Johnny B. Goode
Rock and roll lub rock ‘n’ roll (ang. „kołysz się i tocz”) – podstawowa forma leżąca u fundamentów wszystkich stylów rockowych. Samo określenie „rock and roll” zostało zaczerpnięte bezpośrednio z tradycji bluesa. Po raz pierwszy wyrażenie to w znaczeniu stylu muzycznego zostało użyte przez Alana Freeda w 1951 roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Pierwszy raz został użyty w piosence Trixie Smith „My Man Rocks Me (With One Steady Roll)” 1922 r. Rolling Stone Magazine – czasopismo założone w 1967 r. w San Francisco przez Janna Wennera i Ralpha J. Gleasona, jako organ ideowy kultury, a przede wszystkim muzyki hippisowskiej.
Chuck Berry, właśc. Charles Edward Anderson Berry (ur. 18 października 1926 w St. Louis) – amerykański muzyk, kompozytor piosenek, wokalista, gitarzysta, indywidualność sceniczna. Jest powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych pionierów rock and rolla. W 2003 pojawił się na 6. miejscu listy 100 największych gitarzystów wszech czasów magazynu "Rolling Stone".
„Johnny B. Goode” – piosenka autorstwa Chucka Berry’ego.
Berry napisał utwór w 1955 roku, a następnie wydał w 1958. Jest to rock and rollowa piosenka przedstawiająca ziszczenie się amerykańskiego snu; biedny chłopak ze wsi staje się gwiazdą dzięki ciężkiej pracy oraz umiejętności gry na gitarze. Chociaż utwór jest częściowo autobiograficzny, inspiracją miał być Johnnie Johnson, pianista oraz współtwórca piosenek Berry’ego, którego uważa za osobę mającą największy wkład w jego wyjątkowe brzmienie. Na wcześniejszych, niewydanych wersjach piosenki Chuck śpiewa „colored boy” zamiast „country boy”, jednak szefowie Chess Records stwierdzili, że ta wersja się nie sprzeda. W nawiązaniu do miejsca urodzenia Berry nazwał bohatera piosenki Goode. Urodził się bowiem na Goode Avenue w St. Louis.
Fonetycznie „Johnny B. Goode” odpowiada zwrotowi „Johnny, be good”, czyli „Johnny, bądź dobry” - dobry zarówno w znaczeniu „miły, grzeczny, kulturalny itd.”, ale także „świetny, mający duże umiejętności”.
Później Berry napisał sequel piosenki nazwany „Bye Bye Johnny”. Jego instrumentalny utwór „Concerto in B. Goode” jest rozszerzoną instrumentalną eksploracją „stylu Chucka Berry’ego”.
Utwór wykonywany przez Berry’ego został nagrany na płytę Voyager Golden Record, która została dołączona do sondy Voyager jako reprezentant rock and rolla wśród innych kulturalnych osiągnięć ludzkości. Piosenka wykorzystuje sample z utworu „Ain't That Just Like a Woman” w wykonaniu Louisa Jordana.
W 2004 utwór został sklasyfikowany na 7. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu Rolling Stone. W marcu 2005 roku, magazyn Q umieścił „Johnny B. Goode” na 42. miejscu listy 100 najlepszych utworów gitarowych. W piątek 30 maja 2008 roku został opublikowana lista „Najlepsze gitarowe utwory świata” gdzie Johny B. Goode uzyskał pierwsze miejsce.
Magazyn Rolling Stone napisał o tym utworze tak: „Co czyni gitarową piosenkę niezwykłą? Niesamowity riff, solo, tudzież jam, który porywa cię za każdym razem, kiedy go słyszysz. To, co kryje się za nutami rock-and-rolla, to pragnienie, wściekłość, rozpacz, a także radość czy euforia. Rock już od pół wieku jest głosem wolności i niezależności. Dźwięk gitary wciąż potrafi nas wyzwalać”.
Covery[ | edytuj kod]
Utwór był później wykonywany przez wielu artystów, m.in.:
Dodatkowe informacje[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Chuck Berry's Johnny B. Goode sample of Louis Jordan and His Tympany Five's Ain't That Just Like a Woman (They'll Do It Every Time) (ang.). WhoSampled. [dostęp 2011-02-11].
- Rolling Stones Magazine's Top 500 Songs (ang.). metrolyrics.com. [dostęp 2010-07-03].
