Ludwik Edward Helcel (ur. 15 października 1810 w Krakowie, zm. 13 września 1872 w Radłowie) – bankier, wiceprezydent Krakowa, działacz krakowskiego samorządu miejskiego, członek Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej.

Pochodził z rodziny krakowskich kupców i bankierów, których nazwisko brzmiało pierwotnie Hölzel von Sternstein, był młodszym bratem historyka Antoniego Zygmunta Helcla, właścicielem majątku w Radłowie i Biadolinach Radłowskich. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był dyrektorem krakowskiej filii austriackiego Banku Eskontowego i Banku Zastawniczego, członkiem Rady Nadzorczej Banku Galicyjskiego. Od 1852 współpracownik Izby Przemysłowo-Handlowej. W latach 1853–1860 członek Wydziału Miejskiego, w którym działał na rzecz ustanowienia samorządu miejskiego. W latach 1866–1869 był pierwszym wiceprezydentem Krakowa, a następnie członkiem Rady Miejskiej. Był inicjatorem opracowania archiwaliów miasta Krakowa, budowy fabryki tytoniu. W 1867 został wybrany posłem na II kadencję Sejmu Krajowego Galicji złożył mandat po II sesji w październiku 1868. W latach 1867–1868 był posłem do Rady Państwa II kadencji wybranym przez Sejm Krajowy. Od 1836 członek Arcybractwa Miłosierdzia. Jego żoną była Anna Helcel z domu Treutler, małżeństwo było bezdzietne. Na mocy testamentu Anny i Ludwika powstał w Krakowie istniejący do dziś Dom Ubogich im. Ludwika i Anny Helclów.

Ludwik Helcel spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie w ufundowanej wraz z żoną Kaplicy Zmartwychwstania Pańskiego.

Przypisy[ | edytuj kod]