Nietoperze, rękoskrzydłe (Chiroptera) – rząd ssaków łożyskowych, obejmujący ok. 1100 gatunków, do którego zalicza się 17 rodzin zgrupowanych w dwóch podrzędach:

Grąd – wielogatunkowy i wielowarstwowy las liściasty zazwyczaj z przewagą grabu i dębu i z udziałem różnych innych gatunków. W fitosocjologii zespoły leśne reprezentujące grądy wyodrębniane są w związek zespołów Carpinion betuli. Na mapach potencjalnej roślinności naturalnej Polski, lasy grądowe dominują stanowiąc 41,6% powierzchni kraju. Ze względu na to, że wykształcają się na siedliskach żyznych – zostały w ogromnej większości zniszczone i zajęte przez grunty rolne lub zdegradowane z powodu uprawy drzew iglastych. Grądy stanowią siedlisko przyrodnicze chronione w sieci Natura 2000.

Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Jest gatunkiem częstym, występującym na terenie prawie całej Europy.

Jeleń – zwyczajowa nazwa kilku rodzajów zwierząt z rodziny jeleniowatych. Mianem tym określa się gatunki należące do rodzajów: Cervus, Blastocerus, Ozotoceros, Odocoileus i inne. W Polsce mianem tym określa się jelenia szlachetnego.

Tomka oścista (Anthoxanthum aristatum Boiss.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje na Makaronezji oraz w zachodniej i środkowej części obszaru śródziemnomorskiego. Ponadto zawleczony do pozostałej części Europy, Australii, Nowej Zelandii i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie na wyżynach i nizinach.

Żuraw (zwyczajny), żuraw popielaty, żuraw szary (Grus grus) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), zamieszkujący północną i środkową część Eurazji. Do niedawna można go było spotkać w całej Europie. W wyniku osuszania podmokłych lasów zniszczono jego lęgowiska i obecnie na południe od Bałtyku i na południu Europy występuje tylko wyspowo. Ciągły zasięg obejmuje Półwysep Skandynawski, północną Rosję i Azję aż po wschodnią Syberię. Wiosenne powroty w marcu i kwietniu, a jesienne przeloty we wrześniu i październiku. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim, w zachodniej Azji i Afryce Północnej aż do Sudanu.

Gleby bielicowe – ubogie gleby z klasy gleb bielicoziemnych, wytworzone na piaskach, zawierające w profilu poziomy diagnostyczne albic i spodic, o budowie profilu Ol-Of-Oh-AEes-Bh-Bfe-C.