Krasnoludek
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Maria Ewa Letki (ur. 2 listopada 1948) – polska pisarka, autorka opowiadań, bajek i powieści dla dzieci i młodzieży. Jej utwory tłumaczone są na język francuski, chiński i koreański. Jej książki zdobyły wiele nagród, w tym tytuł Książki Roku 2010 przyznawany przez Polską Sekcję IBBY (za Zaczarowane historie), Pióro Fredry 2010 (Zaczarowane historie), wyróżnienie Jury Profesjonalnego (dorosłe) w konkursie Nagroda Donga 2010 i nominację do Małego Donga Jury Dziecięcego oraz nominację do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2011 (Diabełek), Diabełek i Czarusia zostały wpisane na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej. W 2009 Maria Ewa Letki otrzymała nagrodę Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości.Graffiti – nazwa zbiorcza dla różniących się tematem i przeznaczeniem elementów wizualnych, np. obrazów, podpisów lub rysunków, które są umieszczane w przestrzeni publicznej lub prywatnej za pomocą różnych technik. Zazwyczaj tworzone jest anonimowo i bez odpowiednich zezwoleń lub – rzadziej – za zgodą albo na zamówienie właściciela pomalowanego obiektu, jak np. graffiti „Łobez – plan miasta” wykonany przez miejscowych twórców.
Krasnoludek, krasnal, gnom, skrzat – przyjazna ludziom istota pojawiająca się często w literaturze polskiej i zagranicznej, szczególnie w baśniach. Krasnoludki wyglądem przypominają małych ludzi. Przeważnie są przedstawiane w szpiczastych czerwonych czapeczkach, od koloru których pochodzi ich polska nazwa. Występują zarówno w baśniowej tradycji polskiej, jak i innych narodów europejskich.
Korzenie ludowe[ | edytuj kod]
W folklorze krasnoludki, zwane także kraśniętami, skrzatami, ubożętami, podziomkami lub inkluzami, to niewielkie istotki, opiekuńcze duszki domowe. Wywodzono je z dusz przodków lub zmarłych niemowląt. Źródłosłów nazwy jest dyskusyjny, człon krasny- zazwyczaj wiąże się z kolorem noszonych przez nie kubraczków i czapeczek, ale możliwe jest też jego tłumaczenie jako „piękny” lub „tłusty, tęgi”. Za dnia chowały się pod progiem, za piecem, w mysich norach czy zakamarkach kuźni lub stajni. W nocy, gdy domownicy położyli się spać, wychodziły i przed pianiem koguta chodziły wokół obejścia, dokańczając przerwane prace domowe i strzegąc dzieci przed złymi duchami. Sporadycznie występuje motyw złych krasnoludków, szkodzących ludziom.
Podania o krasnoludkach mają prawdopodobnie pochodzenie niemieckie, polska literatura wspomina o nich po raz pierwszy na przełomie XVI i XVII wieku.
Semantyka[ | edytuj kod]
Zgrubieniem nazwy krasnoludek, po raz pierwszy użytym w polskim tłumaczeniu dzieł literatury fantasy jest słowo krasnolud w Władcy Pierścieni J.R.R. Tolkiena autorstwa Marii Skibniewskiej. Słowa tego używa się dla określenia rasy istot niższych od człowieka (jednak nie tak małych, jak zwykle przedstawiane są krasnoludki), walecznych i honorowych, ceniących złoto i kamienie szlachetne.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]