Kartusz - hieroglif
Cheops (z gr.) – władca starożytnego Egiptu IV dynastii z okresu Starego Państwa. Imię "Cheops" to spopularyzowana przez Herodota, grecka forma egipskiego imienia Chu-fu, skrótu od Chnum-chuefui (z egip. Chnum mnie chroni).Termin ten pojawił się w XVI wieku p.n.e., gdy Egipt wkroczył w okres silnej ekspansji terytorialnej pod rządami XVIII dynastii. Po zjednoczeniu kraju przez Narmera egipski władca nosił tytuł nesut-biti – Ten-który-należy-do-pszczoły-i-trzciny, bowiem w tym okresie godłem Górnego Egiptu była pszczoła, a Dolnego – trzcina. Z biegiem czasu zaczęto używać tytułu Król Górnego i Dolnego Egiptu oraz Król Południa i Król Północy.
Starożytny Egipt (egip. Kemet, Czarna Ziemia) – wysoko rozwinięta cywilizacja starożytnego Bliskiego Wschodu położona w północno-wschodniej Afryce w dolinie i delcie Nilu (z oazami Pustyni Libijskiej włącznie). W okresie największego rozkwitu (Nowe Państwo) obejmująca swoim zasięgiem także Nubię (Kusz) oraz Punt na południu, Syropalestynę (Retenu) na północnych rubieżach azjatyckich, oraz tereny libijskie na północnym zachodzie.
Kartusz faraona Cheopsa
Kartusz – w starożytnym Egipcie magiczna pętla-węzeł szen, oznaczająca „Uniwersum”. Dosłownie w języku egipskim „kartusz” to szenu, słowo o takim samym rdzeniu jak szeni „otaczać”.
Pierwotnie kartusz to koło, w którym umieszczane było imię króla, wchodzące w skład Królewskiego Protokołu. Czy koło to oznaczało dysk solarny czy też „wszystko, co oznacza słońce”, czyli świat, którym rządził faraon? Być może obie interpretacje są prawidłowe. Bardzo wcześnie owo koło wydłużyło się, aby móc objąć całe imię władcy. Znane są bardzo rzadkie przykłady okrągłych kartuszy.
Pojawiają się jako podwójny sznur z zawiązanymi dwoma końcami czy pusta pieczęć.
Używano ich w celu identyfikacji władcy: papirusy, stele, reliefy w świątyniach, malowidła w grobowcach i w formie pieczęci (np. odciskane w świeżej zaprawie po zamknięciu królewskiego grobowca).
Przypisy[ | edytuj kod]
- Guy Ratchet, Słownik cywilizacji egipskiej, 2004.