Maszyna do szycia
Podstrony: 1 [2] [3]
Silnik krokowy, silnik skokowy – silnik elektryczny, w którym impulsowe zasilanie prądem elektrycznym powoduje, że jego wirnik nie obraca się ruchem ciągłym, lecz wykonuje za każdym razem ruch obrotowy o ściśle ustalonym kącie.Patent – potocznie: dokument wydawany przez urzędy patentowe; właściwie: ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku bądź wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony od daty zgłoszenia.
Maszyna do szycia – urządzenie do łączenia elastycznych materiałów za pomocą nici poprzez tworzenie szwu. Zwykle jest to urządzenie elektryczne wykorzystywane w szwalniach do produkcji ubrań z wykonanych wcześniej wykrojów. Używane także do szycia tkanin technicznych, zaszywania worków, szycia obuwia. Najpopularniejsze maszyny do szycia tworzą szew używając dwóch nitek. Wiele maszyn pozwala na wybór szeregu rodzajów ściegów oraz tworzenie dodatkowych efektów (np. krepowanie).
Historia[ | edytuj kod]
Nieudane początki[ | edytuj kod]
Przed wynalezieniem użytecznych maszyn do szycia, szwy wykonywano ręcznie. Pierwsi konstruktorzy maszyn do szycia starali się naśladować te ruchy, co kończyło się niepowodzeniem.
Jednym z pierwszych wynalazców, którzy próbowali zbudować maszynę do szycia, był niemiecki konstruktor pracujący w Anglii – Charles Fredrick Wiesenthal(ang.). W 1755 roku otrzymał nawet brytyjski patent na wynalezioną przez siebie igłę. W jego maszynie cała igła przechodziła przez materiał, co czyniło konstrukcję niepraktyczną.
Ludzie kontra maszyny[ | edytuj kod]
Kolejnym wynalazcą był francuski krawiec Barthelemy Thimonnier. Nie próbował on naśladować ruchów człowieka, natomiast skupił się na opracowaniu igły lepiej nadającej się dla maszyny. Jego konstrukcja była już podobna do dzisiejszych, jednak szew powstawał od spodu, a nie na wierzchniej stronie tkaniny. Na dodatek ścieg nie był zbyt trwały i łatwo się pruł. Thimonnier otrzymał patent i w 1830 r. otworzył w Paryżu szwalnię z 80 takimi maszynami. Produkował w niej mundury dla wojska. Inni krawcy jakoby zaatakowali jego fabrykę i zniszczyli wszystkie maszyny – informacja ta jednak nie znajduje potwierdzenia w żadnych danych archiwalnych z tamtego okresu.
Rozwój nowego urządzenia[ | edytuj kod]
Dopiero Elias Howe i Walter Hunt wynaleźli maszynę zdolną do tworzenia szwu w postaci podwójnego ściegu. Dzięki utworzeniu dwóch niezależnych, krzyżujących się przez warstwy materiału wątków, szwy stały się mocne i wyglądały tak samo z obu stron. Wynalazcom udało się zbudować maszynę w 1834, jednak nitka stale wychodziła z oka igły, więc maszynę trzeba było ciągle zatrzymywać i ponownie nawlekać nić. Z tego powodu Hunt zrezygnował z dalszej pracy nad wynalazkiem. Jednak dzięki uporowi Eliasa Howe’a udało się udoskonalić konstrukcję, co zaowocowało nowocześniejszą wersją w 1846. Howe usiłował zainteresować swoim wynalazkiem angielskich i amerykańskich biznesmenów.
Europejskie konstrukcje[ | edytuj kod]

W 1855 w Dreźnie niemiecki mechanik August Clemens Müller (1828–1902) stworzył najstarsze niemieckie maszyny do szycia Veritas, które są produkowane do dzisiaj. Kilkadziesiąt lat później w 1890 Karl Friedrich Gegauf otworzył pierwszy profesjonalny zakład mechaniczny w Steckborn (Szwajcaria) produkujący maszyny do szycia Bernina.
Wojna na patenty[ | edytuj kod]
Za wynalazcę współczesnej maszyny do szycia uznaje się Isaaca Merritta Singera. Podczas nauki zawodu inżyniera miał okazję obserwować naprawę starej maszyny do szycia. Doszedł do wniosku, że mógłby zaprojektować lepszą. Jego maszyna do szycia miała stopę przytrzymującą materiał na miejscu. Dzięki temu, że skorzystał z pomysłów Thimonniera oraz Hunta jego maszyna stała się użyteczna. W 1851 Singer otrzymał amerykański patent na swój wynalazek. Jednak musiał podzielić się zyskami z Howe’em po przegranym w 1854 procesem o opłaty licencyjne. Wielkim osiągnięciem Singera było stworzenie systemu sprzedaży zbliżonej do leasingu, co pozwoliło ludziom niezamożnym na zakup. Singer stworzył firmę razem z Edwardem Clarkiem.
W tym czasie szereg wynalazców dokonało jeszcze kilku ulepszeń. Byli to Allen Wilson oraz Nathaniel Wheeler. Jednak wszystkie maszyny były na tyle do siebie zbliżone, że wynalazcy trafili do sądu, aby spierać się o prawa patentowe. W końcu w 1856 porozumieli się i utworzyli jedną firmę produkującą maszyny do szycia oraz sprzedającą licencje na ich wytwarzanie. Do 1877 wszystkie patenty wygasły i maszyny mógł już produkować każdy przedsiębiorca.
Podstrony: 1 [2] [3]