• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Kultura Hassuna

    Przeczytaj także...
    Ceramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej gliny. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικός (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κέραμος (keramos – ziemia, glina).Kultura archeologiczna - zespół stale współwystępujących ze sobą na pewnym terytorium i w pewnym czasie charakterystycznych form źródeł archeologicznych.
    Morze Kaspijskie (per. دریای خزر, Darja-je Chazar; ros. Каспийское море, Kaspijskoje morie; azer. Xəzər dənizi; kaz. Каспий теңізі, Kaspij tengyzy; turkm. Hazar deňzi) – bezodpływowe słone jezioro reliktowe w Azji i w niewielkiej części w Europie. Jest największym jeziorem świata z powierzchnią wynoszącą ok. 370 tys. km² (zmieniającą się wskutek wahań poziomu wody, w 1930 roku wynosiła ona aż 442 tys. km²). Dla porównania powierzchnia całkowita Polski to ok. 313 tys. km². Maksymalna głębokość to 1025 m. Zasolenie od słodkowodnej części północnej do 10-12‰ w części środkowej i południowej i do bardzo dużego, sięgającego nawet 300‰ w zamkniętej zatoce Kara-Bogaz-Goł. Czas wymiany wód wynosi 250 lat. W starożytności nosiło różne nazwy: Ocean Hyrkański, Morze Azarskie i Morze Kwalijskie. W epoce antycznej i przez znaczną część średniowiecza powszechnie uważano, że Morze Kaspijskie stanowi zatokę wielkiego oceanu północnego (pogląd taki głosili m.in. Eratostenes, Strabon, Pomponiusz Mela, Izydor z Sewilli).
    Lokalizacja kultury Hassuna

    Kultura Hassuna, kultura Tell Hassuna – neolityczna kultura archeologiczna, która rozwinęła się obszarach nad górnym Tygrysem. Nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem Tell Hassuna w pobliżu Mosulu. Rozwój kultury wyznaczają daty od początku VI tysiąclecia p.n.e. do pierwszej połowy V tysiąclecia p.n.e.

    Niniwa (akad. Ninua) – starożytne miasto w północnej Mezopotamii, leżące nad wschodnim, lewym brzegiem Tygrysu; jedna ze stolic Asyrii. Obecnie stanowisko archeologiczne Ninawa w Iraku, na północny wschód od Mosulu.Wapień – skała osadowa (chemogeniczna lub organogeniczna) zbudowana głównie z węglanu wapnia, przede wszystkim w postaci kalcytu.

    Lokalizacja[ | edytuj kod]

    Kultura Hassuna obejmowała swym zasięgiem obszary zlokalizowane nad górnym Tygrysem, a jego południową granice wyznaczał Mały Zab. Pierwsze znaleziska zostały odkryte podczas badań archeologicznych, przeprowadzonych przez ekspedycję Muzeum Irackiego w latach 1943–1944 pod kierunkiem Fauada Safary (z udziałem Setona Lloyda) 25 km na południe od Mosulu. Cechy kultury Hassuna przejawiają znaleziska w najniższych warstwach Niniwy, Mattorah i Tell Arpaczija.

    Kultura Halaf – chalkolityczna kultura archeologiczna, zlokalizowana w północnej Mezopotamii. Nazwa pochodzi od eponimicznego stanowiska Tell Halaf, gdzie po raz pierwszy zostały odkryte relikty charakterystyczne dla danej kultury. Jej trwanie przypada na okres od końca VI tysiąclecia p.n.e. do końca V tysiąclecia p.n.e.Neolit (gr. néos „nowy” i líthos „kamień”), młodsza epoka kamienia, epoka kamienia gładzonego – ostatni okres epoki kamienia (poprzedzający epokę brązu). Jego charakterystyczne cechy to uprawa roślin i hodowla zwierząt oraz stałe osady. Proces ten nazwano „rewolucją neolityczną”. W neolicie rozwijały się też nowe techniki obróbki kamienia, takie jak gładzenie powierzchni i wiercenie otworów.

    Badania archeologiczne[ | edytuj kod]

    Na miejscu Tell Hassura odkryto pozostałości osadnictwa. Najstarsza warstwa jest datowana na około 5800 rok p.n.e. Znaleziono w niej ślady tymczasowej osady, której ludność uprawiała rolnictwo i hodowlę kóz. Ceramikę tej warstwy reprezentują niezdobione gliniane pojemniki na żywność. Około 300 lat później osada miała już stały charakter, a jej mieszkańcy umieli produkować ceramikę polichromowaną. Prawdopodobnie model osiedlania się na obszarze Tell Hassuna wyglądał następująco: nomadowie wędrowali w poszukiwaniu dogodnych warunków dla wypasu stad. W drodze wysiewali zboże i czekali w jednym miejscu do czasów żniw, po czym wędrowali dalej z przyczyn bliżej nieznanych (mógł to być konflikt z sąsiadami lub niekorzystne warunki naturalne). Terytorium, na którym rozwinęła się kultura Hassuna, widocznie było optymalnym terenem do założenia stałej osady.

    Tygrys (gr. Τίγρης Tígrēs lub Τίγρις Tígris, arab. دجلة, Nahr Dijlah) to obok Eufratu jedna z dwóch największych rzek Mezopotamii. Wypływa z gór Taurusu Wschodniego położonych w Turcji i przepływa przez Syrię (tylko 40 km) oraz Irak, w dolnym biegu łącząc się z Eufratem w okolicach Al Qurnah i formując rzekę Szatt al-Arab, która wpada do Zatoki Perskiej. Długość Tygrysu wynosi 1900 km, a powierzchnia dorzecza 375 tys. km². Na zachodnim brzegu Tygrysu leży stolica Iraku, Bagdad. Najważniejsze dopływy to Duży Zab, Mały Zab, Dijala (wszystkie lewostronne). Normalnie żeglowny jest od Bagdadu, a w trakcie wysokiego stanu wód nawet od Mosulu położonego w północnym Iraku.Regresja morza - wycofanie się morza z poprzednio zalanych terenów. Zachodzi wskutek ruchów pionowych skorupy ziemskiej albo ruchów eustatycznych, spowodowanych globalnym ochłodzeniem się klimatu. Regresja jest przeciwieństwem transgresji morskiej.

    W najstarszych trzech warstwach znaleziono ceramikę archaiczną, tj. niepolerowaną i ozdobioną farbą. Warstwy III–V zawierały niepolerowaną ceramikę z malowanymi lub nakłutymi igłą ozdobami (niekiedy oba sposoby zdobnictwa występowały razem). Wszystkie sześć warstw zawierały pozostałości po małych glinianych pomieszczeniach mieszkalnych skupionych wokół większych budynków. Prawdopodobnie konstrukcje były kryte dachami z drewna bądź trzciny. O istnieniu rolnictwa świadczą odnalezione sierpy z krzemienia połączonego bitumem z drewnianą rączką oraz ślady spichlerzy o wzmocnionych bitumem lub wapieniem ścianach. Prawdopodobnie zboże przechowywano w celach wysiewu. Odkryto także gliniane tacki do przesiewania zboża, kości udomowionych zwierząt i gliniany posążek bogini, przypominający figurkę Bogini Matki z Çatalhöyük.

    Tell Arpaczija – tell, stanowisko archeologiczne w północnym Iraku na obrzeżach miasta Mosul. Położone na lewym brzegu rzeki Tygrys, w odległości sześciu kilometrów od starożytnego miasta Niniwa. Odkryte na wzgórzu jedenaście poziomów archeologicznych podzielonych na cztery fazy stanowi najlepiej udokumentowaną sekwencję rozwoju kultury Halaf, której centrum stanowiło Tell Arpaczija. Początki osady datowane są na koniec VI tysiąclecia p.n.e.Krzemień - skała osadowa, skrytokrystaliczna, krzemionkowa (biochemiczna lub chemiczna), występująca w formie kulistych, bulwiastych, bochenkowatych lub soczewkowatych konkrecji w obrębie skał niekrzemionkowych, reprezentowanych przez wapienie, margle, dolomity. Z utworami otaczającymi tworzy ostre granice, co odróżnia je od czertu. Zwykle jest pokryty jasną korą krzemionkową, bardziej miękką od samego krzemienia.

    Schyłek kultury Hassuna nastąpił w okresie kryzysu ekologicznego wskutek regresji Morza Kaspijskiego. Zastąpiła ją kultura Halaf, dlatego w górnych warstwach wykopalisk na miejscu Tell Hassuna występuje już właściwa dla tej młodszej kultury ceramika.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • kultura Samarra

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. M. Bielicki, Zapomniany świat Sumerów, s. 44.
    2. ↑ Хассуна, Исторический словарь.
    3. ↑ J. Zabłocka, Historia Bliskiego Wschodu w starożytności (od początku osadnictwa do podboju perskiego), s. 29.
    4. M. Bielicki, Zapomniany świat Sumerów, s. 45.
    5. J. Zabłocka, Historia Bliskiego Wschodu w starożytności (od początku osadnictwa do podboju perskiego), s. 37.

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Bielicki M., Zapomniany świat Sumerów, Warszawa 1966.
  • Zabłocka J., Historia Bliskiego Wschodu w starożytności (od początku osadnictwa do podboju perskiego), Wrocław 1982. ​ISBN 83-04-00710-X​.
  • Хассуна, Исторический словарь.
    • Mosul (kurd. Mûsil, arab. موصل, al Mawsil) – miasto w północnym Iraku, położone nad Tygrysem ok. 350 km na północny zachód od Bagdadu. Jest stolicą muhafazy Niniwa.Samarra – kultura archeologiczna rozwijająca się w neolicie, nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznymi stanowiskami Tell es-Sawwan i Czoga Mami. Rozwój kultury przypadł na około połowę VI tysiąclecia p.n.e.




    Reklama

    Czas generowania strony: 0.724 sek.