• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Kapitulacja Warszawy - 1939

    Przeczytaj także...
    Obrona Warszawy – bitwa powietrzno-lądowa stoczona w obronie Warszawy w czasie kampanii wrześniowej przez Wojsko Polskie i ludność cywilną z oddziałami 3 i 4 Armii Wehrmachtu oraz jednostkami 1 i 4 Floty Powietrznej Luftwaffe.Günther Hans von Kluge (ur. 30 października 1882 w Poznaniu, zm. 19 sierpnia 1944 na autostradzie w okolicach Metzu) – feldmarszałek Wehrmachtu.
    II Rzeczpospolita (II RP) – Rzeczpospolita Polska w latach 1918–1945, od odzyskania suwerenności państwowej w 1918 do wycofania uznania międzynarodowego dla Rządu RP na uchodźstwie w konsekwencji wykonania porozumień między mocarstwami wielkiej trójki na konferencji jałtańskiej w 1945.
    Gen. Tadeusz Kutrzeba i gen. Johannes Blaskowitz (z prawej) w drodze na rozmowy w sprawie kapitulacji Warszawy, 27 września 1939
    Generałowie Kutrzeba i Blaskowitz na terenie dawnej Fabryki Silników Lotniczych Skody
    Rokowania w sprawie kapitulacji Warszawy. W środku gen. Günther von Kluge
    Wymarsz polskich żołnierzy z miasta do niewoli, 30 września 1939
    Wehrmacht wkracza do Warszawy 1 października 1939

    Kapitulacja Warszawy – podpisanie w dniu 28 września 1939 przez gen. Tadeusza Kutrzebę i gen. Johannesa Blaskowitza na terenie dawnej Fabryki Silników Lotniczych Skody przy obecnej al. Krakowskiej na Okęciu umowy o kapitulacji Warszawy.

    Tadeusz Kutrzeba (ur. 15 kwietnia 1886 w Krakowie, zm. 8 stycznia 1947 w Londynie) – kapitan Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego II RP, dowódca Armii „Poznań” podczas wojny obronnej 1939 r.Friedrich von Cochenhausen (ur. 14 lipca 1879 w Marburgu, zm. 20 lipca 1946 w Hochstadt am Main) – niemiecki generał, autor książek.

    Opis[ | edytuj kod]

     Osobny artykuł: Obrona Warszawy (1939).

    Podczas posiedzenia Komitetu Obywatelskiego z udziałem przedstawicieli Dowództwa Obrony Warszawy, które odbyło się 26 września 1939 po południu, przeważyły głosy, że dalsza obrona, ze względu na ciężkie położenie ludności cywilnej i brak amunicji, jest bezcelowa.

    Państwowe Zakłady Lotnicze (PZL) – polska wytwórnia lotnicza, przedsiębiorstwo państwowe założone w Warszawie w 1928 r.Okęcie - warszawskie osiedle leżące na terenie Dzielnicy Włochy. Swoją nazwę zawdzięcza położeniu w samym rogu (kącie) posiadłości rakowskich. W XVI wieku właściciele wsi zaczeli używać nazwiska odmiejscowego: Okęccy herbu Radwan.

    27 września 1939 gen. Tadeusz Kutrzeba i płk. Aleksander Pragłowski udali się do siedziby dowództwa niemieckiej 8 Armii na Okęcie. Zawarto rozejm, który miał trwać od godz. 14.00 tego dnia do 29 września do godz. 12.00. Walki przerwano ok. 14.00. Dalsze rozmowy były prowadzone następnego dnia rano w poszerzonym składzie, m.in. z udziałem prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego oraz przedstawicieli instytucji użyteczności publicznej; omawiane były kwestie przejęcia miasta przez administrację niemiecką.

    Johannes Albrecht Blaskowitz (ur. 10 lipca 1883 w Paterswalde, Prusy Wschodnie koło Welawy, zm. 5 lutego 1948 w Norymberdze) – niemiecki generał piechoty, w armii niemieckiej począwszy od 1900 roku. Oficer Reichswehry, brał udział w I wojnie światowej.Warszawa; miasto stołeczne Warszawa, w skrócie m.st. Warszawa – stolica i największe miasto Polski, położone w środkowo-wschodniej części kraju, na Nizinie Środkowomazowieckiej, na Mazowszu, nad Wisłą. Od 2002 r. miasto stołeczne Warszawa jest gminą miejską mającą status miasta na prawach powiatu.

    Akt kapitulacji został podpisany o godzinie 13:00 w dniu 28 września 1939 przez gen. Tadeusza Kutrzebę w imieniu dowódcy Armii „Warszawa” i gen. Johannesa Blaskowitza, dowódcę 8 Armii, na terenie dawnej Fabryki Silników Lotniczych Polskich Zakładów Skody (w 1935 zakład stał się częścią Państwowych Zakładów Lotniczych). Ustalono, że do niewoli pójdą tylko polscy oficerowie, żołnierze mieli zostać zwolnieni do domów. Ludność cywilna miała otrzymać żywność od Niemców, a uciekinierzy prawo powrotu do domów.

    Stanisław Lorentz (ur. 28 kwietnia 1899 w Radomiu, zm. 15 marca 1991 w Warszawie) − polski muzeolog i historyk sztuki, poseł na Sejm PRL IV kadencji z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.Juliusz Karol Wilhelm Józef Rómmel vel Rummel (ur. 3 czerwca 1881 w Grodnie, zm. 3 września 1967 w Warszawie) – pułkownik artylerii konnej Armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego.

    Jeszcze w trakcie negocjacji Stefan Starzyński wydał odezwę do mieszkańców. O warunkach kapitulacji poinformował gen. Juliusz Rómmel w swojej odezwie 29 września. Tego samego dnia rozpoczął się wymarsz oddziałów polskich do niewoli. Niemcy rozpoczęli wkraczanie do miasta 30 września.

    Aleja Krakowska – najważniejsza droga wylotowa prowadząca z Warszawy w kierunku Krakowa, Katowic i Wrocławia. Główna arteria dzielnicy Włochy, przedłużenie ul. Grójeckiej, fragment drogi krajowej nr 7, drogi krajowej nr 8, trasy europejskiej E67, i trasy europejskiej E77. Prowadzi od wiaduktu nad torami kolejowymi linii Warszawa-Kraków i stacją PKP Rakowiec do skrzyżowania z ul. Na Skraju – granicą Warszawy i Raszyna. Dalej posiada tę samą nazwę.Aleksander Radwan-Pragłowski (ur. 10 lutego 1895 w Paszowej, zm. 15 marca 1974 w Londynie) – porucznik kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii i generał brygady Wojska Polskiego.

    Po kapitulacji Warszawy na początku października 1939 niemieckim Komendantem Miasta Warszawy został gen. Friedrich von Cochenhausen, zaś łącznikiem pomiędzy prezydentem Starzyńskim a generałem – Stanisław Lorentz.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. ↑ Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w latach 1939–1945. Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1984, s. 36. ISBN 83-01-04207-9.
    2. ↑ Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 26.
    3. ↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 67. ISBN 978-83-240-1057-8.
    4. Wiktor Leszkowicz: Przemysł zbrojeniowy w Warszawie w latach 1918–1939 [w:] Wielkie zakłady przemysłowe Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 171.
    5. Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 67–68. ISBN 978-83-240-1057-8.
    6. ↑ Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w latach 1939–1945. Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1984, s. 37. ISBN 83-01-04207-9.
    7. Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w latach 1939–1945. Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1984, s. 38. ISBN 83-01-04207-9.
    8. Łącznicy polscy przy wojskach niemieckich. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 262, s. 1, 2 października 1939. 
    9. Dowództwo niemieckie mianowało Komendanta Warszawy. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 263, s. 1, 3 października 1939. 

    Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]

  • Film dokumentujący kapitulację Warszawy
    • Stefan Starzyński ps. Lew (ur. 19 sierpnia 1893 w Warszawie, zm. 17 października 1943 w Baalberge k. Bernburga w filii obozu koncentracyjnego KL Dachau) – polski żołnierz WP (major rezerwy), polityk, ekonomista, publicysta, prezydent Warszawy (1934–1939), obrońca Warszawy w 1939, w plebiscycie zorganizowanym przez redakcję „Gazety Wyborczej”, „Radio Kolor” i Warszawski Ośrodek Telewizyjny wybrany „Warszawiakiem Stulecia”.




    Reklama

    Czas generowania strony: 0.834 sek.