Lodowy Szczyt
Podstrony: 1 [2] [3]
Przeczytaj także...
Śnieżna Grań (słow. hrebeň Snehových veží) – boczna grań odchodząca od Śnieżnego Zwornika w masywie Śnieżnego Szczytu (Snehový štít, 2465 m n.p.m.) w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona górne piętra Doliny Czarnej Jaworowej (Śnieżny Bańdzioch i Czarne Młaki) od jej jedynego odgałęzienia – Doliny Śnieżnej. Początkowo grań zbiega w kierunku północnym, a następnie (w wierzchołku Wielkiej Śnieżnej Turni) skręca na północny zachód.Język słowacki (słow. slovenský jazyk, też slovenčina) należy do zachodniosłowiańskiej grupy językowej. Językiem tym posługuje się ponad 6 mln osób – przede wszystkim na Słowacji i w należącej do Serbii Wojwodinie, gdzie jest jednym z języków urzędowych. Używają go także Słowacy mieszkający w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, w USA i Kanadzie. W Polsce język słowacki mógł być zdawany na maturze jako jeden z języków nowożytnych.
Śnieżna Grań (słow. hrebeň Snehových veží) – boczna grań odchodząca od Śnieżnego Zwornika w masywie Śnieżnego Szczytu (Snehový štít, 2465 m n.p.m.) w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona górne piętra Doliny Czarnej Jaworowej (Śnieżny Bańdzioch i Czarne Młaki) od jej jedynego odgałęzienia – Doliny Śnieżnej. Początkowo grań zbiega w kierunku północnym, a następnie (w wierzchołku Wielkiej Śnieżnej Turni) skręca na północny zachód.Język słowacki (słow. slovenský jazyk, też slovenčina) należy do zachodniosłowiańskiej grupy językowej. Językiem tym posługuje się ponad 6 mln osób – przede wszystkim na Słowacji i w należącej do Serbii Wojwodinie, gdzie jest jednym z języków urzędowych. Używają go także Słowacy mieszkający w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, w USA i Kanadzie. W Polsce język słowacki mógł być zdawany na maturze jako jeden z języków nowożytnych.
Lodowy Szczyt (słow. Ľadový štít, niem. Eistaler Spitze, węg. Jég-völgyi-csúcs) – najwyższy szczyt w grani głównej Tatr Wysokich, o wysokości 2628 m n.p.m. (według wcześniejszych pomiarów 2627 lub 2630 m). Nazwa góry pochodzi od długotrwale zalegających, zwłaszcza na jej północnych stokach, zlodowaciałych pól śniegowych.
Śnieżny Szczyt (słow. Snehový štít, niem. Schneespitze, węg. Hó-csúcs, 2465 lub 2467 m n.p.m.) – zwornikowy wierzchołek w głównej grani Tatr Wysokich, w ich słowackiej części. Znajduje się na północny wschód od masywu Lodowego Szczytu, oddzielony od Lodowego Zwornika Wyżnią Lodową Przełęczą (Vyšné Ľadové sedlo). Z drugiej strony Śnieżny Szczyt graniczy z Niżnim Baranim Zwornikiem (Nižná Barania strážnica) w masywie Baranich Rogów (Baranie rohy), oddzielony jest od niego Śnieżną Przełęczą (Ľadové sedlo).Szczyty i przełęcze Tatr Wysokich wymienione w kolejności ich występowania w grani głównej Tatr od Liliowego do Przełęczy pod Kopą. W miejscach, w których od grani głównej odchodzi grań boczna, opis zbacza na nią, a następnie wraca, by kontynuować od zwornika.
Lodowy Szczyt należy do Wielkiej Korony Tatr.
Topografia[ | edytuj kod]
Lodowy Szczyt jest trzecim co do wysokości (po Gerlachu i Łomnicy) samodzielnym szczytem tatrzańskim, a w okresie listopad 1938 – wrzesień 1939 był najwyższym szczytem Polski. Lodowy Szczyt jest silnie rozczłonkowany i opada graniami do Doliny Jaworowej (Javorová dolina), rozdzielając wiszące dolinki: Dolinę Zadnią Jaworową (Zadná Javorová dolina), Dolinę Suchą Jaworową (Suchá dolina) i Dolinę Śnieżną (Ľadová dolinka). Południowo-wschodnie ściany masywu górują nad Doliną Małej Zimnej Wody (Malá studená dolina).
Lodowy Zwornik (słow. Zadný Ľadový štít, niem. Eistaler Schulter, węg. Jég-völgyi-váll) – mało wybitne, zwornikowe wzniesienie o wysokości 2512 lub 2507 m n.p.m. znajdujące się w masywie Lodowego Szczytu, w słowackiej części grani głównej Tatr Wysokich. Od wierzchołka Lodowego Szczytu Lodowy Zwornik oddzielony jest płytką przełęczą Ramię Lodowego, natomiast od Śnieżnego Szczytu – Wyżnią Lodową Przełęczą. Jego wierzchołek nie jest dostępny żadnymi znakowanymi szlakami turystycznymi.Kieżmarski Szczyt, w części literatury Kiezmarski Szczyt (słow. Kežmarský štít, niem. Kesmarker Spitze, węg. Késmárki-csúcs) – zwornikowy szczyt o wysokości 2558 m n.p.m., położony w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackich Tatrach Wysokich, pomiędzy Granią Wideł (Vidly) na południowym zachodzie a Małym Kieżmarskim Szczytem (Malý Kežmarský štít) na północy.
Masyw oddzielony jest od Małego Lodowego Szczytu (Široká veža) Lodową Przełęczą (Sedielko), a od masywu Baranich Rogów (Baranie rohy) – Śnieżną Przełęczą (Ľadové sedlo).
Na północ od Lodowej Przełęczy znajdują się kolejno:
W Sobkowej Grani z głównym wierzchołkiem Lodowego Szczytu graniczy Sobkowa Czuba, oddzielona od niego Sobkowym Karbikiem (Suchý zárez) i wyraźniejszym Wyżnim Sobkowym Przechodem.
Lodowa Szczerbina (słow. Ľadová štrbina, niem. Markasitscharte, węg. Markazit-rés, 2585 m n.p.m.) – płytka przełączka w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Lodową Kopą (Malý Ľadový štít, 2603 m) a Lodowym Szczytem (Ľadový štít, 2627 m). Po zachodniej stronie przełęczy znajduje się Sobkowy Żleb (Suchý žľab) uchodzący do Doliny Zadniej Jaworowej (Zadná Javorová dolina), a po stronie wschodniej – Dolina Pięciu Stawów Spiskich (kotlina Piatich Spišských plies). Pomiędzy Lodową Szczerbiną a wierzchołkiem Lodowego Szczytu w grani tkwią jeszcze Lodowe Czuby, od najwyższego punktu masywu oddzielone Wyżnią Lodową Szczerbiną.II Rzeczpospolita (II RP) – Rzeczpospolita Polska w latach 1918–1945, od odzyskania suwerenności państwowej w 1918 do wycofania uznania międzynarodowego dla Rządu RP na uchodźstwie w konsekwencji wykonania porozumień między mocarstwami wielkiej trójki na konferencji jałtańskiej w 1945.
Dno Doliny Śnieżnej pokrywają wieczne śniegi. Naukowcy określili je jako wieczne pola firnowe (Kapałkowe Śnieżniki). Masyw Lodowego Szczytu jest najbogatszym w Tatrach skupiskiem roślinności turniowej. Naliczono tu 85 gatunków roślin zielnych, z czego 30 osiąga tu najwyższe w Tatrach wysokości występowania.
Kapałkowa Grań (słow. hrebeň Ľadových veží, niem. Grat der Eistaler Türme, węg. Jégvölgyi tornyok gerinc) – długa tatrzańska grań boczna w masywie Lodowego Szczytu odchodząca od Lodowego Zwornika w grani głównej słowackich Tatr Wysokich. Oddziela ona Dolinę Suchą Jaworową od Doliny Śnieżnej i Doliny Czarnej Jaworowej. Turnie znajdujące się w niej mają zbiorową nazwę Kapałkowe Turnie. Na żaden z obiektów w tej grani nie prowadzą szlaki turystyczne.Podhale – region kulturowy w południowej Polsce u północnego podnóża Tatr, w dorzeczu górnego Dunajca z wyłączeniem obszarów leżących na prawym brzegu Białki i prawym brzegu Dunajca, poniżej ujścia Białki. Podhale zajmuje środkową część Kotliny Podhala, na południu wkracza w Tatry.
Podstrony: 1 [2] [3]
Warto wiedzieć że... beta
John Ball (ur. 20 sierpnia 1818 w Dublinie, zm. 21 października 1889 w Londynie) – irlandzki polityk, naturalista i alpinista.
Dolina Zadnia Jaworowa (słow. Zadná Javorová dolina) – najwyżej położone, skręcające w kierunku wschodnim, górne, ułożone tarasowo piętro Doliny Jaworowej (Javorová dolina).
Michałkowa Grań (słow. Suché rameno) – grań tatrzańska odchodząca na południowy zachód od Lodowej Kopy w grani głównej w słowackiej części Tatr Wysokich. Michałkowa Grań opada w kierunku Michałkowej Równi w Dolinie Zadniej Jaworowej i oddziela jej górne partie podchodzące pod Lodową Przełęcz od Sobkowego Żlebu na północnym zachodzie. Na żaden z obiektów w Michałkowej Grani nie wiodą znakowane szlaki turystyczne, u jej podnóża przebiega zielono znakowana ścieżka prowadząca z Jaworzyny Tatrzańskiej na Lodową Przełęcz, a z niej do Doliny Pięciu Stawów Spiskich.
II wojna światowa – największy konflikt zbrojny w historii świata, trwający od 1 września 1939 do 2 września 1945 roku (w Europie do 8 maja 1945), obejmujący zasięgiem działań wojennych prawie całą Europę, wschodnią i południowo-wschodnią Azję, północną Afrykę, część Bliskiego Wschodu i wszystkie oceany. Niektóre epizody wojny rozgrywały się nawet w Arktyce i Ameryce Północnej. Poza większością państw europejskich i ich koloniami, brały w niej udział państwa Ameryki Północnej i Ameryki Południowej oraz Azji. Głównymi stronami konfliktu były państwa Osi i państwa koalicji antyhitlerowskiej (alianci). W wojnie uczestniczyło 1,7 mld ludzi, w tym 110 mln z bronią. Według różnych szacunków zginęło w niej od 50 do 78 milionów ludzi.
Sobkowa Grań, także Sucha Grań (słow. Suchý hrebeň) – grań tatrzańska odchodząca na zachód od głównego wierzchołka Lodowego Szczytu w grani głównej w słowackiej części Tatr Wysokich. Sobkowa Grań oddziela Dolinę Suchą Jaworową na północy (wschodnia odnoga Doliny Jaworowej) od Sobkowego Żlebu na południu (orograficznie prawa odnoga Doliny Zadniej Jaworowej) i Doliny Zadniej Jaworowej na południowym zachodzie. U jej podnóża leży Sobkowa Ubocz – trawiasto-piarżyste zbocze, od którego wywodzi się nazwa Sobkowej Grani. Granią tą nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników. Nazewnictwo słowackie (Suchý hrebeň) i wariant polskiego nazewnictwa Sucha Grań pochodzi bezpośrednio od Doliny Suchej Jaworowej. Nazwa Sobkowa Grań wywodzi się od imienia Sobek (zdrobnienie od Sebastiana) jakiegoś góralskiego myśliwego.
Zofia Radwańska-Paryska (ur. 3 maja 1901 w Warszawie, zm. 24 października 2001 w Zakopanem) – botaniczka, taterniczka, pisarka. Żona i współtowarzyszka pracy Witolda Henryka Paryskiego.
Dolina Śnieżna (słow. Ľadová dolinka, niem. Eistal, Großes Eistal, węg. Jég-völgy, Kis-Jég-völgy) – niewielka, wisząca dolina w słowackich Tatrach Wysokich, będąca lewym odgałęzieniem Doliny Czarnej Jaworowej (Čierna Javorová dolina).