Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.

W semiotyce kod to system znaków; wyróżnia się tutaj m.in. kody otwarte i zamknięte.

W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym k {\displaystyle k} -wymiarowym, zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi x i → = ( x i 1 ; x i 2 … x i k ) , i = 1 , 2 , … , L {\displaystyle {\vec {x_{i}}}=(x_{i1};x_{i2}\dots x_{ik}),i=1,2,\dots ,L} złożonymi z informacji elementarnych x i j , j = 1 , 2 , … , k , {\displaystyle x_{ij},j=1,2,\dots ,k,} przyporządkowane są ciągi kodowe n {\displaystyle n} -wymiarowe s ( x i → = s i 1 , s i 2 , … , s i n ) , {\displaystyle s({\vec {x_{i}}}=s_{i1},s_{i2},\dots ,s_{in}),} czyli sygnały złożone z n {\displaystyle n} sygnałów elementarnych s i n , n ≠ , {\displaystyle s_{in},n\neq ,} przy czym n > k . {\displaystyle n>k.}

Przykłady kodów[ | edytuj kod]

W informatyce, a dokładniej inżynierii oprogramowania, wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy.

W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.

W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji można mówić o kodach korekcyjnych lub detekcyjnych.

Zobacz też[ | edytuj kod]