Radiomagnetofon − przenośny sprzęt muzyczny, zasilany bateryjnie lub sieciowo. Zawiera prosty magnetofon kasetowy, tuner radiowy, wzmacniacz i głośniki. Zwykle posiada też wbudowany mikrofon do rejestrowania dźwięku oraz gniazdo do urządzeń zewnętrznych (dodatkowe źródło dźwięku, wzmacniacz). W drugiej połowie lat 80. i na początku 90. bardzo popularne stały się radiomagnetofony dwukasetowe. Umożliwiały kopiowanie tego bardzo wtenczas popularnego nośnika. W zależności od stopnia zaawansowania konstrukcji, wykonywały to z różną jakością; umożliwiały też wykonywanie kopii z prędkością standardową lub podwojoną. Bardziej zaawansowane radiomagnetofony wyposażane były ponadto w dodatkowe układy poprawiające odsłuch - układy podbicia niskich tonów (np. X-Bass Sharp, Surround - Super Stereo w sprzęcie produkcji ZRK). Zdarzały się także rozwiązania podnoszące walory użytkowe - ciekawostką był układ "Radio sen" stosowany w radiomagnetofonach ZRK, odbiornik radiowy pracował do momentu zakończenia się kasety - był to swoisty wyłącznik czasowy. Klasyczne radiomagnetofony były popularne w latach 70., 80. i 90. XX wieku, do czasu upowszechnienia odtwarzaczy płyt CD. Rola magnetofonu stopniowo malała, aż do całkowitej rezygnacji z jego stosowania. W zamian zaczęto wyposażać sprzęt w złącza USB i możliwość odtwarzania plików MP3.Walkman – przenośny, zminiaturyzowany magnetofon kasetowy, odporny na wstrząsy i nieposiadający głośników lecz wyłącznie słuchawki, niektóre trochę większe modele posiadały też wbudowany mały głośnik umożliwiający słuchanie bez użycia słuchawek.