Lizyp
Podstrony: 1 [2] [3]
Bazylika św. Marka (wł. San Marco) zbudowana została w Wenecji przy placu św. Marka dla pochowania relikwii św. Marka. W 828 kupcy weneccy wykradli jego szczątki z Aleksandrii i przywieźli na lagunę. Pomysł pochowania ciała ewangelisty związany jest z legendą, zgodnie z którą Marek podczas podróży morskiej do Rzymu zatrzymał się na lagunie. Tu ujrzał anioła, który słowami: Pax tibi, Marce evangelista meus, ujawnił jemu miejsce pochowania. Św. Marek został obwołany patronem niezależnej Wenecji (pod zwierzchnictwem Bizancjum był nim św. Teodoryk). Skrzydlaty lew, symbol św. Marka, przytrzymujący otwartą księgę z wyrytymi słowami anioła stał się herbem republiki.Bitwa nad Granikiem – starcie zbrojne, które miało miejsce w maju roku 334 p.n.e. podczas wyprawy Aleksandra Macedońskiego przeciwko Persji. Bitwa została wygrana przez Aleksandra i zapoczątkowała jego pasmo sukcesów w Azji.
Lizyp z Sykionu – rzeźbiarz grecki. Artysta stylu późnoklasycznego, działający w latach około 370–320 p.n.e. Początkowo prawdopodobnie kowal. Nadworny rzeźbiarz Aleksandra Wielkiego.
Życie[ | edytuj kod]
Początki[ | edytuj kod]
Urodził się w Sykionie, mieście słynącym ze szkoły malarskiej i rzeźbiarskiej, którą tworzyli Aristokles, jego uczniowie, Doidalos, Kleon oraz Eupompos. Według Pliniusza początkowo musiał pracować jako zwykły kowal. W tych czasach szkoła sykiońska, słynąca przede wszystkim z obrazów, rywalizowała ze szkołą argiwską, założoną przez Hageladesa. W momencie urodzenia Lizypa obie szkoły były ze sobą bardzo powiązane i obie znajdowały się pod silnym wpływem zmarłego niedawno Polikleta. Prawdopodobnym jest, że wpływ na niego wywarł malarz Eupompos, zachęcając go do studiowania natury. Nie wiadomo, czy miał mistrza, z jednej strony bowiem mało prawdopodobne, że mógł być on samoukiem, z drugiej – źródła pisane nie dają podstawy do przypuszczenia, iż takiego miał.
Już w początkach swojej pracy rzeźbiarza za tworzywo wybrał brąz, co wiąże się z sykiońskimi tradycjami rzeźbiarskimi. Przez dłuższy czas ograniczał się jedynie do rzeźbienia atletów. Z początków jego twórczości pochodzi posąg Troilosa, którego bazę znaleziono w Olimpii. Troilos był zwycięzcą igrzysk w Olimpii, ostatnie swoje zwycięstwo odniósł w 372 roku p.n.e. Podobną datę daje inskrypcja z sygnaturą Lizypa znaleziona w Delfach, a oba te znaleziska świadczą o tym, że artysta bardzo wcześnie rozpoczął swoją karierę.
Nadworny rzeźbiarz Aleksandra Wielkiego[ | edytuj kod]
Od czasu wstąpienia na tron Aleksandra Wielkiego datuje się kontakt Lizypa z dworem macedońskim. Artysta towarzyszył władcy w wyprawie do Azji, a także był z nim w Lindos na Rodos, Tyrze i w Egipcie. Wykonał w Artemizjonie portretowy posąg władcy z włócznią. Wykonał także w 334 roku p.n.e. wotum dla miasta Dionu, upamiętniając bitwę nad Granikiem. Podczas oblegania Tyru wykonał posąg Heraklesa, nawiązujący do tradycji fenickich. W czasie pobytu na dworze Aleksandra rzeźbił jednak przede wszystkim liczne portrety władcy, takie jak Herma Azara czy Aleksander na koniu. Prawdopodobnie umiejętność tworzenia różnorodnych, psychologicznych portretów jednej postaci zapewniła mu taką pozycję na dworze króla Macedonii.
Po śmierci Aleksandra[ | edytuj kod]
Wiadome jest, że po śmierci władcy Lizyp powrócił do Grecji, gdzie zaczął tworzyć wraz z Leocharesem przy pomniku dla Delf, przedstawiającym Polowanie Aleksandra. Pomnik ten został wzniesiony przez Kraterosa, wnuka bohatera tamtych wydarzeń, który poległ w 321 roku p.n.e. jako sojusznik Antypatra.
Podstrony: 1 [2] [3]