Francuski karabinier z 1787 roku
Karabinierzy – we Francji w XVII w. wyborowi żołnierze lekkiej jazdy uzbrojeni w broń palną; później określenie to odnoszono do niektórych pułków jazdy we Francji, Austrii, Prusach i Rosji.
W Polsce Regiment Gwardii Konnej Litewskiej przemianowano w 1793 na Regiment Karabinierów Gwardii.
W końcu XVIII w. nazwę zaczęto stosować również wobec jednostek piechoty (najpierw we Francji) – początkowo określając tak jedną z kompanii pułku, potem niektóre wyodrębnione pułki.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>Rzeczpospolita, od XVII wieku częściej znana jako Rzeczpospolita Polska (lit. Respublika lub Žečpospolita, biał. Рэч Паспалітая, ukr. Річ Посполита, ros. Речь Посполитая, rus. Рѣчь Посполита, łac. Res Publica, współczesne znaczenie: republika) oraz Rzeczpospolita Obojga Narodów – państwo federacyjne złożone z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego istniejące w latach 1569–1795 na mocy unii lubelskiej (kres federacji w 1791 roku przyniosła Konstytucja 3 maja, ustanawiając państwo unitarne – Rzeczpospolitą Polską). Korona i Litwa stanowiły dla szlachty jedną całość, pomimo dzielących je różnic regionalnych, sprzecznych interesów i odrębności ustrojowych.
W wojsku Królestwa Polskiego karabinierami nazywano kompanie wyborowe strzelców pieszych, w okresie powstania listopadowego – Dywizjon Karabinierów Konnych, a w powstaniu styczniowym – żołnierzy uzbrojonych w karabiny gwintowane.
Obecnie karabinierami nazywani są żandarmi we Włoszech (Carabinieri), wojska wewnętrzne w Mołdawii oraz straż graniczna w Hiszpanii.
Polski karabinier konny z okresu powstania listopadowego
Regiment Gwardii Konnej Wielkiego Księstwa Litewskiego – oddział jazdy armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.Powstanie listopadowe, wojna polsko-rosyjska 1830-1831 – polskie powstanie narodowe przeciw Rosji, które wybuchło w nocy z 29 listopada na 30 listopada 1830, a zakończyło się 21 października 1831. Zasięgiem swoim objęło Królestwo Polskie i część ziem zabranych (Litwę, Żmudź i Wołyń).
Hiszpańscy karabinierzy w Pirenejach (1892)
Mała encyklopedia wojskowa. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1970, tom II, s. 22
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Francuskie jednostki elitarne i gwardyjskie – uzupełnienie
Pułk Królewskich Karabinierów (hiszpański) 1808

Mołdawia, Republika Mołdawii (mołd., rum. Moldova; mołd., rum. Republica Moldova; ros. Молдавия; czasem używana jest niezalecana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP nazwa Mołdowa) – państwo europejskie położone na terenach historycznej Besarabii jak i obszarów położonych na lewym brzegu Dniestru (tzw. "Naddniestrze"). Graniczy z Ukrainą i Rumunią. W jej skład wchodzi także Terytorium Autonomiczne Gagauzji, gdzie językami urzędowymi są obok mołdawskiego gagauski i rosyjski, choć sami Rosjanie stanowią niewielką część ludności tego obszaru. Rdzenną ludność Gagauzji (Gagauz Yeri) (ponad 80%) stanowią Gagauzi – tureckojęzyczni prawosławni chrześcijanie.Pułk (przestarz. i w większości języków "regiment") – jednostka wojskowa w różnych rodzajach wojsk, pełniąca funkcje administracyjne, szkoleniowe i logistyczne (kwatermistrzowskie).
Warto wiedzieć że... beta
Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane.
Broń palna – broń miotająca pociski energią gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego. W zależności od rodzaju zastosowanego układu miotającego, dzieli się ona na broń lufową i broń rakietową.
Uzbrojenie lub "Oręż" to wszelkie środki walki umożliwiające zadanie przeciwnikowi strat w ludziach (sile żywej) i sprzęcie. Wyróżnianych jest wiele rodzajów uzbrojenia wykorzystywanego przez różne formacje wojskowe na przestrzeni dziejów. Podstawowy podział uzbrojenia wyróżnia uzbrojenie defensywne (obronne) oraz uzbrojenie ofensywne.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Jazda, kawaleria (z wł. cavalleria), konnica – terminem tym określa się wojsko walczące lub poruszające się na koniach.
Szaserzy (fr. chasseurs à cheval lub chasseurs à pied; od chasseur – strzelec, myśliwy, à cheval – konny, à pied – pieszy) – typ najpierw: piechoty, potem również lekkiej kawalerii, istniejący w armii francuskiej od czasów wojny o sukcesję austriacką.
Szwoleżerowie (z fr. chevau-léger, od cheval – koń i léger – lekki) – formacja wojskowa lekkiej kawalerii. Jako pierwszy ten rodzaj wojska wyodrębnił Ludwik XII Walezjusz w 1498.