Marek Szurawski
Podstrony: 1 [2] [3]
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Janusz Sikorski (ur. 24 lipca 1950 r. w Międzyrzeczu, zm. 27 lutego 1995 r. w Warszawie) – polski pieśniarz, wykonawca szant, autor tłumaczeń i tekstów wielu pieśni o tematyce żeglarskiej i morskiej, żeglarz. był absolwentem Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Koszalinie w klasie oboju. Debiutował w 1971 jako wokalista czeskiej grupy Blue System. W 1981 r., wraz z Jerzym Porębskim, Markiem Szurawskim i Ryszardem Muzajem założył popularną polską grupę szantową Stare Dzwony, której był wieloletnim członkiem. Z zespołem tym wielokrotnie występował na wszystkich ważniejszych imprezach szantowych w kraju (Shanties w Krakowie, Szanty w Giżycku, Wiatrak i FAMA w Świnoujściu, Wrocław, Mikołajki), a także za granicą w Anglii, Francji, Holandii, Niemczech, Szwecji, USA i Kanadzie. W latach 1979-1992 był dziennikarzem Rozgłośni Harcerskiej, Programu IV Polskiego Radia oraz warszawskiego biura Radia Wolna Europa. W Rozgłośni Harcerskiej wraz z Markiem Szurawskim prowadził cykl audycji pod wspólnym tytułem Kliper siedmiu mórz, popularyzujących muzykę szantową.
Marek Szurawski (ur. 3 czerwca 1948 w Białogardzie) – dziennikarz, tłumacz i szkoleniowiec z zawodu, żeglarz i marynista z pasji, wykonawca szant, współtwórca i animator polskiego ruchu szantowego. Wraz z Ryszardem Muzajem, Jerzym Porębskim i Januszem Sikorskim współzałożyciel i członek grupy szantowej Stare Dzwony (obchodzącej w 2017 r. 35-lecie istnienia), od której zaczęła się moda na profesjonalne śpiewanie szant w Polsce. Po śmierci Janusza Sikorskiego w 1995 roku, do zespołu dołączył Andrzej Korycki.
W 2009 roku powrócił do rodowego nazwiska ojca, zmieniając błędnie wpisane w dokumentach w 1930 Siurawski na właściwe: Szurawski.
Marynistyka i szanty[ | edytuj kod]
Marek Szurawski jest autorem i tłumaczem na język polski wielu popularnych pieśni o tematyce żeglarskiej i morskiej. Jest również autorem książki, opisującej nie tylko historię szant, ale i sposób ich wykonywania, pt. Szanty i szantymeni – pieśni i ludzie z wielkich żaglowców, wyd. Glob, 1990, napisanej jeszcze pod nazwiskiem Siurawski, zwanej powszechnie w polskim środowisku szantowym Biblią Siurawskiego. Sam i z przyjaciółmi z zespołu nagrał cztery kasety i pięć płyt kompaktowych z polskimi wersjami klasycznych szant i pieśni morskich, wiele z nich własnego tłumaczenia i autorstwa. Laureat prestiżowej nagrody „Rejs Roku” 2002 (wraz z zespołem), przyznawanej co roku przez tygodnik „Głos Wybrzeża”, nagrody specjalnej za wieloletnie propagowanie żeglarstwa i kultury morskiej na polu muzycznym i estradowym.
Znawca historii wielkich żagli, tradycji, obyczajowości i dziedzictwa kulturowego ludzi morza. W nielicznym gronie w kraju specjalista od gry na koncertinie i kościach, oryginalnych instrumentach dawnego pokładu. Przez ponad 10 lat kierownik artystyczny Międzynarodowego Festiwalu „Shanties” w Krakowie, uczestnik wszystkich liczących się festiwali i spotkań szantowych na świecie.
Współtwórca warsztatów marynistycznych, propagujących wychowawczą rolę morza wśród dzieci i młodzieży, współautor licznych programów radiowych i telewizyjnych o tematyce morskiej. Wraz z nieżyjącym już Januszem Sikorskim w latach 80. XX wieku nagrywał kultową audycję Kliper 7 Mórz w IV programie Polskiego Radia. Radiowo-żeglarskie pasje kontynuował jako autor cotygodniowych audycji Razem bracia, do lin! (w latach 1995-2008). Od 2009 do 2014 autor audycji Muzyka morz i oceanów (nagrywanych w Radiu Lublin), adresowanych do miłośników morza i żagli, emitowanych przez kilkanaście rozgłośni krajowych. Pierwsza audycja, która w listopadzie 2004 zdobyła nagrodę specjalną w Ogólnopolskim Konkursie Reportażu i audycji morskich Bałtyk 2004, organizowanym przez Polskie Radio Koszalin SA, w grudniu 2007 r. doczekała się 650 wydania. Obie są jedyne tego typu w historii polskiego eteru. Autor książek Razem bracia do lin! i Stan Hugill. Ostatni Szantymen, a także licznych artykułów w miesięcznikach „Żagle”, „Morze” i „Rejs”. Laureat nagrody im. Leonida Teligi. Współtworzył Kongregację Miłośników Krzewienia Kultury Picia Rumu „WRAK” statutowo sprzeciwiającą się nadmiarowi picia i propagującą „smaki życia” w każdym obszarze naszej aktywności oraz poszukiwanie skarbów własnej oryginalności. Napisał książkę Nie ma złych dni! Opowieści rumowe z jasnej strony życia przy 101 koktajlach zmieniających wszystko.
Na 50-lecie urodzin miał swój benefis w Teatrze Stu w Krakowie. Uczestnik regat STA Columbus ’92 przez Atlantyk, w styczniu 1999 r. opłynął przylądek Horn na pokładzie s/y Zawisza Czarny, w tym samym roku współprowadził Rejs Pokoju na Morzu Śródziemnym pod auspicjami UNESCO, ONZ i Unii Europejskiej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za wkład w rozwój żeglarstwa polskiego.
Podstrony: 1 [2] [3]