Kultura Longshan – chińska kultura neolityczna będąca bezpośrednią kontynuacją kultury Yangshao, która wykształciła się w rejonie centralnego i dolnego biegu Rzeki Żółtej między 2500 p.n.e. a 1850 p.n.e., na terenie m.in. północnej części prowincji Henan oraz wzdłuż wybrzeży Morza Wschodniochińskiego.
Pojęcia Chiny używa się w odniesieniu do krainy historycznej, obejmując wówczas całokształt chińskiej historii i kultury (zobacz: historia Chin), lub w węższym znaczeniu, w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej.Kultura Erlitou (chiń. upr.: 二里头文化; chiń. trad.: 二里頭文化; pinyin: Erlǐtóu wénhuà) – nazwa nadana przez archeologów kulturze z wczesnej epoki brązu (1900 - 1600 p.n.e.), której ślady obecności znalezione zostały w następujących prowincjach współczesnych Chin: Henan, Hubei, Shaanxi, Shanxi. Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia największej osady w roku 1959 (o powierzchni 3 km²). Większość chińskich archeologów uważa, że kulturę Erlitou należałoby utożsamiać z półlegendarną dynastią Xia. Ten pogląd nie jest podzielany przez innych archeologów, jako że nie zachowały się żadne pisemne świadectwa dotyczące kultury Erlitou.
Nazwa pochodzi od miejscowości Longshan (龙山, dosł. Smocza Góra) w prowincji Szantung, gdzie w latach 1930-1931 odkryto pozostałości pierwszej osady przypisywanej tej kulturze.
Kubek pochodzący z okresu kultury Longshan
Badania archeologiczne pozwoliły na odkrycie osad otoczonych wałami ziemnymi. Wyróżniająca cecha tej kultury był wysoki poziom wytwarzania naczyń oraz kół. Charakterystyczne są w szczególności wyrabiane na kole garncarskim wyroby wykonane z wypolerowanej czarnej ceramiki o wyszukanych kształtach, o czerepach grubości od 2 do 4 mm. Są to m.in. naczynia na trzech nóżkach (por. ding), puchary o esowatej linii wsparte na rzeźbionej nóżce lub w kształcie moździerza z uchwytami. Ozdoby w formie delikatnych linii i ząbków były wyciskane. Odnaleziono też liczne wyroby wykonane z kamienia (przede wszystkim narzędzia), krzemienia, nefrytu, kości i muszli, choć znana była już także miedź. W okresie kultury Longshan uprawiano kilka rodzajów zbóż i warzyw, a także poddawano fermentacji ryż. Rozpowszechniona była hodowla koni, krów, świń, owiec, psów i kur.
Longshan (chiń.: 龙山街道; pinyin: Lóngshān Jiēdào) – osiedle w mieście Zhangqiu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung. Liczy ok. 61 000 mieszkańców.Morze Wschodniochińskie (chin. 东海 Dōng Hǎi, jap. 東シナ海 Higashi Shina Kai, kor. 동중국해 Dong Jungguk Hae) - morze położone w zachodniej części Oceanu Spokojnego, na południe od Morza Żółtego. Leży między wybrzeżem chińskim a Wyspami Riukiu należącymi do Japonii. W jego południowej części leży wyspa Tajwan, a z Morzem Południowochińskim łączy je Cieśnina Tajwańska.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000, s. 26-27. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 139. ISBN 83-05-13407-5.
Krzemień - skała osadowa, skrytokrystaliczna, krzemionkowa (biochemiczna lub chemiczna), występująca w formie kulistych, bulwiastych, bochenkowatych lub soczewkowatych konkrecji w obrębie skał niekrzemionkowych, reprezentowanych przez wapienie, margle, dolomity. Z utworami otaczającymi tworzy ostre granice, co odróżnia je od czertu. Zwykle jest pokryty jasną korą krzemionkową, bardziej miękką od samego krzemienia.Nefryt (gr. nephros – nerka) – nazywany także żadem amfibolowym. Jest to skała metamorficzna utworzona w wyniku wielu skomplikowanych procesów metasomatycznych oraz związanych z tektoniką uskokową i działalnością ciśnień kierunkowych tzw. stressu. Jest skałą prawie monomineralną utworzoną w większości z amfiboli wapniowo żelazowo - magnezowych szeregu aktynolitu tj. tremolit i znacznie rzadziej ferroaktynolit. Barwa nefrytu jest od białej do ciemno-, a nawet czarnozielonej, oraz czasami bywa czerwonawa w wyniku utleniania żelaza w złożach pochodzenia eluwialnego i postglacjalnego. Cechą charakterystyczną dla nefrytu jest jego tekstura, która w niektórych przypadkach może być mylonityczna lub afanitowa. Badania mikroskopowe ujawniają budowę, która polega na przerastaniu się wzajemnym mikrowłókien aktynolitu na dwa sposoby - poprzeczny i podłużny. Nazwa nefryt pochodzi od greckiego słowa nephros oznaczającego nerkę. Skała według starożytnych wierzeń miała właściwości lecznicze w schorzeniach nerek.
Warto wiedzieć że... beta
Kultura Peiligang (裴李崗文化, Péilǐgāng Wénhuà) – nazwa nadana przez archeologów grupie neolitycznych osad z doliny rzeki Yiluo w chińskiej prowincji Henan z okresu VI - V tysiąclecia p.n.e. Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia jednej z osad w roku 1977. Znaleziono ślady świadczące o hodowli świń i wyrobie ceramiki zdobionej rytami.
Ding (wym. ting) – naczynie rytualne w formie trójnogu z dwoma uchwytami, używane w Chinach w epokach Shang i Zhou do ceremonii związanych m.in. z kultem przodków. Wywodzi się bezpośrednio z dawnych naczyń służących do gotowania i przechowywania żywności. Początkowo były to naczynia ceramiczne, w późniejszym okresie wyrabiano je z brązu.
Pingliangtai – stanowisko archeologiczne zaliczane do chińskiej neolitycznej Kultury Longshan. Odkryte w latach 1979-1980, znajduje się w powiecie Huaiyang w prowincji Henan. Datowana na okres 2500-2000 p.n.e. osada, o powierzchni 3,4 hektara, otoczona była szerokim na 30 metrów wałem ziemnym oraz fosą.
