Konkurencja (ekonomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linie lotnicze konkurujące na rynku Europa-Japonia: Swiss i SAS

Konkurencja (łac. concurrentia ‘biec razem’ w rozumieniu współzawodnictwa czy rywalizacji) – mechanizm, za pomocą którego wszyscy uczestnicy procesu gospodarowania na poszczególnych rynkach dążą do osiągnięcia jak największych korzyści. Przykładowo producenci i sprzedawcy konkurują o kupujących, konsumenci konkurują o dobra, przedsiębiorcy o czynniki wytwórcze, pracownicy o miejsca pracy.

Nauki ekonomiczne – jedna z dziedzin naukowych w Polsce zgodnie z Uchwałą Centralnej Komisji do spraw Stopnii i Tytułów z dnia 23 czerwca 2003 roku w sprawie określania dziedzin nauki i dziedzin sztuki oraz dyscyplin naukowych i artystycznych (M.P. z 2003 r. Nr 40, poz. 586).Alokacja zasobów w gospodarce rozumiana jest przez wykaz lub wyczerpujący opis tego, co kto robi oraz kto co dostaje. Zakres możliwości alokacyjnych jest zależny od stanu techniki i wielkości zasobów w gospodarce. Ostateczna wartość alokacji zależna jest od gustów klienta, które decydują, jak ludzie oceniają to, co otrzymują.

Funkcja regulacyjna[ | edytuj kod]

Konkurencja jest więc mechanizmem regulującym funkcjonowanie gospodarki kapitalistycznej na trzy sposoby.

Po pierwsze konkurencja reguluje wymianę dóbr. Dostawcy i nabywcy na rynkach dóbr, konkurując między sobą, dochodzą do porozumienia co do wysokości cen i wielkości transakcji w procesie wymiany. Tym sposobem konkurencja prowadzi gospodarkę do osiągnięcia stanu równowagi, gdyż wielkość popytu równa się wielkości podaży na poszczególnych rynkach, czyli rynki zostają oczyszczone.

Czynniki produkcji (nakłady) – wszystkie zasoby materialne lub usługi wykorzystywane w procesie produkcji dóbr. W klasycznym ujęciu wyróżnia się następujące czynniki produkcji: praca, kapitał, ziemia. Lista czynników produkcji czasami jest rozszerzana lub skracana w zależności od sposobu opisywania zjawisk ekonomicznych przez danego teoretyka ekonomii. Przykładowo, ekonomista angielski, A. Marshall, za czwarty czynnik uznawał organizację. Ekonomista austriacki, J. Schumpeter, za czwarty czynnik uznawał przedsiębiorczość. We współczesnych analizach ekonomicznych czasami operuje się tylko dwoma czynnikami produkcji - pracą ludzką i kapitałem. Do pojęcia kapitału zalicza się wtedy również ziemię jako jedno z aktyw trwałych.Janusz Michał Beksiak (ur. 19 lutego 1929 w Grzegorzewie) – polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, wykładowca akademicki.

Po drugie, konkurencja reguluje alokację czynników produkcyjnych. Dzięki niej dostawcy i nabywcy na wszystkich rynkach czynników wytwórczych, konkurując między sobą, określają, jakie czynniki i w jakich ilościach zostaną wykorzystane do produkcji poszczególnych dóbr. Tak więc w gospodarce następuje efektywne wykorzystanie wszystkich zasobów czynników wytwórczych.

Przedsiębiorca – w polskim systemie prawa podmiot, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (art. 43 k.c.; art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Uważa się także za niego wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.Philip Kotler (ur. 27 maja 1931 w Chicago), ekonomista amerykański, honorowy profesor Katedry Marketingu Międzynarodowego w Kellogg School of Management na Northwestern University. Kellogg School of Management jest jedną z najważniejszych uczelni biznesu na świecie, kształcących w zakresie marketingu.

Po trzecie, konkurencja reguluje dystrybucję dochodów będących rezultatem funkcjonowania gospodarki. Dzięki procesowi wymiany dóbr i alokacji czynników zostają określone dochody jednostek uczestniczących w procesie gospodarowania odpowiednio do wartości wytworzonej przez nie dla społeczeństwa.

Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców. Producent – osoba lub przedsiębiorstwo produkujące towary w celu ich sprzedaży na rynku. Celem producenta jest zwykle maksymalizacja udziału jego produktów w rynku, a co za tym idzie maksymalizacja zysków.


Podstrony: 1 [2] [3]




Warto wiedzieć że... beta

Równowaga rynkowa jest jednym z fundamentalnych pojęć w ekonomii i w teorii ekonomii. Ogólnie, określa się tak sytuację, w której wszystkie siły rynkowe równoważą się, a wartości zmiennych ekonomicznych pozostają niezmienne. W szczególności, najczęściej mianem równowagi rynkowej określa się stan rynku, w którym ilość dóbr nabywanych przez konsumentów równa jest ilości tych dóbr wytwarzanych przez producentów, czyli stan w którym wielkość popytu na danym rynku jest równa wielkości podaży. Czynnikiem równoważącym podaż i popyt jest zazwyczaj cena. Cena, przy której występuje równowaga rynkowa nazywana jest ceną równowagi rynkowej.
Marketing – handel aktywny, wychodzący naprzeciw potrzebom klienta, próbujący odgadnąć skryte potrzeby klienta, usiłujący te potrzeby uświadamiać oraz pobudzać, a nawet kreować i zaspokajać je. Pojęcie marketingu zdefiniowano po raz pierwszy w 1941 roku i opisano je jako „prowadzenie działalności gospodarczej, odnoszącej się do przepływu towarów i usług od producenta do konsumenta lub użytkownika”.
Miejsce pracy (miejsce świadczenia pracy) – stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę, obustronnie uzgodniony, objęty ogólnym zakazem jednostronnej zmiany przez któregokolwiek z kontrahentów umowy.
Pracownik – jedna ze stron stosunku pracy (drugą jest pracodawca); taka osoba fizyczna, która wykonuje określonego rodzaju pracę na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem, w wyznaczonym przez niego miejscu i czasie, za co przysługuje mu wynagrodzenie.
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Bogusław Andrzej Czarny (ur. 1957) – polski ekonomista specjalizujący się w historii myśli ekonomicznej i metodologii ekonomii, wykładowca warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej.
Michael E. Porter (ur. 1947) - amerykański ekonomista, profesor, kierownik Instytutu Strategii i Konkurencji na Harvard Business School, światowej sławy ekspert w dziedzinie strategii organizacji i konkurencji.

Reklama