Litera
Przeczytaj także...
Nowelizacja – częściowa zmiana obowiązującego aktu prawodawczego przez inny akt normatywny tej samej lub wyższej mocy prawnej, później wydany. W praktyce nowelizuje się tylko ustawy.Znaki pisarskie – znaki stanowiące pismo, symbole graficzne oznaczające dźwięki mowy lub znaczenia myślowe. Ciąg znaków pisarskich nazywamy tekstem.
Cyrylica – pismo alfabetyczne służące do zapisu języków wschodniosłowiańskich, większości południowosłowiańskich i innych. Nazwa nawiązuje do apostoła Słowian – św. Cyryla, który wspólnie ze św. Metodym, prowadząc misję wielkomorawską wśród Słowian zapisał i wprowadził do liturgii język słowiański. Do zapisu tego języka zostały stworzone dwa alfabety – głagolica i później cyrylica (pismo uproszczone na bazie dużego alfabetu greckiego – majuskuły oraz głagolicy, z której zostały przeniesione niektóre litery).
Nowelizacja – częściowa zmiana obowiązującego aktu prawodawczego przez inny akt normatywny tej samej lub wyższej mocy prawnej, później wydany. W praktyce nowelizuje się tylko ustawy.Znaki pisarskie – znaki stanowiące pismo, symbole graficzne oznaczające dźwięki mowy lub znaczenia myślowe. Ciąg znaków pisarskich nazywamy tekstem.
Cyrylica – pismo alfabetyczne służące do zapisu języków wschodniosłowiańskich, większości południowosłowiańskich i innych. Nazwa nawiązuje do apostoła Słowian – św. Cyryla, który wspólnie ze św. Metodym, prowadząc misję wielkomorawską wśród Słowian zapisał i wprowadził do liturgii język słowiański. Do zapisu tego języka zostały stworzone dwa alfabety – głagolica i później cyrylica (pismo uproszczone na bazie dużego alfabetu greckiego – majuskuły oraz głagolicy, z której zostały przeniesione niektóre litery).

Litera „W”
Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Zestaw wszystkich liter danego pisma stanowi jego alfabet. Najpopularniejsze obecnie alfabety oparte na literach to alfabet łaciński i cyrylica.
Litera jako jednostka redakcyjna tekstu prawnego[ | edytuj kod]
Według zasad legislacyjnych tekst prawny dzieli się na mniejsze jednostki redakcyjne, z których jedną nazywa się literą. Oznacza się ją według wzoru: „a)”, gdzie „a” oznacza literę alfabetu łacińskiego (lub kilka liter, np. „za)”, „zb)” – w przypadku nowelizacji), umieszczając nawias zamykający na końcu. Na przepis wyodrębniony w literze powołuje się według wzoru: „lit. a”, bez nawiasu zamykającego. Litera jest częścią punktu i może się dzielić na tiret.
Grafem – najmniejsza jednostka pisma, która często odpowiada fonemowi. Czasem jeden fonem może mieć kilka odpowiadających mu grafemów (w jęz. polskim np. rz i ż, u i ó). W alfabetach grafem jest literą lub znakiem interpunkcyjnym. Dwa grafemy składające się na jeden fonem nazywamy digrafem (np. sz, cz, ch), a trzy – trigrafem. Kilka wariantów tego samego grafemu nazywamy allografami. To np. Ż z kropką u góry albo z kreską Ƶ, "ł" przekreślone albo z "daszkiem".Pismo – system umownych znaków, za pomocą których przedstawiany jest język mówiony. Jako jeden z ludzkich wynalazków intelektualnych jest środkiem porozumiewania się oraz odzwierciedleniem mowy i myśli. Zanim powstało pismo, do przekazywania mowy służyły obrazki, różne środki mnemotechniczne oraz zrozumiałe dla danej społeczności, przedtem uzgodnione i odpowiednio spreparowane, symbole. Pismo ewoluowało od najstarszego stadium – piktografii, poprzez ideografię, pismo analityczne, aż do najmłodszego – pisma fonetycznego.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Jozef Piaček , Miloš Kravčík , Písmeno, [w:] Otvorená filozofická encyklopédia [online], wersja 3.0, 1999 (słow.).???
Warto wiedzieć że... beta
Alfabet łaciński, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych. Jest najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie – posługuje się nim ok. 35% ludzkości. Wywodzi się z systemu służącego do zapisu łaciny.
Alfabet (nazwa pochodzi od starogreckich nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta) – najpopularniejszy system zapisywania mowy. Terminu używany w trzech głównych, powiązanych ze sobą i niekiedy mylonych znaczeniach, co jest źródłem licznych nieporozumień w dziedzinie historii i teorii pisma, oraz w jednym znaczeniu pochodnym. Piąty sens obejmuje użycie niepoprawne, czyli nazywanie "alfabetami" systemów nie będących nimi (pseudoalfabetów).
Jednostka redakcyjna tekstu prawnego – forma zapisu pojedynczych zdań w tekście prawnym aktu normatywnego. Budowę i nazewnictwo takich jednostek regulują zasady techniki prawodawczej.
W (minuskuła: w) (wu) jest dwudziestą trzecią literą alfabetu łacińskiego, dwudziestą ósmą literą alfabetu polskiego. W języku polskim i niemieckim oznacza spółgłoskę [v], a w angielskim – [w].
Fonem – według tradycyjnych teorii fonologicznych, najmniejsza jednostka mowy rozróżnialna dla użytkowników danego języka. Może mieć kilka reprezentacji dźwiękowych (alofonów), występujących w różnych kontekstach lub też zamiennie.
Tekst prawny – treść aktu normatywnego lub innego aktu prawnego wyrażona w języku prawnym, w odróżnieniu od tekstów prawniczych wyrażonych językiem prawniczym (komentarze, glosy, publikacje naukowe, pomoce dydaktyczne, artykuły prasowe).
Zasady techniki prawodawczej (skrót: ZTP) – reguły konstruowania aktów normatywnych przez legislatorów, często same ujmowane w formie aktu prawnego.