• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Kadr

    Przeczytaj także...
    Błona fotograficzna, film fotograficzny lub tylko film (potocznie: taśma filmowa, klisza) – jeden z podstawowych rodzajów materiałów światłoczułych. Błona fotograficzna jest materiałem płaskim, przezroczystym i elastycznym.Peryskop – przyrząd optyczny służący do obserwacji przedmiotów znajdujących się poza polem widzenia obserwatora lub zakrytych przeszkodami. Pierwotna koncepcja opierała się na systemie luster umocowanych na wysięgniku, później lustra lub pryzmaty umieszczano w obudowie. Wynalazcą peryskopu był gdański astronom Jan Heweliusz.
    Aparat małoobrazkowy - aparat fotograficzny, w którym materiałem światłoczułym jest perforowany na brzegach film o szerokości 35 mm - taki jak w przemyśle filmowym. Najbardziej typowym i obecnie właściwie jedynym formatem klatki aparatu małoobrazkowego jest 24×36 mm. Na filmie o standardowej długości mieści się do 28 lub 40 takich klatek numerowanych kolejno X, 00, 0, 1-36(37). Istniały również aparaty małoobrazkowe o formacie klatki 18×24 mm - takie klatki były naświetlane na filmie pionowo i mieściło się ich 2 razy więcej.
    Przykładowy kadr filmowy

    Kadr, klatka filmowa lub tylko klatka – pole obrazu tworzonego przez obiektyw, wydzielone do obserwacji w urządzeniu optycznym.

    W urządzeniach, w których istotne jest obserwowanie całego pola obrazu generowanego przez obiektyw, kadr ma kształt generowany przez okular i jest to obraz, co do zasady, w postaci koła (np. w lornetkach, lunetach, lupach, mikroskopach czy teleskopach).

    W niektórych urządzeniach służących do obserwacji kadr jest jednak prostokątnym wycinkiem koła, jak np. w części peryskopów.

    Pełna klatka (ang. Full frame) – termin odnoszący się do cyfrowych aparatów fotograficznych, które posiadają matrycę światłoczułą wielkości kliszy 35 mm w aparatach analogowych o wymiarach 36 × 24 mm.Rybie oko – obiektyw fotograficzny, zwany również z ang. "fisheye", o nieskorygowanej dystorsji, objawiającej się w tym przypadku beczkowatymi zniekształceniami obrazu. Wyróżniane są dwa rodzaje tego typu obiektywów: kołowe (obraz stanowi koło w kadrze) i pełnoklatkowe (obraz zajmuje całą powierzchnię kadru). Jako rybie oko wykonywane są najczęściej obiektywy o bardzo szerokim kącie widzenia, rzędu 180°–220°.

    Szczególnym rodzajem kadru są okulary, w których jest on kształtu wynikającego z budowy ramki lub nawet z kształtu samej soczewki, gdy ramka nie obejmuje jej całej. Taki kadr może być dowolnego kształtu.

    Natomiast w urządzeniach rejestrujących obraz, kadr ma pole obrazu wynikające z przyjętych założeń i jest to najczęściej wycinek obrazu pierwotnego przycięty do kwadratu lub prostokąta, aczkolwiek gdy istotne jest utrwalenie całego obrazu, to pierwotny obraz kołowy jest w całości kadrem, a otacza go wtedy nieistotne tło zapełniające resztę prostokąta (np. w obiektywach typu rybie oko).

    Materiał światłoczuły – ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.Taśma filmowa lub błona filmowa – perforowany, światłoczuły nośnik filmu, negatyw lub kopia pokazowa pozytywowa – najczęściej o szerokości 35 mm ale także 16, 8 i 70 mm. Najpopularniejsze z firm produkujące materiały filmowe: Kodak, Fujifilm, Agfa i nie istniejąca już ORWO. Podłożem (mechanicznym nośnikiem) taśmy filmowej stosowanym w przeszłości był łatwopalny celuloid, obecnie stosowane są trudnopalne podłoża na bazie octanu celulozy bądź ostatnio poliesterów.

    W urządzeniach rejestrujących obraz statyczny (aparatach fotograficznych) lub obraz ruchomy (kamerach filmowych bądź telewizyjnych) kadr ma najczęściej kształt prostokątny lub nawet kwadratowy, wydzielony do pojedynczej klatki zarezerwowanej na błonie fotograficznej lub taśmie filmowej, objęty ramami pola naświetlanego przez obiektyw. W kinematografii pojedynczy kadr jest uznawany za najmniejszą (statyczną) jednostkę budulca filmowego.

    Kamera telewizyjna − służy do zapisu wideo informacji o jakości emisyjnej zarówno w realizacjach reporterskich jak i studyjnych. Klasyczne studyjne kamery telewizyjne przesyłają materiał w postaci zakodowanego sygnału elektrycznego do rejestratorów, gdzie jest on dopiero zapisywany. Kamery reporterskie, wyposażone we własne, wbudowane rejestratory, to kamkordery.Taśma filmowa 8 mm – format światłoczułego nośnika filmu o szerokości 8 mm. Istnieje w kilku wersjach, jednak dwa podstawowe typy to Standard 8 mm oraz Super 8.

    Rozmiar kadru jest uzależniony od wielkości naświetlanego materiału lub elektronicznej matrycy światłoczułej. Popularne błony światłoczułe mają szerokość 8 mm, 16 mm, 35 mm i 70 mm. Aparaty średnioformatowe używają błon 60 mm bez perforacji i wykonują kadry 6×4,5 cm, 6×6 cm, 6×7 cm oraz 6×9 cm. Najpopularniejsze aparaty małoobrazkowe używają taśm 35 mm z perforacją i wykonują kadry o rozmiarach 36×24 mm, których na jednej taśmie może mieścić się, zgodnie ze standardem, 24 lub 36.

    Przyrząd optyczny, urządzenie optyczne – urządzenie służące do zmieniania drogi promieni świetlnych, a czasem także promieni niektórych innych form promieniowania elektromagnetycznego. W zależności od konstrukcji, służyć może do różnych celów, jak np. obserwacji obiektów trudno lub wręcz w ogóle nierozpoznawalnych za pomocą nieuzbrojonego ludzkiego oka (obiektów zbyt małych), obserwacji obiektów zasłoniętych dla bezpośredniej obserwacji, projekcji lub ekspozycji obrazów, nadania oświetleniu odpowiedniego kierunku i kształtu, lub też korekty wad wzroku.Kadrowanie – w fotografii i filmie – wycięcie z pierwotnie zarejestrowanego lub tylko obserwowanego obrazu określonego jego fragmentu w celu uzyskania optymalnego dla widza kadru. Kadrowanie decyduje o tym, w jaki sposób rejestrowany obiekt wkomponowany jest w całość kadru i, co za tym idzie, w jaki sposób ten obiekt będzie oddziaływał na widza.

    Kadrem jest także naświetlone pole dużych klisz (np. płyty fotograficznej), powierzchnia (obecnie praktycznie nie stosowanych) szkiełek fotograficznych, a nawet zdjęcie rentgenowskie.

    Istnieje wiele formatów klatkowego zapisu animacji, w których liczba wyświetlanych klatek na sekundę waha się od 16 do 60.

  • Dysk z XIX wieku z klatkami krótkiej animacji

    Soczewka – proste urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny).Wizjer – część przyrządu optycznego (np. aparatu fotograficznego) służąca do określenia granic kadru, celownik pozwalający na wybór i ustalenie obiektu zdjęcia.

  • Odpowiadająca mu animacja – 13 klatek

    • Zobacz też[ | edytuj kod]

  • kadrowanie
  • pełna klatka
  • taśma filmowa
  • wizjer

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 12. ISBN 83-221-0077-9.




    Warto wiedzieć że... beta

    Naświetlenie – proces padania światła na materiał światłoczuły, dzięki czemu powstaje na nim obraz utajony. Prawidłowe naświetlenie jest kluczowym elementem w procesie powstawania zdjęcia. Jeśli światła naświetlającego jest za mało, zdjęcie będzie za ciemne, niedoświetlone. Analogicznie, gdy światła jest za dużo, zdjęcie będzie prześwietlone.
    Aparat fotograficzny, potocznie aparat – urządzenie służące do wykonywania zdjęć fotograficznych. Pierwowzorem aparatu fotograficznego było urządzenie nazywane camera obscura.
    Płyta fotograficzna służy do fotografii wykorzystując jako podstawę płytę szklaną z naniesioną emulsją światłoczułą, rodzaj kliszy, poprzednik błony fotograficznej
    Kinematografia (z gr. κινημα dop. κινηματος „ruch” i γραφω „pisać”) – dziedzina działalności człowieka związana z produkcją filmów oraz ich rozpowszechnianiem i wyświetlaniem w kinach.
    Kamera filmowa – urządzenie o działaniu zbliżonym do aparatu fotograficznego. Ciężka, kosztowna, profesjonalna odmiana kamery. Kamera filmowa wykonuje sekwencję wysokiej jakości zdjęć w bardzo krótkich odstępach czasu i rejestruje je na taśmie filmowej. Obecnie, w profesjonalnych produkcjach stosuje się zazwyczaj kamery filmowe wykorzystujące taśmy filmowe 35 mm. Kamer filmowych nie należy mylić z mniej skomplikowanymi kamerami telewizyjnymi, używanymi między innymi do nagrywania materiałów dla wiadomości telewizyjnych. Cechą charakterystyczną profesjonalnych kamer jest, czasem dość dużych rozmiarów, zasobnik na taśmę filmową.
    Film – utwór audiowizualny, składający się ze scen, które z kolei składają się z jednego lub więcej (do kilkudziesięciu) ujęć. Pierwotnie filmy wyświetlano w kinach, współcześnie również w telewizji i za pomocą innych urządzeń, takich jak magnetowidy, odtwarzacz DVD, Blu-ray i komputery.
    Obiektyw – element (np. soczewka, układ optyczny lub układ magnetyczny) zbierający i przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia, np.:

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.695 sek.