Longin Pastusiak
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Senat Rzeczypospolitej Polskiej – organ władzy ustawodawczej, druga izba (tradycyjnie określana jako izba wyższa) polskiego parlamentu. Składa się ze 100 senatorów wybieranych w wyborach powszechnych, bezpośrednich i w głosowaniu tajnym, w jednomandatowych okręgach wyborczych na czteroletnią kadencję, rozpoczynającą się i kończącą wraz z kadencją Sejmu (jeśli kadencja Sejmu zostanie skrócona, skróceniu ulega także kadencja Senatu). W przypadku wygaśnięcia mandatu Prezydent RP zarządza wybory uzupełniające.Prezydent Stanów Zjednoczonych – głowa państwa, szef administracji federalnej, naczelny dowódca sił zbrojnych, szef rządu, a także lider swojej partii. Konstytucja nadała mu wiele prerogatyw, co sprawia iż zajmuje on kluczowe miejsce w systemie politycznym Stanów Zjednoczonych.
Longin Hieronim Pastusiak (ur. 22 sierpnia 1935 w Łodzi) – polski polityk, historyk, politolog i amerykanista. Marszałek Senatu V kadencji w latach 2001–2005.
Działacz PZPR, SdRP i SLD. W latach 1991–2001 poseł na Sejm I, II i III kadencji, w latach 2001–2005 senator V kadencji. Wiceprzewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej w latach 2008–2012.
Życiorys[ | edytuj kod]
Wykształcenie i działalność zawodowa[ | edytuj kod]
W młodości był harcerzem 33 Łódzkiej Drużyny Harcerskiej.
W 1959 ukończył studia magisterskie w Woodrow Wilson School of Foreign Affairs oraz University of Virginia w Charlottesville, a w 1960 został magistrem na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Doktoryzował się w American University w Waszyngtonie oraz w Wydziale Historii Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1967 w Instytucie Historii PAN. Profesorem nadzwyczajnym mianowano go w 1978, zwyczajnym zaś w 1986.
W latach 1963–1994 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Jest autorem licznych publikacji z zakresu historii Stanów Zjednoczonych oraz stosunków polsko-amerykańskich. Zajmował funkcję prezesa Towarzystwa Polska-Kanada, wiceprezesa Towarzystwa Polska-Korea, był członkiem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego i Klubu Rzymskiego. Prowadził w TVP1 autorski program Anegdoty prezydenckie na temat amerykańskich przywódców, wydał również książkę pod tym samym tytułem. Jest także autorem publikacji Roosevelt a sprawa polska 1939–1945 wydanej w 1980 i wielokrotnie wznawianej.
Działalność polityczna[ | edytuj kod]
W 1961 przystąpił do PZPR i pozostał w niej, aż do samorozwiązania się partii w 1990.
W tym samym roku przystąpił do nowo utworzonej SdRP, a w 1999 do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Z ramienia tego ugrupowania od 1991 do 2001 pełnił funkcję posła na Sejm I, II i III kadencji.
W okresie 1991–1997 zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego SLD. W latach 1997–2001 był wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych i przewodniczącym Stałej Delegacji Sejmu i Senatu do Zgromadzenia Unii Zachodnioeuropejskiej. W 2000 został przewodniczącym Podkomisji ds. Stosunków Transatlantyckich w Zgromadzeniu Parlamentarnym NATO, a rok później wiceprzewodniczącym frakcji socjalistycznej w Zgromadzeniu Parlamentarnym NATO.
W 2001 uzyskał mandat senatora z okręgu gdańskiego jako kandydat koalicji Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. 20 października tego samego roku wybrano go na urząd Marszałka Senatu. Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku ponownie ubiegał się o mandat senatora, nie został jednak ponownie wybrany. 1 czerwca 2008 został wiceprzewodniczącym SLD, pełnił tę funkcję do 28 kwietnia 2012. W 2009 i w 2014 był liderem pomorskiej listy SLD-UP w wyborach do Parlamentu Europejskiego, nie uzyskał mandatu eurodeputowanego.
W ramach działalności społecznej w 1992 zainicjował powstanie Klubu Współczesnej Myśli Politycznej w Gdańsku, któremu następnie przewodniczył.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]