• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Koncert - forma muzyczna

    Przeczytaj także...
    Wirtuoz (wł. virtuoso z łac. virtus - umiejętność, doskonałość) - wybitny instrumentalista, mistrz danego instrumentu. Muzyk zdolny pokonać najbardziej skomplikowane problemy techniczne. Wirtuozeria może się łączyć z pogłębioną interpretacją, często jednak stanowi cel sam w sobie. We współczesnej kulturze muzycznej począwszy od XIX wieku, umacnia się przeświadczenie o prymacie interpretacji artystów nad wirtuozerią. Charakteryzuje się doskonałym słuchem i wyczuciem rytmu.<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
    Adam Jarzębski, Jarzembski, Harzebski, Harzebsky (ur. prawdopodobnie w ostatniej dekadzie XVI wieku w Warce nad Pilicą, zm. prawdopodobnie w ostatnich dniach 1648 lub na początku 1649 w Warszawie) – kompozytor wczesnego baroku, muzyk kapeli królewskiej w Warszawie, także poeta epoki baroku, budowniczy i administrator królewski, wójt wsi Piaseczno.
    Dawid Ojstrach wykonujący koncert skrzypcowy (1960)

    Koncert (łac. concerto – spieram się, walczę, współzawodniczę) – forma muzyczna, której istotą jest kontrastowanie partii zespołu (orkiestry) i partii solowej, zespołu i grupy solistów (concerto grosso), bądź samych partii solowych (np. koncerty wokalne).

    Sonata – instrumentalna forma muzyczna. Pierwotnie każdy utwór instrumentalny, w przeciwieństwie do wokalnego – kantaty. Z czasem wykształciła się w specyficzną formę.Forma muzyczna to ogólna budowa utworu muzycznego, efekt współdziałania elementów dzieła muzycznego. Jest to środek realizacji wyrazu emocjonalnego dzieła muzycznego, za pomocą technik kompozytorskich. Każdy utwór, będąc dziełem niepowtarzalnym, pozostaje w różnym stosunku do formy, a w wielu utworach schematy formalne krzyżują się ze sobą (np. forma pieśni z rondem). Każdy twór kojarzony z daną formą jest nierozerwalnie związany z konkretnym środkiem wykonawczym (obsadą).

    Określenie "koncert" było początkowo używane na określenia utworów wokalno-instrumentalnych, w których instrumenty grały niezależne partie - w przeciwieństwie do powszechnej praktyki renesansowej, w której instrumenty towarzyszące głosom tylko je dublowały. Przykładami tych najwcześniejszych koncertów są m.in. In Ecclesiis Giovanniego Gabrielego czy Saul, Saul, was verfolgst du mich Heinricha Schütza.

    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców. Orkiestra – duży zespół instrumentalny, liczący zazwyczaj od kilkunastu do kilkudziesięciu, a nawet ponad stu instrumentalistów. W celu synchronizacji gry takiej ilości wykonawców w orkiestrze potrzebny jest dyrygent.

    Pierwsze koncerty instrumentalne w swej obsadzie i konstrukcji przypominały wczesnobarokową sonatę solową czy canzonę instrumentalną jedno- lub wielogłosową z basso continuo. W muzyce polskiej słowa "concerto" jako pierwszy użył Adam Jarzębski do określenia utworów na 1-2 instrumentalne głosy solowe i basso continuo.

    Heinrich Schütz, sam podpisujący się jako Henrich, łac. Henricus Sagittarius, (ur. 18 października 1585, Bad Köstritz, zm. 6 listopada 1672, Drezno) – niemiecki kompozytor i organista; najwybitniejszy niemiecki kompozytor tworzący przed J.S. Bachem i jeden z najwybitniejszych kompozytorów XVII wieku, stawiany na równi z Claudio Monteverdim. We współpracy z poetą Martinem Opitzem von Boberfeld zaadaptował operę Ottavio Rinucciniego Dafne, pierwszą z librettem w języku niemieckim (zaginęła).<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>

    Później koncert w najczęściej spotykanej postaci ma budowę trzy-, cztero- (concerto da chiesa) lub - rzadziej - wieloczęściową i przeznaczony jest na jeden lub więcej (concerto grosso) instrumentów solowych z towarzyszeniem orkiestry. Forma koncertu ugruntowana została na przełomie XVII i XVIII wieku. Niektóre koncerty, zwłaszcza dziewiętnastowieczne, mają charakter wirtuozowski i popisowy.

    Dawid Fiodorowicz Ojstrach (ros. Давид Фёдорович Ойстрах, ur. 17 września/30 września 1908 w Odessie, zm. 24 października 1974 w Amsterdamie) – rosyjski skrzypek pochodzenia żydowskiego.Concerto grosso (l.m. concerti grossi, z wł. duży koncert) – popularna forma muzyki barokowej przeznaczona na zespół instrumentalny, a zbudowana zwykle z czterech do sześciu części. Opiera się na dialogu pomiędzy niewielką grupą solistów (concertino) i orkiestrą (tutti).

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Słownik wyrazów obcych, wyd. PWN, 1980
    2. Feliks Koneczny "Polskie Logos a Ethos", Poznań 1921

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Danuta Wójcik, ABC Form Muzycznych, wyd. Wyd. 2 popr, Kraków: Musica Iagellonica, 1997, ISBN 83-7099-061-4, OCLC 749833025.
    • <|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Giovanni Gabrieli (1555 - 12 sierpnia 1612 w Wenecji) - włoski kompozytor i organista, uczeń i bratanek Andrei Gabrielego, również kompozytora.




    Warto wiedzieć że... beta

    Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.
    Łacina, język łaciński (łac. lingua Latina, Latinus sermo) – język indoeuropejski z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, wywodzący się z Lacjum (łac. Latium), krainy w starożytnej Italii, na północnym skraju której znajduje się Rzym.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.015 sek.