Mahdi
Zbawienie – uwolnienie się z niekorzystnego stanu lub okoliczności. Szczególnie istotny w chrześcijaństwie i judaizmie akt wybawienia ludzi przez Boga.Damaszek (arab. دمشق, transk. naukowa Dimašq, transk. polska Dimaszk; dialekt damasceński: š-Šām) – stolica oraz największe miasto Syrii – 1,71 mln mieszkańców (XII 2009), cały zespół miejski – 4,36 mln mieszkańców (2007). Leży w południowo-zachodniej części kraju, w oazie nad rzeką Barada u podnóża gór Antyliban, na skraju Pustyni Syryjskiej. Jest to największy ośrodek przemysłowy i naukowy w Syrii, jedno z czterech świętych miast islamu, a także (od 1268) siedziba prawosławnego Patriarchatu Antiochii, znaczący ośrodek handlowy. Aglomeracja Damaszku stanowi wydzieloną jednostką administracyjną Syrii.
Imam – w szyizmie święty i przewodnik ummy będący potomkiem Alego i Fatimy. Według większości szyitów (oprócz zajdytów) uważany jest za nieomylnego i posiadającego nadprzyrodzone zdolności. Ostatnim imamem będzie Mahdi.
Mahdī (arab. مهدي) – w islamie mesjasz, zbawiciel.
Według niektórych koncepcji (bliższych sunnizmowi) jedynym mahdim był Jezus – Isa. Częściej jednak sunnici uważają, że mahdi i Isa połączą swoje siły w ostatecznej walce z antychrystem (fałszywym prorokiem) Dadżdżalem. Przyjście mahdiego ma poprzedzać atak wojsk niewiernych na miejscowość Lod w Izraelu. Większość szyitów uważa mahdiego za inną osobę, która ma przyjść na ziemię tuż przed Sądem Ostatecznym, by zbawić/uratować ludzkość przed Szatanem. Część wyznawców islamu łączy obie koncepcje, twierdząc, że Jezus urodzi się ponownie w Damaszku, by pokonać zło. Według zapowiedzi Proroka Mahometa, mahdi pochodzić będzie z jego rodu. Dla szyitów jest to bardzo ważna postać, łączona czasem z osobą ostatniego ukrytego imama, który ma poprzedzać Mahdiego, bądź nim być.
W historii wiele osób ogłaszało się mahdim: ismailiccy kalifowie, Mirza Gulam Ahmad, Mahdi z Sudanu. W roku 1844 mahdim ogłosił się perski kupiec Siyyid Ali Muhammad, znany jako Bab. Jego posłannictwo rozpoczęło nową religię – babizm – i stało się zalążkiem bahaizmu.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Abdul-Baha, Odpowiedzi, Wydawnictwo Baha'i w Polsce, Warszawa 1998, s.25-26.
- William Sears, Uwolnić Słońce, Wydawnictwo Baha'i w Polsce, Warszawa 1998.
- Abdu'l-Baha, The Promulgation of Universal Peace, Baha'i Publishing Trust, Wilmette, 1995.
- The Dawn-Breakers: Nabil's Narrative of the Early Days of the Baha'i Revelation, Baha'i Publishing Trust, Wilmette, 1974.