Kłębuszkowe zapalenie nerek
Przeczytaj także...
Hematuria, krwiomocz – obecność erytrocytów w moczu, w liczbie przekraczającej 5 sztuk/μl. Wyróżnia się następujące rodzaje krwiomoczu:Nefropatia IgA (choroba Bergera, łac. nephropathia IgA; morbus Bergeri, ang. nephropathy IgA) – glomerulopatia, w której dochodzi do odkładania się złogów immunoglobuliny A (IgA) w mezangium. Klinicznie objawia się nawracającym krwinkomoczem lub krwiomoczem
Nefron - podstawowa jednostka funkcjonalno-strukturalna nerki. Składa się z dwóch zasadniczych części: ciałko nerkowe (kłębuszek nerkowy + torebka) oraz kanalika nerkowego. Nerka człowieka składa się z około 1 miliona nefronów ich liczba jest cechą osobniczą - wahać się może od 1 do 4 mln
Hematuria, krwiomocz – obecność erytrocytów w moczu, w liczbie przekraczającej 5 sztuk/μl. Wyróżnia się następujące rodzaje krwiomoczu:Nefropatia IgA (choroba Bergera, łac. nephropathia IgA; morbus Bergeri, ang. nephropathy IgA) – glomerulopatia, w której dochodzi do odkładania się złogów immunoglobuliny A (IgA) w mezangium. Klinicznie objawia się nawracającym krwinkomoczem lub krwiomoczem
Nefron - podstawowa jednostka funkcjonalno-strukturalna nerki. Składa się z dwóch zasadniczych części: ciałko nerkowe (kłębuszek nerkowy + torebka) oraz kanalika nerkowego. Nerka człowieka składa się z około 1 miliona nefronów ich liczba jest cechą osobniczą - wahać się może od 1 do 4 mln
Kłębuszkowe zapalenie nerek (KZN, łac. glomerulonephritis, dawniej choroba Brighta) – grupa pierwotnych lub wtórnych chorób nerek charakteryzująca się zapaleniem kłębuszków lub małych naczyń w nerce. Może się objawiać izolowanym krwiomoczem lub białkomoczem lub jako zespół nefrotyczny, zespół nefrytyczny, ostra lub przewlekła niewydolność nerek. Kłębuszkowe zapalenia nerek dzieli się także na różne typy morfologiczne, wśród których najbardziej ogólnie wyróżnia się typy proliferacyjne i nieproliferacyjne. Przyczyny pierwotne dotyczą chorób samych nerek (kłębuszków), natomiast wtórne wynikają z innych chorób lub czynników, do których należą: zakażenia, leki, choroby systemowe lub układowe, nowotwory.
Zespół nerczycowy, zespół nefrotyczny (łac. syndroma nephroticum, ang. nephrotic syndrome) – zespół objawów chorobowych wywołany nadmierną nieskompensowaną utratą białka z moczem. Stan ten nazywa się białkomoczem: w przypadku zespołu nerczycowego przekracza ilość 3,5 g/dobę lub 50 mg/kg masy ciała/dobę. Do objawów choroby należą obok białkomoczu hipoalbuminemia, lipiduria, hiperlipidemia, obrzęki i przesięki do jam ciała. Do zespołu nerczycowego może doprowadzić każdy stan chorobowy przebiegający z białkomoczem.Zespół nefrytyczny (łac. syndroma nephriticum) – zespół objawów związanych z chorobami dotykającymi nerki, a zwłaszcza kłębuszki nerkowe.
Klasyfikacja[]
Kłębuszkowe zapalenie nerek
Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.
Nefropatia toczniowa – glomerulopatia wtórna zapalna, w której uszkodzenie miąższu nerek spowodowane jest toczniem rumieniowatym układowym. Do zmian w nerkach dochodzi u około 50% chorych z SLE.Nerka (łac. ren gr. nefros) – narząd stanowiący najistotniejszą część układu wydalniczego większości zwierząt (głównie stałocieplnych). Nerki są narządem parzystym, którego kształt przypomina ziarno fasoli, są koloru czerwonobrązowego (wskutek dużej zawartości krwi).
Warto wiedzieć że... beta
Zapalenie, reakcja zapalna (łac. inflammatio) – uporządkowany proces rozwijający się w tkance unaczynionej pod wpływem czynnika uszkadzającego. Zapalenie może być spowodowane czynnikami: chemicznymi, fizycznymi, biologicznymi (zakażenie drobnoustrojami chorobotwórczymi) - ogólnie czynnikami egzogennymi lub endogennymi. Celem zapalenia jest szybkie i selektywne zgromadzenie komórek zdolnych do usunięcia danego czynnika szkodliwego i rozpoczęcie naprawy powstałego uszkodzenia.
Przewlekła niewydolność nerek (łac. insufficientia renum chronica, ang . chronic kidney disease) – zespół chorobowy rozwijający się w następstwie postępującego i nieodwracalnego upośledzenia czynności nerek, głównie przesączania kłębuszkowego. Jest wynikiem zmniejszenia się liczby nefronów w następstwie stwardnienia kłębuszków, zaniku cewek nerkowych i włóknienia tkanki śródmiąższowej nerek. Kryterium rozpoznania niewydolności nerek jest GFR <90 ml/min/1,73 m².
Łacina, język łaciński (łac. lingua Latina, Latinus sermo) – język indoeuropejski z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, wywodzący się z Lacjum (łac. Latium), krainy w starożytnej Italii, na północnym skraju której znajduje się Rzym.