Lucjusz Korneliusz Cynna (Lucius Cornelius Cinna) (ur. ok. 130 p.n.e. - zm. 84 p.n.e.) – polityk rzymski, jeden z przywódców popularów. Popierał Mariusza w walce z Sullą i był jego legatem w czasie wojny ze sprzymierzeńcami.
Państwowy Instytut Wydawniczy (PIW) – polskie wydawnictwo założone w 1946 w Warszawie; od 2005 dyrektorem wydawnictwa jest Rafał Skąpski.WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Został wybrany na konsula w roku 87 p.n.e. pomimo opozycyjnego wobec Sulli stanowiska. Złożył na ręce Sulli przysięgę, że nie będzie występował przeciw jego reformom. Jednak gdy Sulla poprowadził swoje legiony do Grecji na wojnę z Mitrydatesem, Cynna wystąpił z przeciw niemu. Spotkał się ze sprzeciwem Gnejusza Oktawiusza, pod którego przywództwem optymaci zmusili Cynnę do opuszczenia Rzymu, ogłosili wrogiem państwa i mianowali na jego miejsce konsulem zastępczym Lucjusza Korneliusza Merulę. Cynna zebrał w Italii wojska, połączył się z przybyłym z Afryki Mariuszem i jego zwolennikami, a następnie razem ruszyli na Rzym. Opór stawiły siły pod dowództwem Pompejusza Strabona, ale po jego śmierci na zarazę Cynna i Mariusz bez przeszkód opanowali miasto. Doszło do rzezi zwolenników Sulli. Zginęli między innymi obaj konsulowie: Gnejusz Oktawiusz i Lucjusz Korneliusz Merula a także Lucjusz Juliusz Cezar (konsul w 90 p.n.e.) i Gajusz Juliusz Cezar Strabon. Cynna i Mariusz zostali wybrani na konsulów na rok 86 p.n.e. Wkrótce po objęciu swojego siódmego konsulatu Mariusz zmarł i Cynna pozostał samodzielnym przywódcą popularów, sprawując w latach 86-84 konsulat i praktycznie nieograniczoną władzę. Kiedy Sulla pokonał Mitrydatesa i szykował się do powrotu do Rzymu, Cynna poprowadził swoje wojska przeciw niemu. Został jednak zamordowany przez własnych żołnierzy w trakcie rebelii, do której doszło w Ankonie, podczas przeprawy przez Adriatyk.
Konsul (łac. consul – l.mn. consules) – w starożytnym Rzymie, w okresie republiki był jednym z dwóch najwyższych rangą urzędników wybieranych przez komicja centurialne na roczną kadencję. Był odpowiedzialny za politykę zagraniczną.Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Lucjusz Korneliusz Cynna – pretor w 44 p.n.e.
Kornelia Cynilla – żona Juliusza Cezara
- M. Cary, H.H. Scullard: Dzieje Rzymu... s. 442.
- M. Cary, H.H. Scullard: Dzieje Rzymu... s. 443-444.
- M. Cary, H.H. Scullard: Dzieje Rzymu... s. 445.
Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu: Od najdawniejszych czasów do Konstantyna. Tłum. Jerzy Schwakopf. T. 1. Warszawa: PIW, 1992, s. 442-445. ISBN 83-06-01859-1.

Italia – kraina historyczna i geograficzna położona na Półwyspie Apenińskim, której obszar zmieniał się na przestrzeni dziejów.Lucius Cornelius Sulla (Lucjusz Korneliusz Sulla) zwany Felix (ur. 138 p.n.e. – zm. 78 p.n.e.) – rzymski polityk, dowódca i dyktator.
Warto wiedzieć że... beta
Gajusz Mariusz, łac. Gaius Marius (ur. 157 p.n.e. w Cereatae, zm. 13 stycznia 86 p.n.e. w Rzymie) – polityk rzymski okresu republikańskiego. Homo novus (człowiek spoza starej arystokracji senatorskiej), jeden z najwybitniejszych przywódców stronnictwa popularów, wielokrotny konsul, dowódca wojskowy i reformator armii rzymskiej.
Afryka – drugi pod względem wielkości kontynent na Ziemi. Ma 30,37 mln km² powierzchni, czyli ponad 20,3% ogólnej powierzchni lądowej naszego globu. Przechodzi przez niego południk 0°, obydwa zwrotniki i równik.
Gnejusz Oktawiusz (Gnaeus Octavius) – polityk rzymski, jeden z przywódców optymatów. Syn Gajusza Oktawiusza, konsula w 128 p.n.e. Został wybrany na konsula w roku 87 p.n.e. a drugim konsulem wybrano pomimo opozycyjnego wobec Sulli stanowiska Lucjusza Korneliusza Cynnę. Gdy Sulla poprowadził swoje legiony do Grecji na wojnę z Mitrydatesem, Cynna wystąpił przeciw jego zwolennikom co spotkało się ze sprzeciwem Gnejusza Oktawiusza. Optymaci pod jego przywództwem zmusili Cynnę do opuszczenia Rzymu i mianowali na jego miejsce konsulem zastępczym Lucjusza Korneliusza Merulę. Wybuchła wojna domowa. Cynna zebrał w Italii wojska, połączył się z przybyłym z Afryki Mariuszem i jego zwolennikami, a następnie razem ruszyli na Rzym i opanowali miasto. Według Liwiusza to nieporadność konsula Oktawiusza przyczyniła sie do zwycięstwa popularów. Doszło do rzezi zwolenników Sulli. Zginęli między innymi obaj konsulowie: Gnejusz Oktawiusz i Lucjusz Korneliusz Merula. Według relacji Appiana Oktawiuszowi odcięto głowę i zawieszono ją przed mównicą na forum. Cyceron wymienia, Oktawiusza obok Sulli, Mariusza, Cynny i Karbona jako jednego z tych obywateli, którzy przyczyniają się do zguby Rzczpospolitej poprzez doprowadzanie do wojen domowych.
Gaius Iulius Caesar, Gajusz Juliusz Cezar, ur. 12 lipca 100 p.n.e. (13 lipca 102 r. p.n.e. – koncepcja Mommsena i Diona) w Rzymie, zm. 15 marca 44 p.n.e. w Rzymie – rzymski polityk, wódz, dyktator i pisarz. Jeden z członków stronnictwa popularów, spowinowacony z Cynną i Mariuszem. Po ich śmierci piastował kolejno urzędy kwestora, edyla, pretora, konsula i dyktatora. Sławę zdobył dzięki namiestnictwu w Galii i dzięki pomocy swych żołnierzy udało się mu pokonać opozycję, skupioną wokół senatu i Pompejusza – tzw. optymatów, aby następnie, po wieloletnich walkach, przejąć pełnię władzy w Rzymie. Zamordowany w idy marcowe przez senatorów pod przywództwem Marka Brutusa oraz Gajusza Kasjusza. W testamencie adoptował syna swojej siostrzenicy Gajusza Oktawiusza, późniejszego Oktawiana Augusta, wyznaczając go na swego spadkobiercę.
Starożytny Rzym – cywilizacja rozwijająca się w basenie Morza Śródziemnego i części Europy. Jej kolebką było miasto Rzym leżące w Italii, które w pewnym momencie swoich dziejów rozpoczęło ekspansję, rozszerzając swoje panowanie na znaczne obszary i wchłaniając m.in. kulturę starożytnej Grecji. Cywilizacja rzymska, nazywana też niekiedy grecko-rzymską, razem z pochodzącą z Bliskiego Wschodu religią – chrześcijaństwem, stworzyła podstawy późniejszej cywilizacji europejskiej. Miasto Rzym zaczęło kształtować się w VIII wieku p.n.e., natomiast kres stworzonego przez nie państwa nastąpił formalnie w 1453 roku n.e. (wraz z upadkiem Konstantynopola i tym samym Cesarstwa bizantyńskiego), choć dosyć często jako koniec starożytnego Rzymu przyjmuje się rok 476 n.e., w którym upadło Cesarstwo zachodniorzymskie.
Popularzy (łac. populares) to ugrupowanie polityczne w starożytnym Rzymie, powstałe w drugiej połowie II wieku p.n.e..
Morze Adriatyckie (alb. Det(i) Adriatik, serb. i chorw. Jadransko more, Jadran, słoweń. Jadransko morje, Jadran, wł. Mare Adriatico) – północne odgałęzienie Morza Śródziemnego. Morze Adriatyckie rozdziela Półwysep Apeniński od Bałkańskiego.