Laska - kij
Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie – muzeum historii literatury powstało w 1950, działalność rozpoczęło w 1952.Ciupaga (słow. valaška, osekanec, huculsky toporec, czes. valaška; od Wołochów; rum. baltac, baltag) – laska w formie siekierki o lekkim żeleźcu i wydłużonym stylisku. Posiada mocno okute żeleźce, czasem z „wąsami”, pozwalające na podniesienie się np. w czasie wspinaczki albo zadanie ciosu.
Kij – kawałek drewna o cylindrycznym kształcie, o różnej długości i grubości, posiadający dwa lub więcej końców (rozwidlenia), który został ułamany lub obcięty z drzewa, krzewu, trzciny lub trawy (bambus), ewentualnie wystrugany z drewna.
Laska – przedmiot służący do podpierania się podczas chodzenia. Współcześnie typowa laska ma formę prostego, zwykle drewnianego kija zakończonego półkolistym uchwytem. Jej długość dostosowana jest do wzrostu użytkownika.
Laska znana była już od czasów starożytnych. Wzmianki o używaniu tego przedmiotu znaleźć można między innymi w Biblii (np. laska Aarona). Był to drewniany kij, który służył przede wszystkim do podpierania się podczas wędrówek, niekiedy używana jako broń (np. góralska ciupaga). Laska była atrybutem niektórych grup zawodowych, społecznych lub etnicznych (np. nomadów, górali, pasterzy). Istniał też pewien rodzaj lasek, będących atrybutem dostojeństwa, stanowiska lub pełnionej funkcji (np. używana do dziś laska marszałkowska albo pastorał).
W drugiej połowie XIX wieku głównie w miastach laska była nieodzownym elementem stroju eleganckiego mężczyzny. Laski te wykonywane były z metalu lub twardego drewna (np. z hebanu), zakończone były gałką lub ozdobną rączką z kości słoniowej. Często spotykane były też lekkie laski z bambusa. Niekiedy wyposażone były w schowki, a nawet ukryte ostrza. W lasce Melchiora Wańkowicza, która obecnie znajduje się w Muzeum Literatury w Warszawie, jej właściciel, przekraczając granicę, ukrywał przed celnikami szklaną ampułkę z koniakiem.
Współczesna laska z uchwytem zwykle w kształcie półksiężyca pomaga w poruszaniu się osobom starszym, niepełnosprawnym albo niewidomym (biała laska).
Laska, która umożliwia poruszanie się w przypadku dysfunkcji lub amputacji kończyny dolnej, jest nazywana kulą rehabilitacyjną.
Zobacz też[]
Przypisy
- Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2003, s. 134–135. ISBN 83-7319-138-0.