Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.
PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym. PUK jest przechowywany w systemie komputerowym operatora sieci i jest przydzielany do konkretnej karty SIM w momencie wydania jej abonentowi.Semiotyka (rzadziej używa się terminów "semiotyka logiczna", "semiologia" i "semantyka", z których dwa ostatnie mają też inne znaczenia) - jeden z trzech głównych (obok logiki formalnej i metodologii nauk) działów logiki, sam dzielący się na semantykę, pragmatykę i syntaktykę. Podział semiotyki na trzy główne działy pochodzi od Charlesa W. Morrisa. Semiotyka logiczna stanowi ogólną teorię znaków, zwłaszcza znaków językowych - wyrażeń. Zbliżony charakter ma semiotyka językoznawcza, która nie bada języków sformalizowanych, a jedynie języki naturalne (sama semiotyka logiczna, poza językami sformalizowanymi, bada także język naturalny). Zbliżony do syntaktyki logicznej charakter ma syntaktyka językoznawcza, semantyka logiczna ma swój odpowiednik w postaci semantyki językoznawczej.
W semiotyce kod to system znaków; wyróżnia się tutaj m.in. kody otwarte i zamknięte.
W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym
k
{\displaystyle k}
-wymiarowym, zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi
x
i
→
=
(
x
i
1
;
x
i
2
…
x
i
k
)
,
i
=
1
,
2
,
…
,
L
{\displaystyle {\vec {x_{i}}}=(x_{i1};x_{i2}\dots x_{ik}),i=1,2,\dots ,L}
złożonymi z informacji elementarnych
x
i
j
,
j
=
1
,
2
,
…
,
k
,
{\displaystyle x_{ij},j=1,2,\dots ,k,}
przyporządkowane są ciągi kodowe
n
{\displaystyle n}
-wymiarowe
s
(
x
i
→
=
s
i
1
,
s
i
2
,
…
,
s
i
n
)
,
{\displaystyle s({\vec {x_{i}}}=s_{i1},s_{i2},\dots ,s_{in}),}
czyli sygnały złożone z
n
{\displaystyle n}
sygnałów elementarnych
s
i
n
,
n
≠
,
{\displaystyle s_{in},n\neq ,}
przy czym
n
>
k
.
{\displaystyle n>k.}
Geokodowanie – ustalanie współrzędnych geograficznych na podstawie innych danych geograficznych (np. kodu pocztowego, ulicy i miasta). Odwrotny proces tj. ustalanie adresu dla danego punktu na Ziemi, to odwrotne geokodowanie.EAN (ang. European Article Number – Europejski Kod Towarowy) – rodzina kodów kreskowych (symbolika) wprowadzona w 1976 roku przez stowarzyszenie European Article Numbering. Kod został opracowany na podstawie opracowanego wcześniej w USA i Kanadzie kodu UPC. Symbolika została zaimplementowana w globalnym systemie GS1. Jest to kod ciągły, numeryczny, modularny, samosprawdzalny z dodatkową obowiązkową cyfrą kontrolną. Kod wymaga stosunkowo wysokiej precyzji wydruku, stąd nie może być stosowany na niskiej jakości papierze (np. kartonie) oraz wymaga w miarę dobrej jakości drukarek.
kod Aikena
kod ASCII [aski] (ang. American Standard Code for Information Interchange) – przypisujący 7-bitowej liczbie (128 kombinacji) znaki pisarskie
kod autoryzujący (ang. Auth-Info Code) unikalny kod generowany dla każdej domeny
kod bajtowy
kod Baudot
kod bezpieczeństwa – składa się z liter IP i dwóch do czterech znaków, z których pierwszy oznacza odporność na penetrację ciał stałych, a drugi na penetrację wody
kod binarny i kod Graya
kod EBCDIC (ang. Extended Binary Coded Decimal Interchange Code) – rozszerzony dziesiętny zakodowany dwójkowo kod wymiany
kod genetyczny
kod Golda
kod Hamminga
kod Huffmana, tj. optymalny (najkrótszy) kod prefiksowy otrzymany za pomocą algorytmu Huffmana
kod językowy
kod kreskowy
jednowymiarowe (np. kod towarowy EAN)
dwuwymiarowe (np. kod QR)
kod lotniska IATA – trzyliterowy kod alfanumeryczny, służący do oznaczania portów lotniczych
kod lotniska ICAO (ang. Location Indicator) – powszechnie używana nazwa czteroliterowego tzw. wskaźnika lokalizacji
kod Morse’a
kod NATO (ang. NATO reporting names)
kod otwarty – jednoklasowy system znaków, do którego ciągle można wprowadzać nowe elementy. Przykładem kodu otwartego jest Unicode.
kod pocztowy
kod PUK (ang. Personal Unblocking Key) – ośmiocyfrowy kod umożliwiający odblokowanie karty SIM używanej w telefonie komórkowym
kod Q
kod samochodowy
kod samolotowy
kod splotowy
Unicode
kod zamknięty – jednoklasowy system znaków, do którego nie można wprowadzać nowych elementów.
W informatyce, a dokładniej inżynierii oprogramowania, wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy.
Unicode – komputerowy zestaw znaków mający w zamierzeniu obejmować wszystkie pisma używane na świecie. Definiują go dwa standardy – Unicode oraz ISO 10646. Znaki obu standardów są identyczne. Standardy te różnią się w drobnych kwestiach, m.in. Unicode określa sposób składu.Nazwy kodowe NATO (ang. NATO reporting names) – system oznaczeń wprowadzony w sojuszu NATO dla uzbrojenia i sprzętu wojskowego produkcji ZSRR, krajów bloku wschodniego oraz innych państw.
W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.
W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji można mówić o kodach korekcyjnych lub detekcyjnych.
geokodowanie
nierówność Krafta-McMillana
szyfr

Warto wiedzieć że... beta
Kod lotniska ICAO – powszechnie używana nazwa czteroliterowego tzw. wskaźnika lokalizacji (ang. Location Indicator), stanowiącego element dużego systemu adresowego używanego przez służby ruchu lotniczego, linie lotnicze itp. w tak zwanej stałej sieci łączności lotniczej (AFTN). Zostały one wprowadzone przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (International Civil Aviation Organization, ICAO).
Karta SIM (ang. Subscriber Identity Module: moduł identyfikacji abonenta) – plastikowa karta elektroniczna wielkości karty kredytowej (85 × 54 mm, Full size), wielkości paznokcia (25 × 15 mm, Mini-sim), mniejsza (15 × 12 mm, Micro-sim) lub najmniejsza (12,3 × 8,8 mm, Nano-sim) z wbudowaną pamięcią i mikroprocesorem.
Nierówność Krafta-McMillana jest warunkiem koniecznym, który musi spełniać kod, aby był jednoznacznie dekodowalny. Dodatkowo jest to warunek konieczny, ale nie wystarczający aby kod był dekodowalny bez opóźnień; tak więc istnieją kody które spełniają tą nierówność, lecz nie są jednoznacznie dekodowalne bez opóźnienia (są jednoznacznie dekodowalne ale z opóźnieniami).
Kod Aikena - kod służący do przesyłania komunikatów cyfrowych, w którym cyfry dziesiętne występują z jednakowym prawdopodobieństwem. Poszczególne cyfry dziesiętne przedstawione są za pomocą ciągów bitowych o jednakowej długości. Długość słowa kodowego wynosi 4 bity (należy zakodować 10 cyfr dziesiętnych). Wagi kolejnych bitów w kodzie Aikena wynoszą 2421.
Domena internetowa – zbiór nazw systemu nazw DNS wykorzystywanego w Internecie, składający się z nazw umieszczonych w pewnym poddrzewie struktury DNS tj. zakończonych stałym sufiksem (np. ".wikipedia.org").
Kod prefiksowy lub przedrostkowy, także bezprefiksowy (ang. prefix code) – kod, w którym żadne ze słów kodowych nie jest przedrostkiem innego słowa; taki kod jest jednoznacznie dekodowalny. Dodatkowo każdy kod prefiksowy można reprezentować w formie drzew (dla kodów dwójkowych drzewo binarne).
Dwójkowy system liczbowy, system binarny, bin – pozycyjny system liczbowy, w którym podstawą jest liczba 2. Do zapisu liczb potrzebne są tylko dwie cyfry: 0 i 1.