 90. program przesunięto na 18:05. Z początkiem XXI wieku była emitowana o 14:30, następnie zaczynała się już o 13:05 i została skrócona z 30 do 25 minut. Od 2008 audycja zaczynała się w soboty o 17:05. Z początkowych milionów słuchaczy pozostało kilkaset tysięcy. W 2007 po śmierci Jerzego Janickiego, twórcy powieści, rozważano nawet zakończenie emisji audycji.
Serial nie jest operą mydlaną w ścisłym znaczeniu tego terminu. Jest emitowany tylko w tempie jednego odcinka na tydzień. Nie prowadził promocji produktów i nigdy nie był wypełniaczem między reklamami. Przez ogromną większość lat swojego istnienia był emisją wieczorną, w najlepszym czasie antenowym, a nie popołudniową. Sentymentalne dzieje postaci grają rolę drugorzędną – początkowo Jerzy Janicki nawet często mylił się w sprawach personalnych, wprowadzając niekonsekwencje do następnych odcinków, lecz wobec protestów uważnych i biorących losy postaci bardzo dosłownie słuchaczy, stworzona została wewnętrzna „biblia” opisująca każdą z nich. Postacie nie starają się zaimponować słuchaczom swoim statusem społecznym czy majątkowym – rodzina była robotnicza. Scenariusze, pisane w ciągu tygodnia poprzedzającego czwartkowe albo piątkowe nagranie, są publicystycznie związane z życiem i bieżącymi wydarzeniami w kraju, a niekiedy i w dzielnicy; niegdysiejsza wieczorna godzina nadawania była nawet porą Dziennika Telewizyjnego. Często jedna z postaci wyjaśniając coś innej, zdaje się tak naprawdę dawać rady słuchaczom albo ich przestrzegać, np. przed kredytami w systemie argentyńskim. Brak odzwierciedlenia powodzi z 1997 wynikł tylko z tego, że wystąpiła ona w okresie wakacyjnym, kiedy kilka odcinków nagrywa się z wyprzedzeniem aby pozwolić głównym aktorom wyjechać na urlopy.
Matysiakowie otrzymali prawie 3 miliony listów i mnóstwo prezentów, w tym sprzętu AGD, które są rozdawane, np. do domów dziecka i organizacji dobroczynnych.
Imieniem Matysiaków został nazwany istniejący od 1966 Dom pomocy społecznej (dom rencisty) przy ul. Arabskiej 3 na Saskiej Kępie, a także popularny w czasach PRL bar mleczny przy ul. Świętokrzyskiej w Warszawie. Imieniem Radiowej Rodziny Matysiaków nazwano także skwer u zbiegu ul. Dobrej i ul. Bednarskiej, położony na warszawskim Powiślu.
Dokładny adres mieszkania Matysiaków to ul. Dobra 21 m. 6, 00-384 Warszawa. Nie istnieje on jednak w rzeczywistości: na ulicy Dobrej brak jest numerów nieparzystych 21, 23 i 25, a w miejscu, gdzie mogłyby się one znajdować, jest skrzyżowanie z ulicą Tamka.
Wydawnictwa RiTV wydały w okresie 1973–1976 cztery tomy powieści.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]