Manuel Valls
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Pierwszy rząd Manuela Vallsa – 37. rząd V Republiki Francuskiej funkcjonujący od marca 2014 do sierpnia 2014. Funkcję prezydenta w tym okresie pełnił François Hollande. Zastąpił drugi rząd Jean-Marca Ayraulta, a sam został zastąpiony przez drugi rząd dotychczasowego premiera. W skład gabinetu wchodzili przedstawiciele Partii Socjalistycznej, a także Lewicowej Partii Radykalnej.
Évry – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Essonne. Przez miejscowość przepływa Sekwana.
Manuel Carlos Valls Galfetti (ur. 13 sierpnia 1962 w Barcelonie) – francuski samorządowiec i polityk pochodzenia hiszpańskiego, parlamentarzysta, w latach 2012–2014 minister spraw wewnętrznych. Od 31 marca 2014 do 6 grudnia 2016 premier Francji.
Życiorys[ | edytuj kod]
Działalność do 2014[ | edytuj kod]
Jego ojciec pod koniec lat 40. wyemigrował z rządzonej przez Francisco Franco Hiszpanii i osiedlił się we Francji, gdzie ożenił się z włoskojęzyczną Szwajcarką z kantonu Ticino. Manuel Valls francuskie obywatelstwo przyjął w 1982 w ramach procedury naturalizacji.
W czasie studiów na Université de Paris I wstąpił do lewicowej organizacji studenckiej Unef-ID, został też członkiem Partii Socjalistycznej. Awansował w strukturze partyjnej, stając się jednym ze stronników Michela Rocarda. W okresie pełnienia przez tego funkcji premiera (1988–1991) zajmował stanowisko doradcy ds. młodzieży. W rządzie Lionela Jospina (1997–2002) pracował jako doradca ds. komunikacji społecznej.
Pełnił szereg funkcji w administracji lokalnej i regionalnej. Był radnym rady regionu Île-de-France (1986–2002), a w latach 1998–2002 także jej pierwszym wiceprzewodniczącym. Od 1989 do 1998 zajmował stanowisko zastępcy mera Argenteuil, od 2001 do 2012 sprawował urząd mera miejscowości Évry. W wyborach parlamentarnych w 2002 i 2007 był wybierany do Zgromadzenia Narodowego XII i XIII kadencji w jednym z okręgów wyborczych departamentu Essonne. W 2007 miał odmówić prezydentowi Nicolasowi Sarkozy’emu wejścia do centroprawicowego rządu.
W 2011 zgłosił swoją kandydaturę (jako przedstawiciel tzw. prawego skrzydła partii) do przeprowadzonych przez jego ugrupowanie prawyborów kandydata socjalistów na wybory prezydenckie w 2012. W pierwszej turze głosowania otrzymał 150 tys. głosów (niespełna 6%), popierając następnie François Hollande’a przeciwko Martine Aubry. Brał udział w kampanii wyborczej François Hollande’a jako dyrektor ds. komunikacji.
16 maja 2012, po zwycięstwie François Hollande’a w wyborach prezydenckich i powołaniu przez niego nowego rządu, Manuel Valls został ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault. Utrzymał następnie mandat poselski w wyborach przeprowadzonych w kolejnym miesiącu. Po dokonanej 21 czerwca 2012 rekonstrukcji pozostał w drugim gabinecie tego samego premiera na dotychczasowym stanowisku.
Premier[ | edytuj kod]
31 marca 2014, po przegranych przez socjalistów wyborach miejskich, premier Jean-Marc Ayrault podał się do dymisji. Prezydent François Hollande tego samego dnia desygnował Manuela Vallsa na stanowisko premiera. Skład rządu został ogłoszony 2 kwietnia 2014, objął wyłącznie ministrów należących do Partii Socjalistycznej oraz do Lewicowej Partii Radykalnej. 9 kwietnia 2012 nominowano dodatkowo sekretarzy stanu.
25 sierpnia 2014 Manuel Valls ogłosił dymisję rządu po tym, jak minister gospodarki i odnowy produkcji Arnaud Montebourg skrytykował politykę gospodarczą prowadzoną przez rząd. Prezydent Francji François Hollande tego samego dnia powierzył dotychczasowemu premierowi misję utworzenia nowego gabinetu. Skład rządu ogłoszono 26 sierpnia 2014. W rządzie podczas jego funkcjonowania kilkakrotnie dochodziło do zmian kadrowych, najpoważniejsza rekonstrukcja miała miejsce 11 lutego 2016.
5 grudnia 2016 Manuel Valls ogłosił, że zamierza się ubiegać o urząd prezydenta w wyborach prezydenckich, które zaplanowano na 23 kwietnia 2017. W związku z tym złożył dymisję z funkcji premiera, która została przyjęta. Prezydent François Hollande 6 grudnia 2016 na stanowisko nowego premiera desygnował dotychczasowego ministra spraw wewnętrznych Bernarda Cazeneuve’a.
Działalność od 2016[ | edytuj kod]
W styczniu 2017 Manuel Valls wziął udział w zorganizowanych przez socjalistów prawyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania zajął drugie miejsce z wynikiem około 31% głosów, przegrywając z Benoîtem Hamonem. W drugiej turze zorganizowanej 29 stycznia 2017 uzyskał ponad 41% głosów, również przegrywając ze swoim konkurentem.
W wyborach parlamentarnych w 2017 startował pod szyldem niezależnego kandydata lewicy (socjaliści cofnęli mu rekomendację za poparcie En Marche!), uzyskując mandat poselski na kolejną kadencję. Wkrótce po wyborach wystąpił z Partii Socjalistycznej, dołączając do frakcji poselskiej prezydenckiego ugrupowania.
We wrześniu 2018 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, deklarując swój start w wyborach na burmistrza Barcelony w 2019. Wystartował wówczas z listy partii Obywatele, uzyskując mandat radnego miejskiego.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr (fr.). [dostęp 2012-07-19].
- ↑ Manuel Valls, la relève (fr.). linternaute.com. [dostęp 2012-07-19].
- Manuel Valls na stronie Zgromadzenia Narodowego XIV kadencji (fr.). [dostęp 2012-07-19].
- Valls et Sarkozy: «Dans cinq ans, s’il me repropose quelque chose, on verra» (fr.). mediapart.fr, 22 kwietnia 2009. [dostęp 2014-04-02].
- Premier tour (fr.). lesprimairescitoyennes.fr. [dostęp 2012-07-19].
- Décret du 16 mai 2012 relatif à la composition du Gouvernement (fr.). legifrance.gouv.fr, 17 maja 2012. [dostęp 2014-10-19].
- Résultats des élections législatives 2012 (fr.). lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-19].
- Ayrault II: Batho et Pinel gagnent leur indépendance (fr.). lejdd.fr, 21 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-19].
- Valls zastąpi Ayraulta. We Francji zmiana premiera po wyborczej porażce. tvn24.pl, 31 marca 2014. [dostęp 2014-03-31].
- Sapin aux Finances, Cazeneuve à l’Intérieur, Royal à l’Ecologie... le gouvernement de Manuel Valls (fr.). francetvinfo.fr, 2 kwietnia 2014. [dostęp 2014-04-02].
- Décret du 9 avril 2014 relatif à la composition du Gouvernement (fr.). legifrance.gouv.fr, 10 kwietnia 2014. [dostęp 2017-03-26].
- French government resigns, Hollande appoints PM to form new Cabinet (ang.). dailystar.com.lb, 25 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-25].
- Composition gouvernement: les nouveaux ministres choisis par Manuel Valls (fr.). linternaute.com, 26 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-26].
- Décrets du 11 février 2016 relatifs à la composition du Gouvernement (fr.). legifrance.gouv.fr, 12 lutego 2016. [dostęp 2017-03-26].
- Premier chce być prezydentem. Podaje się do dymisji. tvn24.pl, 5 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-05].
- Francja ma nowego premiera. tvn24.pl, 5 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-06].
- Primaire à gauche: les résultats à 21 h 30 (fr.). lemonde.fr, 22 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-22].
- Résultats primaire de la gauche: Hamon large vainqueur face à Valls (fr.). rtl.fr, 29 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].
- Elections législatives 2017: Résultats 2d tour (fr.). interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18].
- Manuel Valls quitte le Parti socialiste et siègera avec le groupe LREM (fr.). lefigaro.fr, 27 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-27].
- Manuel Valls démissionne de son mandat de député: „Je veux être le prochain maire de Barcelone” (fr.). lci.fr, 25 września 2018. [dostęp 2018-10-07].
- Maragall gana las elecciones pero empata a 10 concejales con la candidatura de Colau (hiszp.). barcelonaaldia.com, 27 maja 2019. [dostęp 2019-06-15].