Kod

Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.

PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym. PUK jest przechowywany w systemie komputerowym operatora sieci i jest przydzielany do konkretnej karty SIM w momencie wydania jej abonentowi.Semiotyka (rzadziej używa się terminów "semiotyka logiczna", "semiologia" i "semantyka", z których dwa ostatnie mają też inne znaczenia) - jeden z trzech głównych (obok logiki formalnej i metodologii nauk) działów logiki, sam dzielący się na semantykę, pragmatykę i syntaktykę. Podział semiotyki na trzy główne działy pochodzi od Charlesa W. Morrisa. Semiotyka logiczna stanowi ogólną teorię znaków, zwłaszcza znaków językowych - wyrażeń. Zbliżony charakter ma semiotyka językoznawcza, która nie bada języków sformalizowanych, a jedynie języki naturalne (sama semiotyka logiczna, poza językami sformalizowanymi, bada także język naturalny). Zbliżony do syntaktyki logicznej charakter ma syntaktyka językoznawcza, semantyka logiczna ma swój odpowiednik w postaci semantyki językoznawczej.

W semiotyce kod to system znaków; wyróżnia się tutaj m.in. kody otwarte i zamknięte.

W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym k {\displaystyle k} $k$-wymiarowym, zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi x i → = ( x i 1 ; x i 2 … x i k ) , i = 1 , 2 , … , L {\displaystyle {\vec {x_{i}}}=(x_{i1};x_{i2}\dots x_{ik}),i=1,2,\dots ,L} ${\vec {x_{i}}}=(x_{i1};x_{i2}\dots x_{ik}),i=1,2,\dots ,L$ złożonymi z informacji elementarnych x i j , j = 1 , 2 , … , k , {\displaystyle x_{ij},j=1,2,\dots ,k,} $x_{ij},j=1,2,\dots ,k,$ przyporządkowane są ciągi kodowe n {\displaystyle n} $n$-wymiarowe s ( x i → = s i 1 , s i 2 , … , s i n ) , {\displaystyle s({\vec {x_{i}}}=s_{i1},s_{i2},\dots ,s_{in}),} $s({\vec {x_{i}}}=s_{i1},s_{i2},\dots ,s_{in}),$ czyli sygnały złożone z n {\displaystyle n} $n$ sygnałów elementarnych s i n , n ≠ , {\displaystyle s_{in},n\neq ,} $s_{in},n\neq ,$ przy czym n > k . {\displaystyle n>k.} $n>k.$

Geokodowanie – ustalanie współrzędnych geograficznych na podstawie innych danych geograficznych (np. kodu pocztowego, ulicy i miasta). Odwrotny proces tj. ustalanie adresu dla danego punktu na Ziemi, to odwrotne geokodowanie.EAN (ang. European Article Number – Europejski Kod Towarowy) – rodzina kodów kreskowych (symbolika) wprowadzona w 1976 roku przez stowarzyszenie European Article Numbering. Kod został opracowany na podstawie opracowanego wcześniej w USA i Kanadzie kodu UPC. Symbolika została zaimplementowana w globalnym systemie GS1. Jest to kod ciągły, numeryczny, modularny, samosprawdzalny z dodatkową obowiązkową cyfrą kontrolną. Kod wymaga stosunkowo wysokiej precyzji wydruku, stąd nie może być stosowany na niskiej jakości papierze (np. kartonie) oraz wymaga w miarę dobrej jakości drukarek.

Przykłady kodów

kod Aikena

kod ASCII [aski] (ang. American Standard Code for Information Interchange) – przypisujący 7-bitowej liczbie (128 kombinacji) znaki pisarskie

kod autoryzujący (ang. Auth-Info Code) unikalny kod generowany dla każdej domeny

kod bajtowy

kod Baudot

kod binarny i kod Graya

kod EBCDIC (ang. Extended Binary Coded Decimal Interchange Code) – rozszerzony dziesiętny zakodowany dwójkowo kod wymiany

kod genetyczny

kod Golda

kod Hamminga

kod Huffmana, tj. optymalny (najkrótszy) kod prefiksowy otrzymany za pomocą algorytmu Huffmana

kod językowy

kod kreskowy

jednowymiarowe (np. kod towarowy EAN)

dwuwymiarowe (np. kod QR)

kod lotniska IATA – trzyliterowy kod alfanumeryczny, służący do oznaczania portów lotniczych

kod lotniska ICAO (ang. Location Indicator) – powszechnie używana nazwa czteroliterowego tzw. wskaźnika lokalizacji

kod Morse’a

kod NATO (ang. NATO reporting names)

kod otwarty – jednoklasowy system znaków, do którego ciągle można wprowadzać nowe elementy. Przykładem kodu otwartego jest Unicode.

kod pocztowy

kod PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym

kod Q

kod samochodowy

kod samolotowy

kod splotowy

Unicode

kod zamknięty – jednoklasowy system znaków, do którego nie można wprowadzać nowych elementów.

W informatyce, a dokładniej inżynierii oprogramowania, wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy.

Unicode – komputerowy zestaw znaków mający w zamierzeniu obejmować wszystkie pisma używane na świecie. Definiują go dwa standardy – Unicode oraz ISO 10646. Znaki obu standardów są identyczne. Standardy te różnią się w drobnych kwestiach, m.in. Unicode określa sposób składu.Nazwy kodowe NATO (ang. NATO reporting names) – system oznaczeń wprowadzony w sojuszu NATO dla uzbrojenia i sprzętu wojskowego produkcji ZSRR, krajów bloku wschodniego oraz innych państw.

W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.

W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji można mówić o kodach korekcyjnych lub detekcyjnych.

Zobacz też

geokodowanie

nierówność Krafta-McMillana

szyfr