• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Kodeks prawa kanonicznego z 1917

    Przeczytaj także...
    Kodeks (z łac. codex: księga, spis) – akt normatywny zawierający logicznie usystematyzowany zbiór przepisów regulujących określoną dziedzinę stosunków społecznych. Obecnie w Polsce kodeksy są wydawane w formie ustaw; w II RP kilka kodeksów wydano w formie rozporządzenia z mocą ustawy. Kodeks może mieć moc prawną równą ustawie zwykłej (tak jest obecnie w polskim prawie), ale w niektórych systemach prawnych jego pozycja może być wyższa, wskutek czego przepisy innych ustaw sprzeczne z kodeksem podlegają uchyleniu. Normy kodeksowe, nawet jeśli są równe innym ustawom, mają jednak szczególne znaczenie ze względu na kompleksowość normowanych spraw i proces interpretacji przepisów.Codex Iuris canonici auctoritate Joannis Pauli PP. II promulgatus (pol. Kodeks prawa kanonicznego, skrót: CIC lub KPK) – podstawowy dokument ustawodawczy Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego promulgowany 25 stycznia 1983 przez Jana Pawła II konstytucją apostolską Sacrae disciplinae leges. Wszedł w życie 27 listopada 1983 r. Zastąpił pio-benedyktyński kodeks prawa kanonicznego i liczne ustawy kościelne wydane po 1917.
    Prawo kanoniczne – w Kościołach chrześcijańskich różnych tradycji system norm prawnych określających funkcjonowanie poszczególnych Kościołów, prawa i obowiązki poszczególnych członków (duchownych i świeckich), sposób zarządzania Kościołem, jego strukturę, przestępstwa i kary za nie oraz elementarne przepisy liturgiczne.

    Codex Iuris Canonici, Pii X Pontificis Maximi iussu digestus, Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus (pol. kodeks prawa kanonicznego) – pierwsza nowoczesna kodyfikacja prawa kanonicznego Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego promulgowana 27 maja 1917 r. przez Benedykta XV bullą Providentissima Mater Ecclesia. Kodeks wszedł w życie 19 maja 1918.

    Kuria Rzymska – organ, przez który papież sprawuje swoją władzę. Kuria składa się z dykasterii i innych urzędów, z których każdy ma swój zakres działania, co wiąże się z odpowiedzialnością oraz odpowiednimi kompetencjami. Najważniejszymi działami Kurii są Sekretariat Stanu oraz kongregacje. Kolejne miejsca w hierarchii zajmują rady i komisje papieskie. Oprócz stałych urzędów papież może zwoływać konsystorze Kolegium Kardynalskiego w celu wyjaśnienia szczególnie trudnych kwestii. Powołano w szczególności Komisję Kardynalską ds. Organizacji i Problemów Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej, która zajmuje się zarządzaniem finansami Watykanu. Kuria stanowi osobisty personel papieża i jej organizacja zależy całkowicie od niego.Kościół katolicki – największa na świecie chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia określane mianem katolicyzmu. Kościół katolicki jest jednym z trzech głównych nurtów chrześcijaństwa, obok Cerkwi prawosławnej i Kościołów protestanckich.

    Kodeks składa się z pięciu ksiąg, które dzielą się na części (oprócz pierwszej), działy, tytuły, rozdziały i artykuły. Zawiera 2414 kanony, w razie potrzeby podzielone na paragrafy, a te - na numery.

  • Księga I. Normy ogólne (kan. 1-86)
  • Księga II. O osobach (kan. 87-725)
  • Księga III. O rzeczach (kan. 726-1551)
  • Księga IV. Procesy (kan. 1552-2194)
  • Księga V. Przestępstwa i kary (kan. 2195-2414)

    • Kodeks zastąpił wszystkie dotychczasowe przepisy z wyjątkami, które zostały określone w kan. 2-5. Obowiązywał Kościół obrządku łacińskiego, jednakże dotyczył również Kościołów wschodnich w sprawach wyraźnie wskazanych lub z samej ich natury. Uporządkował wiele instytucji przez włączenie norm, które wynikały do tej pory ze zwyczaju lub doktryny, a wiele z nich uregulował na nowo i w sposób odpowiadający potrzebom epoki.

    Benedykt XV (łac. Benedictus XV, właśc. Giacomo della Chiesa; ur. 21 listopada 1854 w Genui, zm. 22 stycznia 1922 w Rzymie) – papież w okresie od 3 września 1914 do 22 stycznia 1922.Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.

    Nie był jednak pozbawiony wad wśród których wskazywano przede wszystkim systematykę, w niektórych przypadkach zbytnią zwięzłość przepisów powodującą niejasność, niekonsekwencję terminologiczną, niejednolitość redakcji i odwoływanie się przy wykładni do prawa pozakodeksowego.

    Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie. Pius X (łac. Pius X, właśc. Giuseppe Melchiorre Sarto; ur. 2 czerwca 1835 w Riese, w prowincji Treviso, zm. 20 sierpnia 1914 w Rzymie) – papież w okresie od 4 sierpnia 1903 do 20 sierpnia 1914, święty Kościoła katolickiego.

    Przebieg prac kodyfikacyjnych[ | edytuj kod]

    19 marca 1904 papież Pius X w motu proprio Arduum sane munus powołał do życia Komisję Kodyfikacyjną oraz kolegium konsultorów w celu odnowienia dyscypliny kościelnej. Sekretarzem Komisji został mianowany Piotr Gasparri, który odegrał znaczącą rolę w przygotowywaniu kodyfikacji. Zwrócono się również do episkopatów o zgłaszanie propozycji, wyznaczenie swojego reprezentanta wśród członków Komisji lub też przedstawienie jednego duchownego spoza Rzymu, który miałby być w stałym kontakcie z organami ustanowionymi przez papieża. Również uczelnie kościelne mogły fakultatywnie uczestniczyć w pracach kodyfikacyjnych. Przesłane przez biskupów uwagi i propozycje poddane zostały opracowaniu przez konsultorów.

    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.Język polski (polszczyzna) – język naturalny należący do grupy zachodniosłowiańskich (do których należą również czeski, słowacki, kaszubski, dolnołużycki, górnołużycki i wymarły połabski), stanowiących część rodziny indoeuropejskiej.

    Szczegóły prac Komisji Kodyfikacyjnej nie są dokładnie znane. Po ośmiu latach prac projekt kodeksu został ukończony i w latach 1912-1914 został przesłany częściami biskupom i tym, którzy mieli prawo do udziału w soborze powszechnym do zaopiniowania. Treść projektu była objęta tajemnicą. Tym razem uwagi były opracowywane tylko przez Komisję Kodyfikacyjną.

    Biskup (łac. episcopus z gr. ἐπίσκοπος episkopos: nadzorca, opiekun) – w Kościołach chrześcijańskich duchowny o najwyższych święceniach. Urząd kościelny w Kościele katolickim i w kościołach prawosławnych uznawany za najwyższy stopień sakramentu kapłaństwa.Motu proprio (łac. z własnej inicjatywy) – list papieski o charakterze dekretu powstały z inicjatywy własnej papieża.

    W 1914 zmarł Pius X. Jego następca kontynuował prace z taką samą wytrwałością. Zrewidowany projekt został w 1916 przesłany do konsultacji, tym razem kardynałom i prałatom Kurii Rzymskiej. Na podstawie przesłanych uwag dokonano kolejnej redakcji projektu. Kodeks był już gotowy 4 grudnia 1916, kiedy to na konsystorzu tajnym papież zapowiedział promulgację kodeksu. Jednak jeszcze przed promulgacją papież ogłosił motu prioprio Alloquentes (marzec 1917) i Dei providentes (maj 1917) wprowadzając nowe regulacje dotyczące Kurii Rzymskiej. Wpłynęło to na ostateczną redakcję kodeksu.

    SUDOC (fr. Système Universitaire de Documentation, pol. Uniwersytecki System Dokumentacji) – centralny katalog informacji bibliograficznej francuskiego szkolnictwa wyższego.Pietro Gasparri (ur. 5 maja 1852 w Ussita, Perugia, zm. 18 listopada 1934 w Rzymie) – kardynał włoski, prawnik (doktor prawa kanonicznego i cywilnego), autor bardzo popularnego katechizmu.

    Został zastąpiony przez kodeks prawa kanonicznego z 1983.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • kodeks prawa kanonicznego
  • Corpus Iuris Canonici
  • kodeks prawa kanonicznego z 1983

    • Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]

  • Linki do Kodeksu prawa kanonicznego z 1917 roku (po łacinie i francusku)
    • Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.Rzym (wł., łac. Roma) – stolica i największe miasto Włoch, położone w środkowej części kraju w otoczeniu wzgórz, nad Tybrem, ośrodek administracyjny i polityczny (siedziba prezydenta, ministerstw i urzędów); stolica i główne miasto regionu administracyjno-historycznego Lacjum. Obszar administracyjny 1523 km², liczba ludności 2 748 809 (zespół miejski ok. 3 800 000).




    Warto wiedzieć że... beta

    Kodeks prawa kanonicznego – wspólna nazwa kościelnych aktów prawnych zawierających zasadniczy zrąb prawa kanonicznego Kościoła katolickiego.
    Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.
    Corpus Iuris Canonici (skr. CICa) – nazwa przyjęta dla oznaczenia grupy zbiorów prawa kanonicznego, które powstały od XII do XV wieku:

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.768 sek.