Katastrofa kosmiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artystyczna wizja uderzenia ciała pozaziemskiego w powierzchnię Ziemi.

Katastrofy kosmiczne – rodzaj katastrof naturalnych, której źródła znajdują się poza Ziemią. Chodzi tu głównie o upadki komet bądź planetoid na powierzchnię Ziemi, ale także o takie zjawiska jak bliski Ziemi wybuch supernowej czy burze magnetyczne zakłócające działalność sztucznych satelitów.

Tsunami (jap. 津波, tsunami, pol. fala portowa (tsu – port, przystań; nami – fala) – fala oceaniczna, wywołana podwodnym trzęsieniem ziemi, wybuchem wulkanu bądź osuwiskiem ziemi (lub cieleniem się lodowców), rzadko w wyniku upadku meteorytu.Planetoida (planeta + gr. eídos postać), asteroida (gr. asteroeidés – gwiaździsty), planetka (ang. minor planet) – ciało niebieskie o małych rozmiarach – od kilku metrów do czasem ponad 1000 km, obiegające Słońce, posiadające stałą powierzchnię skalną lub lodową, bardzo często – przede wszystkim w przypadku planetoid o mniejszych rozmiarach i mało masywnych – o nieregularnym kształcie, często noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami.

Obecnie (maj 2017) nie ma udokumentowanego przypadku śmierci człowieka w wyniku upadku obiektu pochodzenia pozaziemskiego (meteorytu), chociaż znane są przypadki, w których upadek małego ciała niebieskiego wywołał szkody materialne lub pośrednio spowodował obrażenia u ludzi (np. poprzez falę uderzeniową wywołaną wtargnięciem w atmosferę), jak w przypadku meteoru czelabińskiego (15 lutego 2013).

NASA (National Aeronautics and Space Administration) (pl. Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej) – agencja rządu Stanów Zjednoczonych odpowiedzialna za narodowy program lotów kosmicznych, ustanowiona 29 lipca 1958 r. na mocy National Aeronautics and Space Act, zastępując poprzednika – National Advisory Committee for Aeronautics. Jest wydziałem Departamentu Obrony USA i jest mu bezpośrednio podległa.Fala uderzeniowa – cienka warstwa, w której następuje gwałtowny wzrost ciśnienia gazu, rozchodząca się szybciej niż dźwięk. Fale uderzeniowe powstają podczas silnego wybuchu, ruchu ciała z prędkością ponaddźwiękową (np. samolot).

Potencjalne zagrożenia[ | edytuj kod]

Bolidy zarejestrowane w atmosferze Ziemi w latach 1994–2013, świadczące o częstości uderzeń małych ciał niebieskich w naszą planetę

W Układzie Słonecznym krąży wiele małych ciał, od drobnego pyłu kosmicznego po sięgające wielu kilometrów średnicy komety czy planetoidy. Prawdopodobieństwo zderzenia Ziemi z większymi z tych obiektów jest bardzo małe, największe obiekty bliskie Ziemi (ang. near-Earth-objects, NEO) są także stale monitorowane. O tym, że takie upadki zdarzały się w przeszłości świadczą kratery meteorytowe, z których pojedyncze wiążą się czasowo ze zjawiskiem masowego wymierania organizmów ziemskich.

Sztuczny satelita – satelita wykonany przez człowieka poruszający się po orbicie wokół ciała niebieskiego. Pierwszym sztucznym satelitą był Sputnik 1, wyniesiony na orbitę wokół Ziemi przez Związek Radziecki w 1957.Małe ciało Układu Słonecznego – obiekt astronomiczny krążący wokół Słońca, który nie jest ani planetą, ani planetą karłowatą.

Według szacunków NASA liczba obiektów bliskich Ziemi, które mogą przedrzeć się przez atmosferę Ziemi (o średnicy powyżej 50 m) wynosi około miliona, w tym ponad 1000 o rozmiarach powyżej 1 km. Potencjalne zagrożenie, jakie stwarzają te obiekty, ocenia się w 10-stopniowej skali Torino, która dzieli je na pięć klas:

Obiekty bliskie Ziemi (NEO od ang. Near-Earth objects) – planetoidy, komety i meteoroidy, których orbity przechodzą blisko orbity Ziemi. Przyjmuje się, że są to obiekty, których część orbity jest w odległości mniejszej niż 1,3 j.a. od Słońca. Zależnie od ich rozmiarów i bliskości, obiekty NEO są też łatwiejsze w dostępie dla sond kosmicznych z Ziemi i są ważne dla przyszłych badań naukowych i rozbudowy komercyjnej. Niektóre planetoidy bliskie Ziemi mogą być osiągane ze znacznie mniejszą zmianą prędkości (ΔV) niż Księżyc.Kilometr (symbol: km) – powszechnie stosowana wielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Dokładniej, kilometr to 1000 metrów. Stowarzyszona i dość często używana jednostka powierzchni to kilometr kwadratowy (symbol: km²), a objętości – kilometr sześcienny (symbol: km³).
  • obiekty nie zagrażające Ziemi,
  • obiekty, które zasługują na obserwację,
  • obiekty, którym należy się większe zainteresowanie,
  • obiekty zagrażające Ziemi,
  • obiekty, z którymi kolizja jest nieunikniona.


    • Podstrony: 1 [2] [3]




    Warto wiedzieć że... beta

    Biblioteka Narodowa Izraela (hebr. הספרייה הלאומית; dawniej: Żydowska Biblioteka Narodowa i Uniwersytecka, hebr. בית הספרים הלאומי והאוניברסיטאי) – izraelska biblioteka narodowa w Jerozolimie.
    Supernowa – w astronomii termin określający kilka rodzajów kosmicznych eksplozji, które powodują powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach bądź miesiącach staje się niemal niewidoczny. Istnieją dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe i pozbawiona ciśnienia promieniowania gwiazda zaczyna zapadać się pod własnym ciężarem, lub też biały karzeł tak długo pobierał masę z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara, co spowodowało eksplozję termojądrową. W obydwu przypadkach, następująca eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy. Utworzona w ten sposób mgławica jest bardzo nietrwała i ulega całkowitemu zniszczeniu już po okresie kilkudziesięciu tysięcy lat, znikając zupełnie bez śladu. Z tego powodu w Drodze Mlecznej znamy obecnie zaledwie 265 pozostałości po supernowych, choć szacunkowa liczba tego rodzaju wybuchów w ciągu ostatnich kilku miliardów lat jest rzędu wielu milionów.
    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
    Ozon (stgr. ὄζον [ódzōn] – woniejący), tritlen (O3) – alotropowa odmiana tlenu składająca się z trójatomowych cząsteczek.
    Krater Chicxulub – stary krater uderzeniowy położony na Półwyspie Jukatan i częściowo pod wodami Zatoki Meksykańskiej. Jego środek znajduje się w pobliżu meksykańskiego miasta Chicxulub, od którego pochodzi jego nazwa. Krater ma około 150 km szerokości z zewnętrznym pierścieniem o średnicy ok. 240 km (starsze oszacowania podają inne wartości, np. 180 km) i około 1 km głębokości, choć jego tymczasowa głębokość wynosiła około 30 km. Struktura uderzeniowa, pogrzebana obecnie pod warstwą osadów, pochodzi z przełomu kredy i paleogenu, sprzed 66,038 mln lat (choć niektórzy naukowcy sugerowali, że jest on starszy o około 300 000 lat niż Granica K-T).
    Klęska żywiołowa (kataklizm) – ekstremalne zjawisko naturalne powodujące znaczne szkody na terenie objętym tym zjawiskiem, pozostawiające po sobie często zmieniony obraz powierzchni ziemi. Powoduje ono również wysokie straty w gospodarce człowieka, może przemodelować stan przyrody, a nawet zagrażać życiu ludzkiemu.
    Ziemia (łac. Terra) − trzecia, licząc od Słońca, a piąta co do wielkości planeta Układu Słonecznego. Pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego.

    Reklama