Kod
Przeczytaj także...
Kodowanie Huffmana (ang. Huffman coding) – jedna z najprostszych i łatwych w implementacji metod kompresji bezstratnej. Została opracowana w 1952 roku przez Amerykanina Davida Huffmana.Międzynarodowy kod samolotowy – alfanumeryczne oznaczenie przynależności państwowej statków powietrznych. Kod ten często potocznie nazywany jest "rejestracją" lub "numerami rejestracyjnymi" samolotów (statków powietrznych).
Kod bajtowy (ang. bytecode) – nazwa reprezentacji kodu używanej przez maszyny wirtualne oraz przez niektóre kompilatory. Kod składa się z ciągu instrukcji (których kody operacji mają zwykle długość jednego bajta, stąd nazwa), które nie odpowiadają bezpośrednio instrukcjom procesora i mogą zawierać instrukcje wysokiego poziomu (takie jak np. stwórz obiekt klasy X, połącz dwa łańcuchy itd.), jednak w przeciwieństwie do kodu źródłowego wymagają analizy tylko pojedynczych poszczególnych operacji.
Kodowanie Huffmana (ang. Huffman coding) – jedna z najprostszych i łatwych w implementacji metod kompresji bezstratnej. Została opracowana w 1952 roku przez Amerykanina Davida Huffmana.Międzynarodowy kod samolotowy – alfanumeryczne oznaczenie przynależności państwowej statków powietrznych. Kod ten często potocznie nazywany jest "rejestracją" lub "numerami rejestracyjnymi" samolotów (statków powietrznych).
Kod bajtowy (ang. bytecode) – nazwa reprezentacji kodu używanej przez maszyny wirtualne oraz przez niektóre kompilatory. Kod składa się z ciągu instrukcji (których kody operacji mają zwykle długość jednego bajta, stąd nazwa), które nie odpowiadają bezpośrednio instrukcjom procesora i mogą zawierać instrukcje wysokiego poziomu (takie jak np. stwórz obiekt klasy X, połącz dwa łańcuchy itd.), jednak w przeciwieństwie do kodu źródłowego wymagają analizy tylko pojedynczych poszczególnych operacji.
Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.
PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym. PUK jest przechowywany w systemie komputerowym operatora sieci i jest przydzielany do konkretnej karty SIM w momencie wydania jej abonentowi.Semiotyka (rzadziej używa się terminów "semiotyka logiczna", "semiologia" i "semantyka", z których dwa ostatnie mają też inne znaczenia) - jeden z trzech głównych (obok logiki formalnej i metodologii nauk) działów logiki, sam dzielący się na semantykę, pragmatykę i syntaktykę. Podział semiotyki na trzy główne działy pochodzi od Charlesa W. Morrisa. Semiotyka logiczna stanowi ogólną teorię znaków, zwłaszcza znaków językowych - wyrażeń. Zbliżony charakter ma semiotyka językoznawcza, która nie bada języków sformalizowanych, a jedynie języki naturalne (sama semiotyka logiczna, poza językami sformalizowanymi, bada także język naturalny). Zbliżony do syntaktyki logicznej charakter ma syntaktyka językoznawcza, semantyka logiczna ma swój odpowiednik w postaci semantyki językoznawczej.
W semiotyce kod to system znaków; wyróżnia się tutaj m.in. kody otwarte i zamknięte.
W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym k-wymiarowym, zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi złożonymi z informacji elementarnych , przyporządkowane są ciągi kodowe n-wymiarowe , czyli sygnały złożone z n sygnałów elementarnych , przy czym .
Geokodowanie – ustalanie współrzędnych geograficznych na podstawie innych danych geograficznych (np. kodu pocztowego, ulicy i miasta). Odwrotny proces tj. ustalanie adresu dla danego punktu na Ziemi, to odwrotne geokodowanie.EAN (ang. European Article Number – Europejski Kod Towarowy) – rodzina kodów kreskowych (symbolika) wprowadzona w 1976 roku przez stowarzyszenie European Article Numbering. Kod został opracowany na podstawie opracowanego wcześniej w USA i Kanadzie kodu UPC. Symbolika została zaimplementowana w globalnym systemie GS1. Jest to kod ciągły, numeryczny, modularny, samosprawdzalny z dodatkową obowiązkową cyfrą kontrolną. Kod wymaga stosunkowo wysokiej precyzji wydruku, stąd nie może być stosowany na niskiej jakości papierze (np. kartonie) oraz wymaga w miarę dobrej jakości drukarek.
Przykłady kodów[]
W informatyce, a dokładniej inżynierii oprogramowania, wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy.
Kod lotniska ICAO – powszechnie używana nazwa czteroliterowego tzw. wskaźnika lokalizacji (ang. Location Indicator), stanowiącego element dużego systemu adresowego używanego przez służby ruchu lotniczego, linie lotnicze itp. w tak zwanej stałej sieci łączności lotniczej (AFTN). Zostały one wprowadzone przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (International Civil Aviation Organization, ICAO).Karta SIM (ang. Subscriber Identity Module: moduł identyfikacji abonenta) – plastikowa karta elektroniczna wielkości karty kredytowej (85 × 54 mm, Full size), wielkości paznokcia (25 × 15 mm, Mini-sim), mniejsza (15 × 12 mm, Micro-sim) lub najmniejsza (12,3 × 8,8 mm, Nano-sim) z wbudowaną pamięcią i mikroprocesorem.
W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.
W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji można mówić o kodach korekcyjnych lub detekcyjnych.
Zobacz też[]
Warto wiedzieć że... beta
Nierówność Krafta-McMillana jest warunkiem koniecznym, który musi spełniać kod, aby był jednoznacznie dekodowalny. Dodatkowo jest to warunek konieczny, ale nie wystarczający aby kod był dekodowalny bez opóźnień; tak więc istnieją kody które spełniają tą nierówność, lecz nie są jednoznacznie dekodowalne bez opóźnienia (są jednoznacznie dekodowalne ale z opóźnieniami).
Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.
Kod Aikena - kod służący do przesyłania komunikatów cyfrowych, w którym cyfry dziesiętne występują z jednakowym prawdopodobieństwem. Poszczególne cyfry dziesiętne przedstawione są za pomocą ciągów bitowych o jednakowej długości. Długość słowa kodowego wynosi 4 bity (należy zakodować 10 cyfr dziesiętnych). Wagi kolejnych bitów w kodzie Aikena wynoszą 2421.
Domena internetowa – zbiór nazw systemu nazw DNS wykorzystywanego w Internecie, składający się z nazw umieszczonych w pewnym poddrzewie struktury DNS tj. zakończonych stałym sufiksem (np. ".wikipedia.org").
Kod prefiksowy lub przedrostkowy, także bezprefiksowy (ang. prefix code) – kod, w którym żadne ze słów kodowych nie jest przedrostkiem innego słowa; taki kod jest jednoznacznie dekodowalny. Dodatkowo każdy kod prefiksowy można reprezentować w formie drzew (dla kodów dwójkowych drzewo binarne).
Dwójkowy system liczbowy, system binarny, bin – pozycyjny system liczbowy, w którym podstawą jest liczba 2. Do zapisu liczb potrzebne są tylko dwie cyfry: 0 i 1.
Definicja intuicyjna:
Kod źródłowy to zapis programu komputerowego w formie czytelnej dla człowieka umożliwiający jego modyfikację i rozwój.