Margrabstwo Istrii
Habsburgowie – dynastia niemiecka (von Habsburg). Założycielem dynastii był Guntram Bogaty (X wiek). Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg (od staro-wysoko-niemieckiego hab lub haw – przejście, przeprawa przez rzekę; legendarna etymologia od niem. Habichtsburg – Jastrzębi Zamek) położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech (a co za tym idzie także w Chorwacji) i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku oraz hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji i obu Amerykach. Dynastia w linii męskiej wygasła w 1740. Ostatnia z rodu Maria Teresa Habsburg wraz z mężem cesarzem Franciszkiem I Lotaryńskim założyła nową dynastię Habsbursko-Lotaryńską.Święte Cesarstwo Rzymskie (łac. Sacrum Romanum Imperium lub Sacrum Imperium Romanum (S.I.R.) od 1254, niem. Heiliges Römisches Reich, potocznie (od 1441) łac. Sacrum Romanum Imperium Nationis Germanicae, niem. Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation) – nazwa państwa stanowiącego kontynuację cesarstwa zachodniorzymskiego, odwołująca się zarówno do idei jak i kształtu politycznego średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europy. Składało się formalnie z rdzenia którym było Królestwo Niemieckie oraz z równoprawnych mu formalnie Królestwa Włoch (de facto do 1648) i Królestwa Burgundii (od 1032, de facto do 1378).
Prowincje Iliryjskie (fran. Provinces illyriennes) – ziemie na północnym i wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego, wchodzące w skład Francji za rządów Napoleona. Obejmowały obszar 55 tys. km², zamieszkany przez 1,5 mln ludności.
Margrabstwo Istrii (niem. Markgrafschaft Istrien, wł. Marchesato d’Istria) – średniowieczna marchia (od IX wieku), księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a następnie prownicja i kraj koronny Cesarstwa Austriackiego (Przedlitawia), obejmujący tereny półwyspu Istria. W latach 1815–1849 wchodził w skład austriackiego Królestwa Ilyrii. Łącznie wraz z Gorycją i Gradyską, Wolnym miastem Triest był zaliczany w jeden kraj koronny zwany Pobrzeżem Austriackim. Siedzibą Namiestnika był Triest.
Historia[ | edytuj kod]
Marchia Istrii po raz pierwszy jest wzmiankowana po śmierci księcia Eryka z Friuli w 799 jako jedna z marchii karolińskich. Był to jednak krótkotrwały byt. Istria ponownie zostaje marchią, gdy oddzielono ją od księstwa Karyntii w 1040. Z czasem południowe tereny marchii przechodzą pod panowanie weneckie. Sama marchia dostała się pod kontrolę Patriarchatu Akwilei. Habsburgowie zawładnęli w XIV w. jedynie niewielkim obszarem półwyspu wokół miasta Pazin, które było częścią Księstwa Krainy. Władcy Habsburg jednak zaczęli używać tytułu „margrabiego Istrii”. Reszta półwyspu należała już wówczas do Wenecji aż do pokoju z Campo Formio z 1797, kiedy to została przyznana Austrii. W 1805 na mocy pokoju w Preszburgu stała się częścią Prowincji Iliryjskich. Istria została ostatecznie przydzielona Austrii na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego w 1815. Została wówczas włączona do austriackiego Królestwa Ilirii. Od 1849, po likwidacji królestwa, Istria stała się częścią Pobrzeża austriackiego. W 1860 powstał kraj koronny – Margrabstwo Istrii. Istniał on do końca monarchii austro-węgierskiej w 1918.