London Underground 1973 Stock
Piccadilly line – jedna z linii metra w Londynie, oznaczana kolorem ciemnoniebieskim. Istnieje od 1906 roku. Obecnie liczy 53 stacje (w tym 25 podziemnych), zaś łączna długość jej trasy wynosi 71 kilometrów. Korzysta z niej ok. 176 milionów pasażerów rocznie.Bombardier Transportation – przedsiębiorstwo należące do kanadyjskiego koncernu Bombardier, specjalizujące się w produkcji elektrycznych zespołów trakcyjnych, lokomotyw, wagonów kolejowych, tramwajów i pociągów metra, ale również urządzeń sterowania ruchem kolejowym i transportu miejskiego. Filie transportowe przedsiębiorstwa są zlokalizowane w 39 państwach na świecie w tym w Polsce.
Metro w Londynie (ang. London Underground, potocznie the Tube) – system lokalnych linii kolejowych przebiegających w podziemnych tunelach oraz na powierzchni, obsługujących większość obszaru Wielkiego Londynu. Jest najstarszym metrem na świecie, pierwsi podróżni skorzystali z niego 10 stycznia 1863 roku. Pomimo angielskiej nazwy, wskazującej na podziemne położenie, jedynie ok. 45% długości tras znajduje się pod ziemią.
London Underground 1973 Stock (często określany jako 1973 Tube Stock lub po prostu 1973 Stock) – typ elektrycznych zespołów trakcyjnych wyprodukowanych przez nieistniejącą już firmę Metro Cammell dla metra londyńskiego w latach 1972-75 i wprowadzonych do eksploatacji w latach 1975-77. Zbudowano 88 zestawów, składających się z sześciu wagonów, w tym dwóch sterowniczych (skąd maszynista steruje pociągiem). W latach 1995-2000 wszystkie przeszły modernizację w zakładach firmy Bombardier Transportation.
Przez całą swoją historię pociągi 1973 Stock służyły do obsługi Piccadilly line, gdzie zastąpiły zestawy klasy 1959 Stock. Obecnie w godzinach szczytu pracuje na niej 76 składów tego typu.
Galeria[ | edytuj kod]
Pociąg podczas postoju na stacji naziemnej
Pociąg na stacji podziemnej
Wnętrze po modernizacji z lat 1995-2000
Skład widziany z góry