1975 - Bezzałogowa sonda kosmiczna Viking 1 osiągnęła silnie eliptyczną orbitę Marsa
W roku 1623 urodził się Blaise Pascal, francuski filozof, matematyk, fizyk
Przeczytaj także... Sir Hiram Stevens Maxim (ur. 5 lutego 1840 roku w Sangerville w stanie Maine, zm. 24 grudnia 1916 roku w Londynie) – wynalazca i przedsiębiorca amerykańskiego pochodzenia, w 1880 roku wyemigrował do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Za swe dokonania wyróżniony w 1901 roku tytułem szlacheckim przez królową Wiktorię.Ciężki karabin maszynowy (ckm, cekaem) – szybkostrzelna broń strzelecka zespołowa, karabin maszynowy strzelający amunicją karabinową. Dużą szybkostrzelność praktyczną uzyskano dzięki zastosowaniu luf chłodzonych wodą lub szybkowymiennych luf chłodzonych powietrzem. Działanie broni najczęściej oparte na zasadzie krótkiego odrzutu lufy (np. Maxim) lub odprowadzania gazów prochowych z lufy (np. Hotchkiss). Broń strzela z ciężkiej podstawy (trójnożnej, saneczkowej, kołowej) ogniem ciągłym (długimi lub krótkimi seriami). Podstawa często umożliwia prowadzenie ognia przeciwlotniczego.
{{Broń palna infobox}} Nieznane pola: 1.
Fusil-Mitrailleur Chauchat Mle15 – francuski ręczny karabin maszynowy z okresu pierwszej wojny światowej.
NSW – radziecki wielkokalibrowy karabin maszynowy skonstruowany przez G. I. Nikitina, J. S. Sokołowa i W. I. Wołkowa.
Zasadniczo przeznaczona do prowadzenia ognia ciągłego (z możliwością stosowania pojedynczego), zasilana taśmą nabojową zawierającą większy zasób amunicji; najczęściej używana na specjalnej podstawie (dwunożnej, trójnożnej, kołowej) dla większej stabilności i prowadzenia celniejszego ognia skutecznego. Pod względem zastosowania w boju karabiny maszynowe ogólnie dzielono na lekkie, ciężkie i ręczne, obecnie przeważają uniwersalne – wielofunkcyjne, często z wymiennymi modułami. Pod względem umiejscowienia rozróżniano też karabiny maszynowe czołgowe, lotnicze i przeciwlotnicze, dostosowane konstrukcyjnie do odmiennego sposobu funkcjonowania i szczególnego przeznaczenia.
Organki - wielostrzałowa broń palna, używana od XVI do XVII w. Składała się z wielu luf karabinowych na wspólnym łożu np. działa. Była ładowana odprzodowo, a ładunki przeważnie były odpalane kolejno wspólnym lontem.Obrona przeciwlotnicza - całokształt sił, środków i przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie lub ograniczenie do minimum oddziaływania lotnictwa nieprzyjaciela na wojska, ludność i obiekty na polu walki i na tyłach wojsk własnych.
Za antyczny pierwowzór tej broni można uważać polibolon (polibolos) – szybkostrzelną katapultę z III wieku p.n.e., konstrukcji Dionizosa z Aleksandrii. Był to stosowany dotychczas duży miotacz strzał zamontowany na stałej podstawie (euthytonon), lecz udoskonalony, bo wyposażony w magazynek w postaci cylindrycznego walca oraz sprzężony z nim mechanizm podajnika. Napinany za pomocą kołowrotu suwak automatycznie podawał kolejne pociski na tor wyrzutni miotającej je do celu.
Maschinengewehr 34 (MG34) to uniwersalny karabin maszynowy kal. 7,92x57 mm, konstrukcji niemieckiej, z okresu II wojny światowej.Automatyka broni - zespół mechanizmów broni automatycznej (samopowtarzalnej i samoczynnej) automatycznie realizujący wchodzące w skład cyklu pracy broni procesy. W skład automatyki broni wchodzą:
W czasach nowożytnych strzelanie seryjne z lufowej broni palnej próbowano osiągnąć poprzez konstrukcję „machiny piekielnej”, zwanej organkami śmierci, stosowanej w XVI-XVII stuleciu. Z montowanego na podwoziu wielolufowego urządzenia strzelano jednak częściej ogniem salwowym niż ciągłym (odpalając seryjnie), a odprzodowe ładowanie go było na tyle czasochłonne, że znacznie ograniczało jego skuteczność w warunkach pola walki.
Biblioteka Narodowa Izraela (hebr. הספרייה הלאומית; dawniej: Żydowska Biblioteka Narodowa i Uniwersytecka, hebr. בית הספרים הלאומי והאוניברסיטאי) – izraelska biblioteka narodowa w Jerozolimie.Lekki karabin maszynowy (lkm) – rodzaj karabinu maszynowego, lżejszego od ciężkiego karabinu maszynowego. Jest wyposażony w dwójnóg i kolbę, podobnie jak ręczne karabiny maszynowe, lecz jest od nich cięższy.
Kolejny etap stanowiły XIX-wieczne kartaczownice (mitraliezy), powstające w różnych krajach według projektów niezależnych konstruktorów (Gardnera, Reffye, Agera, Gatlinga, Nordenfelta, Baranowskiego). Ich wspólną cechą było to, że ładowane odtylcowo karabinowymi nabojami zespolonymi, napędzano je korbą lub dźwignią uruchamiającą podajnik amunicji w postaci obrotowego bębna lub przesuwanej kasety. Montowane na trójnogach albo na dwukołowych lawetach, odznaczały się wciąż znacznym ciężarem własnym, lecz wymagały mniej licznej obsługi.
Broń samoczynna - rodzaj broni automatycznej wyposażonej w mechanizm spustowy umożliwiający prowadzenie wyłącznie ognia ciągłego (seriami).Taśma nabojowa - ruchomy pojemnik, służący do przenoszenia naboi do donośnika broni. W porównaniu z magazynkiem masa taśmy przypadająca na jeden nabój jest mniejsza, ale mechanizmy zasilania taśmowego są bardziej skomplikowane niż zasilania magazynkowego. Z uwagi na możliwość uzyskania przy zasilaniu taśmowym dużej szybkostrzelności praktycznej taśmy nabojowe są stosowane do zasilania karabinów maszynowych.
Początkowo była to broń defensywna, dopiero wprowadzone ręczne karabiny maszynowe (karabin maszynowy Lewis, Chauchat) nadawały się do działań zaczepnych, mógł je bowiem obsługiwać jeden żołnierz. Zasada działania polega na krótkim odrzucie lufy lub zdecydowanie częściej długim odrzucie lufy albo odprowadzaniu części gazów prochowych przez specjalny otwór w lufie i przewód gazowy (ta ostatnia metoda współcześnie dominuje). Chłodzenie zapewniała ciecz (starsze konstrukcje), obecnie stosuje się chłodzenie powietrzem i łatwo wymienne lufy.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Lewis – brytyjski lekki karabin maszynowy zaprojektowany jeszcze przed I wojną światową pozostający na wyposażeniu brytyjskich sił zbrojnych do końca II wojny światowej.
Pierwotnie przeznaczeniem karabinów maszynowych było niszczenie siły żywej, później zaczęto je stosować także do celów przeciwlotniczych, a nawet rażenia lekkich pojazdów opancerzonych.
Krótki odrzut lufy – sposób działania automatyki broni palnej gazodynamicznej. Wykorzystuje odrzut lufy w czasie strzału w celu uruchomienia automatyki broni, tj. jej przeładowania (usunięcia łuski, wprowadzenia nowego naboju do komory nabojowej oraz napięcia sprężyny iglicznej). W momencie wystrzału zamek jest połączony z lufą systemem ryglowym realizowanym na różny sposób:
Broń palna – broń miotająca pociski energią gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego. W zależności od rodzaju zastosowanego układu miotającego, dzieli się ona na broń lufową i broń rakietową.
Metr – jednostka podstawowa długości w układach: SI, MKS, MKSA, MTS, oznaczenie m. Metr został zdefiniowany 26 marca 1791 roku we Francji w celu ujednolicenia jednostek odległości. W myśl definicji zatwierdzonej przez XVII Generalną Konferencję Miar i Wag w 1983 jest to odległość, jaką pokonuje światło w próżni w czasie 1/299 792 458 s.
Wielkokalibrowy karabin maszynowy (wkm, wukaem) – karabin maszynowy kalibru 12–20 (włącznie) mm. W II Rzeczypospolitej obowiązywała nazwa najcięższy karabin maszynowy (nkm). Po wojnie pod wpływem języka rosyjskiego wprowadzono obecną nazwę.
Armata automatyczna – armata, w której czynności związane z przeładowaniem są wykonywane kosztem energii gazów prochowych lub dzięki wykorzystaniu energii z zewnętrznego silnika.
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Długi odrzut lufy – system ryglowania zamka, najczęściej dział rzadziej broni ręcznej, w którym lufa i zamek cofają się na odległość większą niż długość naboju.
