Kwadowie
Przeczytaj także...
Szlak bursztynowy – szlak handlowy między europejskimi krajami basenu Morza Śródziemnego a ziemiami leżącymi na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego. W znaczeniu węższym jest to przebieg tras zorganizowanych wypraw po bursztyn, nasilonych od I wieku n.e.Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.
Śląsk (śl. Ślunsk, Ślůnsk, niem. Schlesien, dś. Schläsing, czes. Slezsko, łac. Silesia) – kraina historyczna położona w Europie Środkowej, na terenie Polski, Czech i Niemiec. Dzieli się na Dolny i Górny Śląsk. Historyczną stolicą Śląska jest Wrocław.
Wędrówki plemion germańskich w II wieku p.n.e-IV wieku n.e.
Kwadowie (Swebowie) – germański lud zamieszkający w starożytności dorzecze rzek Nidda, Fulda i Lahn.
W latach 55 i 53 p.n.e. wyprawiał się na nich Juliusz Cezar, ale pokonał ich Druzus w 8 p.n.e. Po tej klęsce wywędrowali na pogranicze Moraw i Śląska. Należeli do plemion uznających zwierzchnictwo Marboda, lecz po jego usunięciu uznali zwierzchnictwo rzymskie.
W okresie podległości Rzymowi (od 21 roku n.e.), Kwadowie tworzyli własny organizm państwowy (Regnum Vannianum), przez którego ziemie przebiegał szlak bursztynowy. Utrzymywali ożywione kontakty polityczne i gospodarcze z cesarstwem rzymskim, dzięki czemu przodowali cywilizacyjnie wśród ludów barbarzyńskich. W roku 167 wraz z Markomanami najechali rzymską Panonię, zapoczątkowując tym samym tzw.wojny markomańskie. W roku 171 cesarz Marek Aureliusz kierował udaną wyprawą przeciwko nim.
Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie (dosł. "leśni ludzie") – lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki).Nidda - rzeka w Hesji długości 98 km. Uchodzi do Menu w dzielnicy Frankfurtu nad Menem o nazwie Höchst. Nidda przepływa przez takie miasta jak Nidda, Niddatal, Karben oraz Bad Vilbel.
W roku 406 wraz z Wandalami wyruszyli na ziemie obecnej Hiszpanii, a częściowo z Longobardami do Italii. Państwo Swebów na Półwyspie Iberyjskim podbili Wizygoci w roku 585.
Warto wiedzieć że... beta
Panonia (łac. Pannonia) – w starożytności prowincja rzymska położona między Sawą a Dunajem; dzisiejsze tereny zachodnich Węgier, wschodniej Austrii, Chorwacji, Słowenii oraz Serbii.
Italia – kraina historyczna i geograficzna położona na Półwyspie Apenińskim, której obszar zmieniał się na przestrzeni dziejów.
Marbod (łac. z celt. Maroboduus - Wielki Kruk; ur. ok. 30 p.n.e., zm. 37 n.e. w Rawennie) – władca (król) plemienia Markomanów.
Marek Aureliusz Antoninus, Marek Anniusz Aureliusz Werus (Marcus Aurelius Antoninus, Marcus Annius Aurelius Verus; ur. 26 kwietnia 121 w Rzymie, zm. 17 marca 180 w Vindobonie, (ob. Wiedeń) – cesarz rzymski, pisarz i filozof.
Gaius Iulius Caesar, Gajusz Juliusz Cezar, ur. 12 lipca 100 p.n.e. (13 lipca 102 r. p.n.e. – koncepcja Mommsena i Diona) w Rzymie, zm. 15 marca 44 p.n.e. w Rzymie – rzymski polityk, wódz, dyktator i pisarz. Jeden z członków stronnictwa popularów, spowinowacony z Cynną i Mariuszem. Po ich śmierci piastował kolejno urzędy kwestora, edyla, pretora, konsula i dyktatora. Sławę zdobył dzięki namiestnictwu w Galii i dzięki pomocy swych żołnierzy udało się mu pokonać opozycję, skupioną wokół senatu i Pompejusza – tzw. optymatów, aby następnie, po wieloletnich walkach, przejąć pełnię władzy w Rzymie. Zamordowany w idy marcowe przez senatorów pod przywództwem Marka Brutusa oraz Gajusza Kasjusza. W testamencie adoptował syna swojej siostrzenicy Gajusza Oktawiusza, późniejszego Oktawiana Augusta, wyznaczając go na swego spadkobiercę.
Półwysep Iberyjski (Półwysep Pirenejski, hiszp. i port. Península Ibérica, kat. Península Ibèrica, bask. Iberiar penintsula; w starożytności i średniowieczu Hiszpania) to półwysep znajdujący się w południowo-zachodniej części Europy. Od pozostałej części kontynentu oddzielają go Pireneje, od zachodu i częściowo północy otacza go Ocean Atlantycki, a od wschodu i południa Morze Śródziemne. Od Afryki oddziela go Cieśnina Gibraltarska. Powierzchnia półwyspu wynosi 583 254 km².
Longobardowie, Langobardowie (łac. Langobardi, starsza nazwa Wannilowie) − lud zachodniogermański. Ich nazwa pochodzi od łac. longa barba czyli długa broda, gdyż w przeciwieństwie do romańskiej ludności Italii nosili długie brody. Inna wersja pochodzenia nazwy Długobrodzi, przytoczona przez Pawła Diakona, mówi, że przed walką z Wandalami Wannilowie-Longobardowie użyli podstępu, który miał upozorować ich liczebną przewagę. Ich ówcześni wodzowie – Ibor i Agio – nakazali kobietom przebrać się za wojowników, rozpuścić włosy i spiąć je w taki sposób, by przypominały brody.
