Karantania
Intronizacja (łac. inthronizatio, inthronizare; gr. enthronídzein (thrónos tron)) – wyniesienie na tron. Terminem tym określa się wyniesienie do rządów nowego papieża lub biskupa, a także koronację króla.Ljudevit Posawski był chorwackim księciem południowej Panonii od roku 810 do 823. Jego główną siedzibą był Sisak. Będąc władcą panońskich Chorwatów skutecznie opierał się atakom Franków, dzięki tem stał się prekursosem zjednoczenia Dalmacji i Panonii w Królestwo Chorwacji.
Słoweńcy karynccy (słoweń. Koroški Slovenci, niem. Kärntner Slowenen) – określenie autochtonicznej ludności narodowości słoweńskiej zamieszkującej południową część austriackiego kraju związkowego Karyntia. Austriacki traktat państwowy z 15 maja 1955 roku gwarantuje im status mniejszości narodowej, a co za tym idzie daje m.in. prawo do dwujęzycznego, niemiecko–słoweńskiego, nazewnictwa geograficznego i szkolnictwa.
Karantania − jedno z pierwszych państw słowiańskich w historii, założone przez osiadłe na terenach dzisiejszej Austrii i Słowenii plemię Karantan. Jego początki są nieznane.
Historia[ | edytuj kod]
Państwo karantańskie istniało już w VII wieku, być może nawet wcześniej. Jego władca Waluk miał udzielić wsparcia zbrojnego Samonowi podczas wojny z Frankami.
W VIII wieku Karantania toczyła wojny z Awarami. Pierwsza nie budząca wątpliwości wzmianka o tym państwie związana jest z księciem Borutą, który około 745 roku, w obliczu najazdu awarskiego, zwrócił się o pomoc do Bawarii. Bawarowie udzielili Karantanom wsparcia, jednak korzystając z sytuacji podporządkowali kraj królowi Franków. Następca Boruty, Kakacjusz, musiał już uzyskać zgodę Franków na objęcie tronu. Za jego panowania Karantania przyjęła chrzest w obrządku łacińskim.
Po śmierci Chotimira w 769 roku doszło do powstania zwolenników pogaństwa. Powstanie stłumione zostało w wyniku interwencji bawarskiej, a na tronie osadzony został wówczas Waltunk.
W 819 roku Karantania przyłączyła się do powstania Ljudevita Posawskiego. Po jego upadku w 822 państwo zostało zlikwidowane i włączone bezpośrednio do państwa Franków.
Ustrój Karantanii oparty był na dawnym systemie organizacji plemiennej. Władca współrządził wraz z grupą możnych wywodzącą się ze starszyzny plemiennej. Dużą rolę w państwie odgrywali także tzw. kosezi, wojownicy zobowiązani do służby wojskowej.
Kosezi dokonywali wyboru księcia, który następnie był intronizowany na książęcym kamieniu w Krnskim Gradzie (Karnburg).
Władcy Karantanii[ | edytuj kod]
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Jerzy Skowronek , Mieczysław Tanty , Tadeusz Wasilewski , Historia Słowian południowych i zachodnich, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 24, ISBN 83-01-07549-X .
- Encyklopedia historyczna świata, tom IX, wyd. Opres, Kraków 2001, ss. 183-184, ISBN 83-85909-70-2.
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 114, ISBN 83-85719-85-7.