Laska komendanta
Przeczytaj także...
Regiment (łac. regimentum dowództwo) – oznaka militarna, wywodząca się z tradycji cesarstwa rzymskiego. Była to prosta, krótka laska, pozbawiona głowicy. Od XVI wieku oznaka wyższych dowódców wojskowych w Europie Zachodniej. W I Rzeczypospolitej przysługiwał pułkownikom wojsk cudzoziemskiego autoramentu.Laska marszałkowska – atrybut stopnia marszałka lub feldmarszałka w armiach prawie wszystkich krajów oprócz Polski, gdzie oznaką godności jest buława, i byłego ZSRR, gdzie używano Gwiazdy Marszałkowskiej jako oznaczenia stopnia.
Stany Zjednoczone, Stany Zjednoczone Ameryki (ang. United States, US, United States of America, USA) – federacyjne państwo w Ameryce Północnej graniczące z Kanadą od północy, Meksykiem od południa, Oceanem Spokojnym od zachodu, Oceanem Arktycznym od północnego zachodu i Oceanem Atlantyckim od wschodu.
Regiment (łac. regimentum dowództwo) – oznaka militarna, wywodząca się z tradycji cesarstwa rzymskiego. Była to prosta, krótka laska, pozbawiona głowicy. Od XVI wieku oznaka wyższych dowódców wojskowych w Europie Zachodniej. W I Rzeczypospolitej przysługiwał pułkownikom wojsk cudzoziemskiego autoramentu.Laska marszałkowska – atrybut stopnia marszałka lub feldmarszałka w armiach prawie wszystkich krajów oprócz Polski, gdzie oznaką godności jest buława, i byłego ZSRR, gdzie używano Gwiazdy Marszałkowskiej jako oznaczenia stopnia.
Stany Zjednoczone, Stany Zjednoczone Ameryki (ang. United States, US, United States of America, USA) – federacyjne państwo w Ameryce Północnej graniczące z Kanadą od północy, Meksykiem od południa, Oceanem Spokojnym od zachodu, Oceanem Arktycznym od północnego zachodu i Oceanem Atlantyckim od wschodu.
Laska komendanta – insygnium władzy oficerów i innych komendantów wojskowych, znane już w starożytności, wczesny odpowiednik laski marszałkowskiej i buławy, spokrewniony z berłem.
Generał Johann von Tilly z laską komendanta
Zarys historii[]
W czasie pochodów triumfalnych w starożytnym Rzymie imperatorowie trzymali w obu rękach berła, a centurionowie tzw. vitis, pałkę z drewna winorośli, symbol swej władzy i zarazem narzędzie kary. W europejskim średniowieczu z tych pałek, ale również z buzdyganów, powstały berła i buławy o dużo mniejszej długości, ok. 30-40 cm, ale też ceremonialne laski marszałkowskie wysokości człowieka i później laski wojskowe.
II wojna światowa – największy konflikt zbrojny w historii świata, trwający od 1 września 1939 do 2 września 1945 roku (w Europie do 8 maja 1945), obejmujący zasięgiem działań wojennych prawie całą Europę, wschodnią i południowo-wschodnią Azję, północną Afrykę, część Bliskiego Wschodu i wszystkie oceany. Niektóre epizody wojny rozgrywały się nawet w Arktyce i Ameryce Północnej. Poza większością państw europejskich i ich koloniami, brały w niej udział państwa Ameryki Północnej i Ameryki Południowej oraz Azji. Głównymi stronami konfliktu były państwa Osi i państwa koalicji antyhitlerowskiej (alianci). W wojnie uczestniczyło 1,7 mld ludzi, w tym 110 mln z bronią. Według różnych szacunków zginęło w niej od 50 do 78 milionów ludzi.Pałka (Typha L.) – rodzaj roślin ziemno-wodnych należący do rodziny pałkowatych (Typhaceae). Skupia około 30 gatunków roślin, spotykanych na całym niemal świecie, przede wszystkim w klimacie umiarkowanym. Gatunkiem typowym jest Typha latifolia L..
Od czasów Renesansu coraz częściej używano lasek komendanckich , w formie prostego kija lub szpicruty, jako oznaki władzy oficerskiej, służącej także do wymierzania żołnierzom kar cielesnych i noszonej przez prawie wszystkich oficerów. Wraz z zakazem kar cielesnych w wojsku laska komendancka powoli wyszła z użycia. Pozostałością jej jest tylko znany do II wojny światowej i po niej swagger stick, laseczka oficerska używana w armiach Wspólnoty Brytyjskiej i (czasami) USA, oraz oczywiście znana do dziś (ale nikomu od dawna nie nadana) wojskowa laska marszałkowska.
Triumf (z łac. triumphus) – w antycznym Rzymie najwyższe wyróżnienie jakie otrzymywał wódz za swe zwycięstwa na polu walki. Początkowo miał charakter religijny, związany z oczyszczeniem żołnierzy biorących udział w walce. Z czasem ewoluował w kierunku okazałego widowiska mającego na celu uczczenie zwycięskiego wodza i jego żołnierzy.Oficer − żołnierz zawodowy lub żołnierz rezerwy posiadający stopień wojskowy co najmniej podporucznika, pełniący zazwyczaj służbę na stanowisku dowódcy, instruktora, członka sztabu, a także na stanowisku szczególnym (np. sędzia sądu wojskowego, prokurator wojskowy, lekarz, pilot) lub na innym stanowisku.
Bibliografia[]
Zobacz też[]
Berło (gr. sképtron, łac. sceptrum – kij) – jeden z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.Wspólnota Narodów (ang. The Commonwealth, także Commonwealth of Nations; do 1949 Wspólnota Brytyjska, British Commonwealth i Brytyjska Wspólnota Narodów, British Commonwealth of Nations) – międzynarodowa organizacja powstała w 1931, gdy przyjęty został Statut Westminsterski. Obecnie zrzesza ona niepodległe kraje, z których większość była w ubiegłych wiekach częścią brytyjskiego imperium kolonialnego. Część z nich to dawne dominia brytyjskie.
Warto wiedzieć że... beta
Laska marszałkowska – symbol władzy marszałków wielkich koronnych, sejmowych, sejmikowych i trybunalskich. Po raz pierwszy pojawiła się w Polsce w XIV wieku.
Imperator (pochodzi od łac. imperium) – tytuł, który w czasach republiki żołnierze przyznawali w Rzymie zwycięskim wodzom, którzy samodzielnie prowadzili (suis auspiicis) i zwycięsko zakończyli wojnę, w której zabito minimum 5000 wrogów. Przyznanie tytułu oznaczało, że wódz wykazał w boju, iż jest godnym władzy pochodzącej od bogów, jaką powierzył mu lud, oraz że bogowie mu sprzyjają. Senat przyznawał nabożeństwa dziękczynne na cześć wodza (supplicationes). Najwyższym uznaniem ze strony senatu było przyznanie triumfu, którego ważność obowiązywała wtedy, gdy wódz złożył przed senatem sprawozdanie z wojny przed wejściem do miasta. Gdyby przedtem wszedł do miasta, utraciłby prawo do tego zaszczytu.
Winorośl (Vitis L.) – rodzaj pnączy z wąsami czepnymi z rodziny winoroślowatych, obejmujący około 60 gatunków. Występują one w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, nieliczne rosną także w strefie subtropikalnej. Największe zróżnicowanie gatunkowe jest na obszarze Chin (30 endemitów) oraz we wschodniej części Ameryki Północnej.
Renesans lub odrodzenie (z fr. renaissance – odrodzenie) – okres w historii kultury europejskiej, obejmujący przede wszystkim XV i XVI wiek, określany często jako "odrodzenie sztuk i nauk" oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520 (Il Rinascimento).
Buława (słowo pochodzenia tureckiego, ros. bułat) – broń obuchowa, udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Składała się ze styliska oraz kulistej lub gruszkowatej głowicy. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Znak dostojeństwa wojskowego. Popularna broń na wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium osmańskie) i w Europie (na Węgrzech, w Rzeczypospolitej i na Rusi). W Polsce znak urzędu hetmana w XVI-XVIII wieku, później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano.
Ceremonia – termin z obszaru nauk o kulturze związany z takimi pojęciami, jak rytuał i obrzęd. Ceremonia stanowi skrajnie skonwencjonalizowany rytuał bądź obrzęd. Do przeobrażenia w ceremonię dochodzi w momencie, w którym pierwotne czynności rytualne/obrzędowe przestają stanowić dla ich uczestników jasny komunikat światopoglądowy (np. religijny); zaciera się sens działań, a najważniejsza staje się forma. Ceremonia koncentruje się wokół warstwy performatywnej – istotny jest wygląd uczestników, oprawa, okazałość dekoracji, odpowiednie gesty, wyważone słowa, ogólna elegancja itp. W przeciwieństwie do rytuału bądź obrzędu, ceremonia nie posiada mocy sprawczej, tzn. człowiek, który ją przejdzie, nie zostaje postrzegany przez członków społeczności jako ktoś, kto nabył odmienny status (np. status osoby dorosłej, ucznia).
Rzym (wł., łac. Roma) – stolica i największe miasto Włoch, położone w środkowej części kraju w otoczeniu wzgórz, nad Tybrem, ośrodek administracyjny i polityczny (siedziba prezydenta, ministerstw i urzędów); stolica i główne miasto regionu administracyjno-historycznego Lacjum. Obszar administracyjny 1523 km², liczba ludności 2 748 809 (zespół miejski ok. 3 800 000).