Joga
Podstrony: [1] [2] 3
Przeczytaj także...
Darśana ( dewanagari दर्शन, hindi darśan, pali dassana) – sanskryckie słowo o bezpośrednich znaczeniach spojrzenie i pogląd, które służy do nazwania:Brahman (sanskryt ब्राह्मण) – w filozofii indyjskiej i hinduizmie bezosobowy aspekt Absolutu posiadający w pełni cechę wieczności (sat).
Przypisy[ | edytuj kod]
Darśana ( dewanagari दर्शन, hindi darśan, pali dassana) – sanskryckie słowo o bezpośrednich znaczeniach spojrzenie i pogląd, które służy do nazwania:Brahman (sanskryt ब्राह्मण) – w filozofii indyjskiej i hinduizmie bezosobowy aspekt Absolutu posiadający w pełni cechę wieczności (sat).
- M. Eliade: Joga. Nieśmiertelność i wolność. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 19–22. ISBN 83-01-02268-X.
- A. Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Kraków: WAM, 2009, s. 10, seria: Mała biblioteka religii. ISBN 978-83-7505-192-6.
- L. Cyboran: Klasyczna joga indyjska. Jogasutry przypisywane Patańdżalemu i Jogabhaszja, czyli komentarz do Jogasutr przypisywany Wjasie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 2–3.
- Patanjali: Yoga Sutras (tłum. na ang. Charles Johnston) (ang.). W: Wikisource [on-line]. en.wikisource.org. [dostęp 2013-10-20].Sprawdź autora:1.
- M. Eliade: Joga. Nieśmiertelność i wolność. s. 243–245.
- L. Cyboran: Klasyczna joga indyjska. s. 56.
- ↑ A. Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. s. 16–29.
- M. Eliade: Joga. Nieśmiertelność i wolność. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 362–368.
- Swami Swatmarama: Hatha Yoga Pradipika (ang.). W: Wikisource [on-line]. en.wikisource.org. [dostęp 2013-10-18].
- S. Piggott: Prehistoric India to 1000 B.C.. Harmondsworth: Penguin Books, 1961, s. 202.
- J. Kieniewicz: Historia Indii. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985, s. 35–40. ISBN 83-04-01896-9.
- M. Eliade: Joga. Nieśmiertelność i wolność. s. 369.
- The Rig Veda (X.129) (ang.). W: Wikisource [on-line]. en.wikisource.org. [dostęp 2013-10-18].
- ↑ A. Świerzowska, s. 29–42.
- The Rig Veda (X.136) (ang.). W: Wikisource [on-line]. en.wikisource.org. [dostęp 2013-10-18].
- The Sacred Books of the East (pod red. F.M. Müllera). T. XLII: The hymns of the Atharva-Veda. Oksford: Clarendon Press, 1897, s. 218–220.
- M. Mejor: Buddyzm. Zarys historii buddyzmu w Indiach. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 37–46. ISBN 83-7255-185-5.
- Brihadaranyaka-Upanishad. W: Sacred Books of the Buddhists (pod red. F.M.Müllera). T. XV: The Upanishads (II). Oksford: Clarendon Press, 1884, s. 176.
- A. Świerzowska, s. 42–65.
- M. Kudelska: Upaniszady. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1999, s. 10–11. ISBN 83-233-1912-X.
- M. Wieneritz: A Hisory of Indian Literature. Vol. I. New Delhi: Oriental Books Reprint Corporation, 1977, s. 425–439. ISBN 978-81-208-0264-3.
- A. Świerzowska, s. 65–84.
- M. Eliade, s. 23.
- ↑ A. Świerzowska, s. 84–90.
- The Yoga System of Pataṅjali (z komentarzami Wjasy). Cambridge Mass.: The Harvard University Press, 1914, seria: Harvard Oriental Series Vol. 17.
- M. Grodecka: Scieżki jogi. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1988, s. 3. ISBN 83-202-0685-5.
- M. Jakubczak: Poznanie wyzwalające. Filozofia jogi klasycznej. Kraków: 1999, s. 18. ISBN 83-85527-94-X.
- M. Kudelska: Hinduizm. Kraków: WAM, 2006, s. 110–118, seria: Mała biblioteka religii. ISBN 83-7318-643-3.
- H. Zimmer: Philosophies of India (pod red.J.Campbella). Londyn: Routledge & Kegan Paul, 1953, s. 281.
- The Yoga System of Pataṅjali (z komentarzami Wjasy II.15). s. 135.
- L. Cyboran, s. 29–30.
- L.Cyboran, s. 1–2.
- L.Cyboran, s. 17–18.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Prana (dewanagari प्राण , sansk. trl. prāṇāh) – w hinduizmie i teozofii siła życiowa utrzymująca przy życiu wszystkie istoty żywe, utożsamiana z oddechem. Bez upewnienia się, że całkowicie zanikła, lekarz hinduski nie może odłączyć nawet umarłej osoby od aparatury, która podtrzymywała życie.Wedy, Weda (dewanagari वेद , "wiedza"; podobieństwo tych słów wynika ze wspólnego językowego praprzodka indosłowiańskiego) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie.
Podstrony: [1] [2] 3
Warto wiedzieć że... beta
Filozofia indyjska – filozofia uprawiana na subkontynencie indyjskim oraz na obszarach, w których zaznaczyły się indyjskie wpływy kulturowe (jak Azja Środkowa, Tybet, Indonezja, Indochiny). Powstała niezależnie od filozofii europejskiej i od filozofii chińskiej. Jest ściśle związana z religiami indyjskimi, zwłaszcza z hinduizmem, buddyzmem i dżinizmem.
Medytacja (łac. meditatio - zagłębianie się w myślach, rozważanie, namysł) – praktyki mające na celu samodoskonalenie, stosowane zwłaszcza w jodze oraz w religiach i duchowości Wschodu (buddyzm, taoizm, konfucjanizm, hinduizm, dżinizm), a ostatnio także przez niektóre szkoły psychoterapeutyczne. Elementy medytacji dają się również zauważyć w chrześcijaństwie (hezychazm) i islamie (sufizm).
W ramach badań naukowych medycyny zachodniej podejmowano próby adaptacji hathajogi dla higieny fizycznej i jako ćwiczeń relaksacyjnych. Dotyczy to również autorów polskich. Niniejszy artykuł stanowi wybiórczy przegląd historyczno-geograficzny tego zagadnienia.
Saṅsāra lub saṃsāra (pali, sans.: संसार, tel.: సంసారం; chiń.: trad. 輪迴, upr. 轮回, pinyin lún huí, jap.: 輪廻 rinne) – w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie termin dosłownie oznacza nieustanne wędrowanie, czyli kołowrót narodzin i śmierci, cykl reinkarnacji, któremu od niezmierzonego okresu podlegają wszystkie żywe istoty włącznie z istotami boskimi (dewy). Po każdym kolejnym wcieleniu następne jest wybierane w zależności od nagromadzonej karmy. W buddyzmie wyzwolenie z sansary następuje dzięki kroczeniu szlachetną ośmioraką ścieżką, która prowadzi do nirwany.
Cywilizacja doliny Indusu, zwana także Kulturą Indusu, Cywilizacją Indusu-Saraswati, Kulturą harappańską, Kulturą Mohendżo-Daro itp. – pierwsza historyczna cywilizacja na obszarze subkontynentu indyjskiego, rozwijająca się w okresie 3300-1300 p.n.e. (w swej szczytowej formie 2600-1900 p.n.e.), w indyjskiej epoce brązu. Zajmowała obszar wielkości 650 tys. – 1,5 mln km² (według różnych źródeł) i była najrozleglejszą spośród czterech sobie współczesnych cywilizacji starożytności (Egiptu, Mezopotamii, Chin). Jej stanowiska rozmieszczone są na całym terytorium współczesnego Pakistanu, w północno-zachodnich Indiach (Dżammu i Kaszmir, Radżastan, Gudżarat, Maharasztra, Hariana, Pendżab) oraz we wschodnim Afganistanie. Pierwszego (przypadkowego) odkrycia związanego z jej historią dokonano w 1826 roku. Archeologami, którzy prowadzili dotyczące jej badania, byli m.in.: Alexander Cunningham, John Marshall, Mortimer Wheeler, George Dales, Jonathan M. Kenoyer oraz Richard Meadow. Dotychczas odkryto 1500-2600 (według różnych źródeł) stanowisk archeologicznych, przypisywanych tej cywilizacji, spośród których jedynie 2% zostało gruntownie przebadanych. Główne z nich to: Amri, Balakot, Banawali, Bhagatrav, Chanhudaro, Daimabad, Dholavira, Dwarka (Dvaraka), Ganweriwala (Ganeriwala), Gola Dhoro, Harappa, Kot Bala, Kot Diji, Kalibangan, Lakhmirwala, Lothal, Mohendżo-Daro, Nausharo, Pir Shah Jurio, Pirak, Rakhigarhi, Rangpur, Rehman Dheri, Rojdi, Rupnagar, Shortugai, Sokhta Koh, Sothi, Sutkagen Dor (Sutkagan Dor) itd.
Wyzwolenie – stan będący celem rozwoju duchowego w tych tradycjach hinduistycznych, które dążą do uwolnienia od cykliczności sansary, prawa karmana zmuszającego do ponownej inkarnacji na Ziemi i doświadczanego tutaj cierpienia materialnej egzystencji (uwięzienia jaźni w materii). Stan ten można określać jako przejście ponad uwikłania w nierzeczywistość i iluzje maji lub prakryti. Osiągnięcie wyzwolenia przez hinduistę jest równoznaczne z przekroczeniem kondycji inkarnowanej istoty ludzkiej i uzyskaniem innej (doskonalszej jakościowo) relacji z religijnym ideałem . Wiedzę :
Swami – w hinduizmie tytuł honorowy. Najczęściej nadawany niektórym mnichom na znak przynależności do zakonu. Tytuł swami najczęściej odnosi się do ascetów zrzeszonych w daśanamisampradaja .