Julian Markowski
Podstrony: 1 [2] [3]
Tadeusz Barącz (ur. 24 marca 1849 we Lwowie, zm. 13 marca 1905 tamże) – polski rzeźbiarz i medalier, twórca licznych rzeźb portretowych i pomników.Polihymnia (także Polyhymnia, Polymnia, „Obfitująca w hymny”; gr. Πολύμνια Polýmnia, łac. Polyhymnia ‘bogata w pieśni’, ‘wiele hymnów’) – w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy.
Julian Marian Szeliga Markowski (ur. w 1846 we Lwowie, zm. 13 stycznia 1903 tamże) – polski rzeźbiarz, twórca wielu lwowskich pomników.
Życiorys[ | edytuj kod]

Urodził się z ojca Mikołaja i matki Marii z Schimserów. Był wnukiem zasłużonego lwowskiego rzeźbiarza Jana Schimsera. Mając 17 lat walczył pod dowództwem Leona Czachowskiego i Aleksandra Waligórskiego w powstaniu styczniowym. Po upadku powstania przedostał się przebrany za kobietę do Lwowa i występował jako aktor w teatrze wędrownym Lobojków. Przyjaźnił się z Arturem Grottgerem i pod jego wpływem podjął decyzję o poświęceniu się rzeźbiarstwu. W 1867 wrócił do Lwowa. Uczył się rzeźby u lwowskiego rzeźbiarza Parysa Filippiego, później dzięki wsparciu finansowemu rodziny Dzieduszyckich w latach 1867–1868 u mistrzów wiedeńskich. Po powrocie do Lwowa w 1870 założył blisko cmentarza Łyczakowskiego zakład rzeźbiarsko-kamieniarski, który wykonywał głównie pomniki nagrobne, ale też pomniki, rzeźbę dekoracyjną, posągi do gmachów publicznych, wykonane w stylu akademickiego historyzmu. Do grona jego uczniów należeli Grzegorz Kuźniewicz, Wojciech Brzega.
Zmarł nagle na zapalenie płuc i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Podstrony: 1 [2] [3]