Kusza

Jeden z rodzajów kuszy – arbalest, muzeum w Zamku de Morges, Szwajcaria

Naciąganie kuszy

Kusze w Muzeum Zagłębia w Będzinie

Kusza – broń miotająca neurobalistyczna (wykorzystująca energię sprężystości), składająca się z krótkiego łuku przymocowanego do łoża, w którym umieszczony był mechanizm zwalniający cięciwę i miejsce na pocisk, zazwyczaj krótką strzałę zwaną bełtem. Zasadnicza różnica w użyciu, w porównaniu z łukiem, polega na możliwości wstrzymania się ze strzałem przez dowolnie długi czas po naciągnięciu cięciwy. Cięciwę naciąga się ręcznie, korbą lub lewarem, a dopiero potem strzela, naciskając spust.

Grot, żeleźce – ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej oraz drzewc chorągwi czy innych znaków wojskowych. Groty mogły być płaskie, paraboliczne, trójkątne lub czworokątne, przeznaczone do zadawania ran szarpanych, ciętych lub kłutych. Groty strzał nierzadko posiadały zadziory skierowane ku drzewcu, które utrudniały wyjęcie strzały z ciała, powodując jednocześnie większe obrażenia. Istniały także tępe groty używane podczas turniejów rycerskich. Grot mocowano za pomocą tulei nakładanej na drzewce lub za pomocą kolca wbijanego w drzewce.Innocenty II (łac. Innocentius II, właśc. Gregorio Paparone lub Papareschi; ur. w Rzymie – zm. 24 września 1143 tamże) – papież w okresie od 14 lutego 1130 do 24 września 1143.

Spis treści

1 Historia

2 Budowa kuszy

3 Sytuacja prawna

4 Zobacz też

5 Przypisy

Historia

Według Josepha Needhama nie da się określić, czy pierwsze kusze powstały w starożytnych Chinach, czy wśród otaczających je ludów barbarzyńskich (np. wśród myśliwych z tajgi, którzy w późniejszych wiekach znani byli z wykorzystywania pułapek-samostrzałów w postaci kusz). Pierwsza wzmianka jest w księdze Sunzi Bingfa z V w. p.n.e. W dziełach z IV w. p.n.e. wspominana jest dość często, a za czasów wcześniejszej dynastii Han (II-I w. p.n.e.) była standardowym uzbrojeniem armii. Qin Er Shi, drugi cesarz dynastii Qin zgromadził swoich kuszników w jeden – liczący 50 tys. żołnierzy – korpus.

Ryszard I Lwie Serce (ang. Richard the Lionheart, fr. Cœur de Lion) (ur. 8 września 1157, zm. 6 kwietnia 1199) – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190-1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.Ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji – polska ustawa regulująca zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, procedur obrotu bronią i amunicją, zasady jej posiadania przez cudzoziemców oraz zasady działania strzelnic. Ustawa była zmieniana do 24 września 2014 19-krotnie.

W Europie machiny miotające napinane cięciwą, budzące strach skutecznością rażenia, wywodziły się prawdopodobnie od azjatyckiego łuku kompozytowego, sklejanego z drewna i rogu. Łuki te były niezwykle skuteczną bronią, mającą zasięg do 600 metrów. Jednak kusza okazała się bardziej niebezpieczna, gdyż, w porównaniu ze strzałami, wystrzeliwane z niej bełty osiągały większe prędkości i bardziej płaski tor lotu, przebijając każdą zbroję z odległości 150 m. Kusza wykorzystywana jest od przynajmniej dwóch tysięcy lat i stanowi rozwinięcie greckiej konstrukcji gastrafetes. Stosowano ją też w armii rzymskiej – jej duża odmiana, zwana carrobalistą raziła z tak wielką siłą, że bełt, lecąc płaskotorowo z odległości 200 m, przebijał 15-centymetrowe drewniane pale. W XII wieku Anna Komnena, córka cesarza bizantyńskiego Aleksego I Komnena, w swej Aleksjadzie tak pisze o kuszy (nazywanej cangrą): jest to łuk barbarzyński (...) Strzały wypuszczane gwałtownie mocą cięciwy, napiętej z wielkim wysiłkiem, przebijają na wylot tarczę czy pancerz z grubego żelaza i lecą dalej. Cangra działa tak, jakby strzelał sam diabeł. Kogo dosięgnie pocisk, ten pada nieszczęsny.

Dźwignik - urządzenie dźwigowe do pionowego (lub zbliżonego do pionowego) przemieszczania (podnoszenia) obiektów, zwykle na niewielką wysokość. Najczęściej stosowanym dźwignikiem jest podnośnik.Broń sportowa – broń znajdująca zastosowanie w sporcie. Zasadniczo w celach sportowych korzysta się z następujących rodzajów broni:

Przejściowo zapomniane, kusze pojawiły się na większą skalę w średniowieczu. Stanowiły popularną i często doskonaloną broń ze względu na relatywnie łatwe użytkowanie, duży zasięg rażenia oraz cichą pracę. Swój tryumf święciły w czasie wypraw krzyżowych. Panika wzbudzana przez kusze wśród Saracenów, przyczyniła się do wzrostu popularności tej broni również w samej Europie. Formację kuszników utrzymywał król Francji Ludwik VII Młody. Entuzjastą tej broni był także Ryszard I Lwie Serce, który zresztą zginął ugodzony śmiertelnie bełtem. Papież Innocenty II, przerażony faktem, że za jej pomocą wyniszczają się sami chrześcijanie, zakazał ich stosowania. Kanon 29 Soboru Laterańskiego II uznał kuszę za „broń niegodną rycerza”, zabraniając jej używania w wojnach przeciwko chrześcijańskim władcom i rycerzom, z wyjątkiem krucjat (zakaz został następnie potwierdzony przez papieża Innocentego III). Kościelne regulacje nie były jednak przestrzegane, zaś oddziały kuszników stanowiły cenną pomoc w wielu średniowiecznych bitwach. Ze szczególnym upodobaniem korzystali z nich królowie Francji, pod których dowództwem – w bitwie pod Crécy czy pod Azincourt – walczyły najemne oddziały kuszników genueńskich. Własny system walk wypracowali Polacy: ustawieni w szachownicę kusznicy strzelali szeregami – pierwszy płaskotorowo, drugi parabolą.

Dynastia Qin (chiń. upr.: 秦朝; chiń. trad.: 秦朝; pinyin: Qín Cháo; Wade-Giles: Ch’in Ch’ao) – pierwsza dynastia zjednoczonego Cesarstwa Chińskiego, założona w 221 r. p.n.e. przez Pierwszego Cesarza (który dokonał zjednoczenia). Aczkolwiek krótkotrwała, stworzyła silny, scentralizowany aparat państwowy, oparty na ujednoliconym prawie, pieniądzu i służbie administracyjnej. Obalona na skutek ludowego powstania w roku 206 p.n.e., ale zwycięzcy wykorzystali osiągnięcia państwowości Qin, by na tej podstawie zbudować długotrwałą i potężną dynastię Han.Energia sprężystości – energia nagromadzona w materiale w wyniku jego odkształceń. Jest funkcją tych odkształceń, choć może być wyrażana w zależności od naprężeń, właściwości materiału, przyłożonych sił. Zależności energii sprężystości od wyżej wspomnianych czynników w wielu metodach analiz wytrzymałościowych pozwalają rozwiązywać skomplikowane układy; są często wykorzystywane w metodach numerycznych.

W europejskich armiach kusznicy utrzymali się do XVI wieku, kiedy to upowszechniać zaczęła się broń palna – arkebuzy.

Współcześnie kusze są w niektórych krajach dopuszczane jako broń myśliwska i sportowa. Nowe kusze są wykonane w całości z metalu lub częściej z kompozytów, oraz wykorzystują znane z łuków mechanizmy bloczkowe. Bełty najczęściej wykonywane są z mocnego stopu aluminium. W Polsce, mimo ograniczeń prawnych, w praktyce wykluczających możliwość legalnego posiadania kuszy, istnieje kilka zakładów trudniących się wykonywaniem odręcznych replik średniowiecznych mechanizmów, a bractwa rycerskie organizują konkursy strzeleckie.

Cięciwa jest to element łuku, kuszy lub balisty służący do nadawania prędkości wystrzeliwanym pociskom. Cięciwa jest napinana ramionami łuku. Dawniej cięciwy wykonywano z włókien roślinnych, takich jak len, konopie czy jedwab oraz ze ścięgien, włosia końskiego lub jelit zwierzęcych, które do tego celu były suszone i wyprawiane.Pozwolenie na broń – dokument urzędowy, wymagany w większości krajów świata od posiadaczy broni. Wydawany jest na wniosek zainteresowanego, po sprawdzeniu ustawowo przewidzianych przesłanek, przez lokalne władze (np. komendę policji).

Podstrony: 1 [2] [3]