Kapitan Jack
Indianie – najliczniejsza i najbardziej zróżnicowana z trzech – obok Inuitów (Eskimosów) i Aleutów – grup ludności tubylczej (rdzennej, autochtonicznej) zamieszkujących oba kontynenty amerykańskie, obejmująca – zarówno dawniej, jak i dziś – setki ludów, plemion i grup o bardzo różnym charakterze i stopniu rozwoju. W tradycyjnej antropologii zaliczani są do rasy żółtej.International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Kapitan Jack (właśc. Kintpuash) (ur. ok. 1837, zm. 3 października 1873) – wódz północnoamerykańskich Indian z plemienia Modoków zamieszkujących na granicy Kalifornii i Oregonu nad Tule Lake.
Życiorys[ | edytuj kod]
Latem 1872 roku odmówił powrotu do rezerwatu i stawił opór wojsku. Z kilkudziesięcioma wojownikami bronił się w świętym miejscu Modoków – Lava Beds. Naciskany przez swoich ludzi, w czasie negocjacji pokojowych z wojskiem zastrzelił generała Canby'ego. Wymknął się z otoczonego przez wojsko kanionu. Ścigany przez przeważające siły liczące około tysiąca żołnierzy, wspomagane przez renegatów z własnego plemienia – którzy najpierw napadali na osadników, potem naciskali na wodza, by toczył walkę, a następnie go opuścili – wymykał się pogoni z grupą trzydziestu siedmiu wojowników. Skapitulował z ostatnimi trzema, którzy nie opuścili go do końca. Został osądzony w Forcie Klamath w lipcu 1873 roku. Tam amerykańscy urzędnicy skazali go na śmierć i powiesili.
Pozostali przy życiu Modokowie zostali przesiedleni na Terytorium Indiańskie. W 1909 roku pozostałym przy życiu pięćdziesięciu jeden członkom plemienia pozwolono na powrót do Oregonu i wydzielono niewielki rezerwat.