Kontrola ruchu lotniczego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wieża kontroli ruchu lotniczego w Porcie Lotniczym Warszawa-Okęcie w Warszawie
Wieża kontroli lotniska w Nantes (Francja) od środka
Centrum kontroli obszarowej w Waszyngtonie
Centrum kontroli obszarowej w Brazylii
Kontrola lotów na amerykańskim lotniskowcu USS Lexington (CV-16)
Wskaźnik radarowy w Berlinie Zachodnim pokazujący położenie samolotów z 1989 roku
Wskaźnik radarowy w Rzymie pokazujący położenie samolotów z 1979 roku
Radar pierwotny (PSR) zintegrowany z radarem wtórnym (MSSR)

Kontrola ruchu lotniczego (ang. ATC – Air Traffic Control) – służba ustanowiona w celu zapobiegania niebezpiecznym zbliżeniom statków powietrznych ze sobą, zarówno podczas lotu, jak i na lotniskach. Kontrola ruchu lotniczego ma też na celu usprawnianie i utrzymywanie uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego.

Telefon (z gr. tele – daleko oraz phone – głos) – urządzenie końcowe dołączane do zakończenia łącza telefonicznego.Federalna Administracja Lotnictwa (ang. FAA - Federal Aviation Administration) - organ nadzoru lotniczego, agencja Ministerstwa Transportu Stanów Zjednoczonych powstała celem regulacji i nadzoru wszystkich aspektów lotnictwa cywilnego w Stanach Zjednoczonych. Została powołana do życia na mocy Federalnej Ustawy o Lotnictwie z 1958 roku jako Federal Aviation Agency. Obecną nazwę przybrała w 1966 roku, kiedy stała się częścią amerykańskiego Ministerstwa Transportu.

Skład[ | edytuj kod]

Do służby kontroli ruchu lotniczego zalicza się:

Separacja - w lotnictwie, zasada utrzymywania minimalnej odległości w pionie i w poziomie między statkami powietrznymi.Przestrzeń powietrzna kontrolowana – przestrzeń powietrzna o określonych rozmiarach, w której służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana zgodnie z klasyfikacją przestrzeni powietrznej. Poziom kontroli zmienia się w zależności od klas przestrzeni powietrznej. Kontrolowana przestrzeń powietrzna zwykle zakłada wyższe minimalne warunki pogodowe niż przestrzeń niekontrolowana.
  • kontrolę obszaru (ang. ACC – Area Control Centre) – ustanowioną w celu sprawowania kontroli ruchu lotniczego wobec lotów kontrolowanych wykonywanych w drogach lotniczych i górnej przestrzeni powietrznej.
  • kontrolę zbliżania (ang. APP – Approach Control) – ustanowioną w celu sprawowania kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych statków powietrznych przylatujących i odlatujących z lotnisk komunikacyjnych oraz przecinających rejony kontrolowane tych lotnisk.
  • kontrolę lotniska (ang. TWR – Tower) – ustanowioną w celu sprawowania kontroli ruchu lotniczego w ruchu lotniskowym.
  • kontrolę ruchu naziemnego (ang. GND – Ground Controller) – ustanowioną w celu sprawowania kontroli ruchu lotniczego wobec statków powietrznych znajdujących się na polu manewrowym lotniska kontrolowanego.

    • Zadania[ | edytuj kod]

    W ujęciu ogólnym zadania organów kontroli ruchu lotniczego obejmują:

    Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych.Eurocontrol – europejska organizacja ds. bezpieczeństwa żeglugi powietrznej. W jej skład wchodzi 39 państw członkowskich (w tym Unia Europejska). Polska należy do organizacji od 1 września 2004 roku
  • zapobieganie zderzeniom się statków powietrznych w czasie lotu;
  • zapobieganie zderzeniom się statków powietrznych ze sobą oraz przeszkodami na polu manewrowym lotniska;
  • utrzymanie uporządkowanego i sprawnego przepływu ruchu lotniczego.


    • Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]




    Warto wiedzieć że... beta

    Waszyngton, D.C., formalnie Dystrykt Kolumbii (ang. Washington, D.C. /ˈwɒʃɪŋtən ˌdiːˈsiː/, District of Columbia), potocznie nazywany Waszyngtonem lub D.C. – założona 16 lipca 1790 stolica Stanów Zjednoczonych.
    Samolot – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), utrzymujący się w powietrzu dzięki wytwarzanej sile nośnej za pomocą nieruchomych, w danych warunkach względem statku, skrzydeł. Ciąg potrzebny do utrzymania prędkości w locie poziomym wytwarzany jest przez jeden lub więcej silników.
    IFR (ang. Instrumental Flight Rules) – lot IFR oznacza lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów według wskazań przyrządów. Różni się on od VFR (Visual Flight Rules) tym, że polega się tylko na informacjach odczytywanych z przyrządów samolotu, bez używania zewnętrznych referencji wizualnych (np. obserwowanego położenia horyzontu).
    Berlin Zachodni (niem. West-Berlin, Berlin-West, Westberlin) – zachodnia część Berlina w latach 1949-1990, na którą składały się sektory okupowane przez aliantów zachodnich, od północy: francuski, brytyjski i amerykański – łącznie stanowiły one enklawę na terytorium NRD zarządzaną przez aliantów zachodnich.
    Wysokość przelotowa - optymalna wysokość na której statek powietrzny lub ptak uzyskuje po wznoszeniu właściwą dla niego prędkość przelotową. Dla statku powietrznego wysokość ta ściśle związana jest z poziomem lotu.
    Nantes (bret. Naoned) – miasto w zachodniej Francji, port nad Loarą (w regionie Kraj Loary, w departamencie Loara Atlantycka), historyczna stolica Bretanii.
    Control Zone, w skrócie CTR (ang. strefa kontrolowana lotniska) – przestrzeń kontrolowana od powierzchni ziemi lub wody do określonej wysokości. W zależności od wykorzystywanej klasy przestrzeni powietrznej, w strefie tej mogą być wykonywane loty VFR i IFR.

    Reklama